Nieuw

Stress wordt veroorzaakt
door ‘hier’ te zijn 
maar ‘daar’ te willen zijn.
Osho

Zit rechtop – op een stoel of op de vloer – de ruggengraat recht maar losjes en niet gespannen. Haal langzaam en diep adem. Wees niet gehaast; blijf heel langzaam inademen. Eerst komt de buik omhoog; je gaat door met inademen. Daarna komt de borst omhoog en dan voel je ten slotte dat de lucht zich heeft uitgebreid tot aan je hals. Houd dan voor een moment of twee de adem in, zo lang als het je lukt zonder te forceren, adem dan uit.
Adem ook heel langzaam uit maar in tegengestelde volgorde. Als de buik leeg is geworden, trek je buik dan in zodat alle lucht eruit gaat. Dit moet precies zeven keer gedaan worden. 

Zit dan stil en begin te herhalen: ‘Om…om…om.’ Terwijl je ‘Om’ herhaalt, concentreer je je op de plaats van het derde oog tussen de twee wenkbrauwen. Vergeet de ademhaling en blijf doorgaan te herhalen: ‘Om…om…om’, op een slaapverwekkende manier, zoals een moeder een slaapliedje zingt om te zo gen dat het kind in slaap valt. Houd de mond gesloten, zodat de tong je verhemelte raakt en al je concentratie gericht is op het derde oog. Doe dit maar twee of drie minuten; dan voel je dat heel je hoofd ontspannen raakt.

Als de ontspanning gaat beginnen, voel je vanbinnen onmiddellijk dat gespannenheid van je afglijdt, dat er een spanning verdwijnt. Breng dan je concentratie omlaag naar de keel; blijf ‘Om’ herhalen, maar met je concentratie op de keel gericht. Dan merk je dat je schouders, je keel en je gezicht zich ontspannen en dat de spanning verdwijnt als een last die van je afvalt; je wordt gewichtloos. 

Laat je dan dieper wegzakken, terwijl je de concentratie richt op je navel en je doorgaat met ‘Om’. Je gaat dieper en dieper en dieper. Dan kom je tenslotte bij het sekscentrum terecht. Dit neemt hoogstens tien of vijftien minuten in beslag, dus kalm aan doen; er is geen haast bij. 

Als je bij het sekscentrum bent aangekomen, is het hele lichaam ontspannen en je voelt een gloed alsof een aura of een of ander licht je omgeeft. Je bent vol energie maar de energie is als een reservoir; vol energie maar zonder rimpelingen. Dan kun je zolang als je wilt in die toestand blijven zitten. 

De meditatie is voorbij; nu zit je er gewoon van te genieten. Stop met ‘Om’ zeggen en zit gewoon. Als je het prettig vindt, kun je gaan liggen, maar door van houding te veranderen zal de toestand vlugger verdwijnen; blijf liever nog even zitten en geniet ervan. 

Het punt waar het om gaat is: als je lichaam te gespannen wordt, wat daarvan de oorzaak ook mag zijn, doe dit dan gewoon en dan bezorgt het je totale ontspanning. 

Osho: Apotheek voor de ziel, p. 28-29.

Wat je ook doet, doe het met zoveel liefde en zorg,
dat het kleinste ter wereld een kunstwerk wordt.
Dat zal jou veel vreugde geven.
Osho

Je wordt mooi
zodra je jezelf accepteert.
Osho

Thomas Merton zegt: ‘(Zen) is geen weg van ascetische perfectie.’ Omdat hij een ascetische weg van perfectie volgde, kon hij zien dat zen anders is; het geeft geen discipline. De trappisten monnik leeft onder zo’n strenge discipline, het is ongelooflijk. Eens heb ik je het verhaal verteld….

Een man ging een van de meest vooraanstaande trappistenkloosters binnen en de abt zei: ‘Ken je onze regel? Zeven jaar lang mag je geen enkel woord zeggen. Pas na zeven jaar mag je zeggen wat je wil, wat je nodig hebt, wat je wil vragen – gewoon een klein gesprekje. Daarna moet je zeven jaar lang weer zwijgen.
De man was vastbesloten om de discipline te volgen, dus ging hij ermee akkoord en werd hij zijn cel gewezen. Hij ging de cel in en zag dat het raam kapot was. Dus moest hij zeven jaar lang  kou lijden, van de regen lijden – want de regen kwam dwars door het raam heen — en hij mocht helemaal niets zeggen, hij moest zeven jaar wachten.
Na zeven jaar wachten ging hij naar de abt en zei: ‘Mijn raam is kapot.’
De abt zei: ‘Dat is genoeg. Ga maar weer terug. Zeven jaar lang geen woord meer. Het raam zal gerepareerd worden.’

