Marga Marinka

Het was 1978 of 1979. Ik was 18/19 jaar en werkte een jaar in de boekhandel van V&D in Enschede. Ik moest een studieschuld terugbetalen, want ik was van mijn beurs een halfjaartje wezen reizen met een vriendin in plaats van te studeren. Dat betekende weer bij mijn ouders wonen en werken, tot het bedrag was terugbetaald.

In de boekhandel lag het boek ‘Oorspronkelijk Gezicht’ van Jan Foudraine. Op de eerste bladzijde van dat boek was een foto van Osho. Toen ik die foto zag, reageerde mijn hele lijf. Ik begon helemaal te trillen en te zweten en heb meteen het boek meegenomen en gelezen.

Dat jaar werkte ik overdag en ’s avonds las ik de boeken van Osho. Ik was helemaal ‘begeistert’ over wat ik daar las, kon er geen genoeg van krijgen. Maar, ik wist niet wat ik er mee moest en kende werkelijk niemand met wie ik dit kon delen. Soms zag ik wel eens iemand lopen met rode kleren en een mala, maar ik durfde zo’n persoon niet aan te spreken. Ik durfde ook niet naar een meditatiecentrum te gaan.

Uiteindelijk ben ik gaan studeren in Leeuwarden.Toen ik een weekendje terug was bij mijn ouders ging ik met de hond door de bossen lopen. Dat kon ik uren doen, zo ben ik mijn puberteit doorgekomen: in de natuur kon ik tot mezelf komen. In ieder geval werd in dat weekend mijn hond doodgeschoten door een boswachter, dat was zo’n schok.

Het gekke was dat ik toen meteen wist dat ik sannyas moest nemen. De volgende dag belde ik het meditatiecentrum in Bergum (Friesland), maakte een afspraak. Ik ging er bibberend heen om een kundalini-meditatie mee te doen en heb diezelfde dag nog een brief geschreven aan Osho om sannyas te vragen.

Mijn naam werd Ma Marga Marinka op 30 mei 1982.

‘My sannyasins need to achieve a synthesis between Meditation and Bliss. This synthesis is going to become the foundation of a new religiousness in the coming future of humanity.’ Dat stond in de brief die ik van Osho kreeg.

Ik ben heel dankbaar dat dit gebeurd is, dankbaar dat Osho er was, dankbaar dat ik geroepen werd en dankbaar dat ik de roep heb durven volgen. Er is veel goeds uit voort gekomen.

Purmerend, 9 december 2011
Marinka Hoeberichts