Vitthal staat op een baksteen

Als je van je gewone leven iets van schoonheid en kunst kunt maken, zal al het andere vanzelf volgen.

Er is een prachtig verhaal…
In deze staat, Maharashtra, is er een tempel. Het is een tempel van Krishna en er is een raar verhaal aan die tempel verbonden, want het standbeeld van Krishna -in Maharashtra noemen ze hem Vitthal- staat op een baksteen.

Het verhaal gaat dat een mooi mens, die intens van heel het leven genoot, zo tevreden en vervuld was dat Krishna besloot om voor hem te verschijnen. Normaliter heb je mensen die hun hele leven lopen te zingen en te dansen, ‘Hare Krishna, Hare Rama,’ zonder dat Rama of Krishna verschijnt.
Deze man maakte zich niet druk om Krishna of Rama of wie dan ook. Hij leefde simpelweg zijn leven, maar leefde het zoals het geleefd moet worden – met liefde, met hart, met schoonheid, met muziek, met poëzie. Zijn leven was op zich een zegening en Krishna moest wel besluiten dat ‘deze man heeft een bezoekje van mij nodig.’

Je ziet het verhaal -de man denkt helemaal niet aan Krishna- maar Krishna van zijn kant krijgt het gevoel dat deze man een bezoekje verdient.
Midden in de nacht gaat hij, om de stad niet op stelten te zetten. Hij vindt de deur open staan en gaat naar binnen. De moeder van de man is heel ziek en hij masseert haar voeten.
Krishna komt achter hem staan en zegt: ‘Ik ben Krishna en ik ben gekomen om je een darshana te geven.’
De man zei: ‘Dat komt nu niet uit, ik ben mijn moeder’s voeten aan het masseren.’
Ondertussen lag er vlak naast hem een baksteen. Hij schoof de baksteen naar achteren -zonder om te kijken om te zien wie deze Krishna nou was- hij schoof de baksteen en zei dat hij daar maar op moest gaan staan en dat hij, als hij klaar was met zijn werk, hem wel zou zien.

Maar hij ging zo op in het masseren van zijn moeder’s voeten -want zij lag bijna op sterven- dat de hele nacht voorbijging en Krishna daar bleef staan.
Hij zei: ‘Dit is iets heel raars. Hun leven lang zingen mensen “Hare Krishna, Hare Rama” en ik ga daar nooit naar toe. En nu ik hier ben heeft deze dwaas niet eens omgekeken, heeft niet eens tegen me gezegd “ga zitten”, maar zegt dat ik op deze baksteen moet gaan staan.’ 

En toen het licht werd, de zon opkwam, werd Krishna bang omdat er mensen aan zouden komen. De weg liep vlak langs het huis en de deur stond open – en als ze hem daar zagen staan zou de zaak al snel uit de hand lopen, zouden er massa’s mensen komen. 
Dus verdween hij en liet hij een stenen standbeeld van zichzelf achter, staande op de baksteen. 

Toen de moeder ging slapen, draaide de man zich om en zei: ‘Wie is die kerel die me vannacht lastig heeft gevallen?’
En hij vond alleen een standbeeld van Krishna.
Het hele dorp kwam kijken – dit was een wonder, wat was er gebeurd? Hij vertelde het hele verhaal.
Ze zeiden: ‘Je bent een vreemde snuiter. Krishna zelf was gekomen en jij bent zo’n dwaas! Op zijn minst had je tegen hem kunnen zeggen dat hij kon gaan zitten, had je hem iets te eten of te drinken kunnen aanbieden. Hij was een gast.’
De man zei: ‘Op dat moment was er niets bij me in de buurt behalve die baksteen. En altijd als ik iets doe, doe ik dat met alles wat ik in me heb. Ik wil helemaal niet gestoord worden. Als hij er zoveel belang aan hecht om gezien te worden kan hij nog een keer komen, er is geen haast,’

Dat standbeeld staat nog steeds in de tempel van Vitthal, nog steeds op een baksteen. 
Maar die man was echt een groot man -zonder zich druk te maken om beloning of iets dergelijks, zo volledig geabsorbeerd in de handeling dat de handeling zelf de beloning wordt. En ook al komt God zelf, de beloning die voortkomt uit de totaliteit van de handeling is groter dan God…
Dus laat die spiritualiteit, verlichting, God gewoon maar zitten – die zorgen wel voor zichzelf. Dat is hun zaak. Ze zitten daar zonder klanten.
Jij hoeft je niet druk te maken. Je doet je uiterste best met het leven – dat is jouw test, dat is jouw eredienst, dat is jouw religie.
En al het andere zal vanzelf wel volgen. 

Osho, Beyond Enlightenment, pp. 442 – 444.

Afbeelding:
https://en.wikipedia.org/wiki/Vithoba#/media/File:Syayambhuvithoba.jpg

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


Waarom zijn de bomen groen? 

 


‘Zit u onder de plak?’

 


Een keizer roept zijn zoon terug

 


De kleren van de dichter

 


De fakir en de geleerde

 


Het portret van Picasso