Het raam werd gerepareerd, maar na zeven jaar was het matras helemaal verrot omdat er voortdurend regen naar binnen was gekomen, sneeuwvlokken zelfs. Plotseling zag hij dat hij niets over het matras had gezegd. ‘Mijn God, weer zeven jaar nu…’
En het matras had allerlei soorten kakkerlakken verzameld, spinnen… omdat het raam kapot was, en dit was een goede schuilplaats voor kakkerlakken.
Na zeven jaar voortdurend last van kakkerlakken… ging hij opnieuw naar de abt toe en zei: ‘U hebt het raam laten repareren, maar het matras is helemaal verrot.’
De abt zei: ‘Ga terug naar je cel, er zal een nieuwe matras gestuurd worden.’
En de mensen die het nieuwe matras brachten, trokken het oude eruit en maakten de cel schoon, maar het nieuwe matras was groter dan de cel. Op de een of andere manier forceerden ze het en door het forceren ging het glas van het raam kapot. Nu begon hetzelfde verhaaltje weer….

Veertien jaar waren voorbij gegaan — hij was weer terug bij af. De eerste dag dat hij binnenkwam zat hij in deze situatie. Weer moet hij zeven jaar wachten. Weer die regen — en hij werd oud en ziek, en had voortdurend koorts, maar hij kon niet praten.
Toen hij na zeven jaar naar de abt ging, zei de abt: ‘Hou je mond! Eenentwintig jaar lang heb ik van jou niets gehoord dan klagen, klagen, klagen! Verdwijn uit het klooster!’
Na eenentwintig jaar in een trappistenklooster te hebben doorgebracht werd de arme man eruit gegooid, ziek, oud, uitgeput. Eenentwintig jaar van onophoudelijke marteling…!

Thomas Merton leefde in een trappistenklooster. Hij kon duidelijk zien dat zen je geen discipline geeft, het is niet ascetisch, en hij kon zien wat hij zichzelf had aangedaan en wat andere trappisten zichzelf aandeden. Het is puur masochisme, zelfmarteling in naam van een ascetische levenswijze. Het is geen manier van leven, het is een manier van sterven! Het is langzame zelfmoord, langzame vergiftiging.

Maar iedereen die een directe ervaring met zen heeft zal inzien dat zijn uitspraak toch niet klopt. Hij zegt: ‘Het is geen weg van ascetische perfectie’. De implicatie is dat het een weg van perfectie is zonder ascese. Het is helemaal geen weg van perfectie. Zen is evolutie, eindeloze evolutie. Perfectie is de doodlopende weg, er is geen weg meer om te gaan. In zen is het oneindige en het eeuwige altijd beschikbaar. Het is onuitputtelijk.

Osho: The Zen Manifesto – Freedom From Oneself #2.

Image by Peter H from Pixabay.

TOEN TENJIKU WERD GEVRAAGD OVER HET INCIDENT VAN TANKA DIE HET BEELD VERBRANDDE, ANTWOORDDE HIJ: ‘ALS HET KOUD IS GAAN WE OM DE HAARD BIJ HET VUUR ZITTEN.’
Tenjiku is een andere meester. Toen hem werd gevraagd naar het verbranden van het Boeddhabeeld door Tanka Tennen, antwoordde hij: ‘Daar is niets verkeerd aan.’
 Hij zei het niet rechtstreeks, hij zei gewoon:
‘ALS HET KOUD IS GAAN WE OM DE HAARD BIJ HET VUUR ZITTEN.’

‘DEED HIJ ER VERKEERD AAN OF NIET?’ HIELD DE MONNIK AAN. 
‘ALS HET WARM IS ZITTEN WE IN EEN BAMBOEBOS IN DE VALLEI,’ ZEI TENJIKU. 
Hij zegt niet dat het goed of fout is – zo is Zen, geen beslissingen over goed of fout – hij zegt alleen: ‘Elke zenmeester gedraagt zich spontaan. Als het warm is gaat hij in de schaduw van een bamboebos zitten; als het koud is maakt hij een houtvuurtje.’
Hij zegt helemaal niet of Tanka Tennen iets verkeerd heeft gedaan. Hij zegt gewoon: ‘Iedereen die bewust is, handelt spontaan. Toen Tanka Tennen geen ander hout vond, vond hij het houten Boeddhabeeld. Er is niets mis mee. Als het koud is heb je vuur nodig, en als het warm is heb je schaduw nodig.’
Zen is absoluut natuurlijk. Je moet volgens je natuur handelen en je spontaniteit moet uit je respons komen. 

DE DAG NA DE VERBRANDING VAN HET BEELD GING TANKA TENNEN OP BEZOEK BIJ NAN-YO, DIE OOIT EEN LEERLING VAN ENO WAS GEWEEST EN NU ZENMEESTER VAN DE KEIZER WAS. TOEN TANKA ZIJN ZAZEN-MAT UITROLDE, ZEI NAN-YO: ‘DAT IS NIET NODIG.’
Hij was zeker een belangrijk man, de zenmeester van de keizer. Toen Tanka zijn mat ontrolde, zei Nan-yo: ‘Dat hoeft niet, want dat mat wordt alleen door leerlingen neergelegd en jij bent al een meester. Jij hoeft dat niet te doen.’ 
Tanka Tennen deed het gewoon uit respect, want deze man Nan-yo was heel oud, de meester van de keizer, en Tanka Tennen was een jonge man, hoewel hij verlicht was geworden. Dit is de Oosterse gewoonte om altijd respectvol te zijn naar de ouderen… dat maakte deel uit van het natuurlijke groeiproces.
…

Dus toen Tanka Tennen zijn zen matje uitrolde, zei Nan-yo: ‘DAT IS NIET NODIG.’ 
Hij was een oude man. Hij kon Tanka Tennen onmiddellijk herkennen. Alleen de verlichte persoon kan een ander verlicht wezen herkennen. Anders kan het niet. De onverlichte kan niet de verlichte herkennen.
…
DAT IS NIET NODIG. Jij bent net zo verlicht als ik. Jij bent evenzeer een meester als ik. Hier doet leeftijd er niet toe. Hier speelt tijd geen rol.’ 

TANKA DEED EEN PAAR STAPPEN NAAR ACHTEREN. 
Dit zijn de wegen van Zen. Als je hun symboliek, hun hele metaforische taal niet begrijpt, zal de essentie je ontgaan.
TANKA DEED EEN PAAR STAPPEN NAAR ACHTEREN. 
Wat laat dat zien? Hij zegt: ‘Ik ben diep in mezelf gekeerd. U heeft gelijk.’ 
Een paar stappen naar achteren doen betekent naar binnen gaan. 
NAN-YO ZEI: ‘DAT KLOPT. Je bent echt diep gegaan.’ 
Op dit punt deed Tanka een paar stappen naar voren — gewoon om te controleren wat de meester zegt. 
NAN-YO ZEI: ‘DAT KLOPT NIET.’
Een paar stappen vooruit doen is naar buiten gaan; een paar stappen achteruit doen is naar binnen gaan. Achterwaarts en binnenwaarts zijn gelijkwaardig, voorwaarts en buitenwaarts zijn gelijkwaardig. 

NAN-YO ZEI: ‘DAT KLOPT NIET.’
HIEROP LIEP TANKA EEN KEER OM NAN-YO HEEN EN VERTROK. 
Hij heeft de eer bewezen: ‘Ik was gekomen om te zien of u echt zo groot bent als iedereen zegt, en ik heb gemerkt dat u gewoon de juiste man bent om de meester van de keizer zelf te zijn.’
Nan-yo bleek op elk punt gelijk te hebben. Toen hij zijn mat wilde uitrollen, hield hij hem tegen: ‘Dat is niet nodig.’ Toen deed hij een paar stappen naar achteren en Nan-yo zei meteen: ‘Dat klopt.’ 

TOEN DEED TANKA EEN PAAR STAPPEN NAAR VOREN. 
NAN-YO ZEI: ‘DAT KLOPT NIET.’ 
TANKA LIEP OM NAN-YO HEEN….
Om Nan-yo heen lopen is een symbool van groot respect — de cirkel rond maken: van de bron uitgaan met het doel om weer terug te komen bij de bron. Door deze cirkel rond te maken, drukte hij uit: ‘U bent volledig verlicht, compleet verlicht. Ik heb niets te vragen, niets te zeggen.’ 
Hij vertrok simpelweg, zonder woord, zonder vraag. Deze symbolen waren genoeg. 

NAN-YO MERKTE OP, TOEN TANKA VERTROK: ‘DE OUDE, GOUDEN DAGEN ZIJN VER WEG.’
Vroeger was het heel gewoon — verlichting. Vroeger was het heel gewoon om zo iemand als Tanka Tennen te vinden, maar die gouden tijden zijn ver weg, en mensen zijn nu zo lui dat ze niet eens een paar stappen naar achteren, naar binnen, willen zetten. 
‘OVER DERTIG JAAR’ — deed hij een voorspelling — ‘ZAL HET MOEILIJK ZIJN OM DEZE KEREL TE PAKKEN TE  KRIJGEN.’ 
Zo jong pas had hij zijn immense helderheid en zijn verlichting al tot uitdrukking gebracht. Over dertig jaar, als hij een gerijpt wezen is geworden en zijn cirkel rond is — hij is al bezig om naar de voltooiing te gaan — zei hij: ‘Over dertig jaar zal deze man een van de grootste meesters zijn die we ooit gekend hebben. Het zal heel moeilijk zijn om deze kerel te pakken te krijgen.’
Het is in diep respect en liefde dat de oude Nan-yo niet alleen zijn verlichting herkende, maar ook herkende dat het niet ver meer is… nog maar dertig jaar en dan zal hij een perfecte Boeddha zijn. Dan zal het heel moeilijk worden om deze kerel te pakken te krijgen. 

Meer: The Zen Manifesto #1 deel 4

Heb lief en je weet wat meditatie is,
mediteer en je weet wat liefde is.
Osho

D.T. SUZUKI, DE MAN DIE ZEN INTRODUCEERDE BIJ DE WESTERSE INTELLIGENTSIA, ZEI: ‘ZEN MOET JE GRIJPEN MET BLOTE HANDEN, ZONDER HANDSCHOENEN AAN.’
WILT U DAAR IETS OVER ZEGGEN? 

Zijn uitspraak is rationeel mooi. Zen moet je grijpen met je blote, naakte handen, zonder handschoenen aan. Hij bedoelt daarmee dat je de wereld van Zen moet betreden zonder overtuigingen, zonder zekerheid, zonder veiligheid, zonder handschoenen aan. Je moet Zen binnengaan met blote handen, met naaktheid. 
Maar zijn verklaring is nog steeds intellectueel. Hij was geen zenmeester en zelfs geen man van Zen. Als hij een zenmeester was geweest, had hij dit niet kunnen zeggen. Een meester van Zen kan niet zeggen dat Zen gegrepen moet worden. Het gaat er niet om Zen te grijpen. Dit is de oude taal van de mind, van ‘de natuur overwinnen’. Nu wordt het Zen veroveren. 

Zen is je realiteit. Wie ga je grijpen? Wie ga je veroveren? Jij BENT Zen. 
En wat bedoelt hij met ‘met blote handen’? Handen kunnen daar niet bij, bloot of met handschoenen aan. Handen symboliseren de beweging naar buiten, ze wijzen altijd naar buiten. Al je zintuigen openen zich naar buiten, ze zijn allemaal extravert. Je oren horen het geluid dat van buiten komt, je ogen zien kleuren, licht dat van buiten komt, je hand grijpt — dat is buiten je. Geen van je zintuigen kan de binnenkant bereiken. Voor de binnenkant is er een andere gevoeligheid, het derde oog. Er zijn geen handen. 
Precies tussen je twee wenkbrauwen, precies in het midden, is de plaats die naar binnen kan kijken. Wanneer je met gesloten ogen naar binnen probeert te kijken, naar je centrum snelt, raak je voortdurend het derde oog. Omdat het eeuwenlang niet geopend is geweest, is het vergeten hoe het zich moet openen. Vandaar, elke dag mediteren… en op een dag zul je plotseling merken dat het oog geopend is, en het hele pad is schoon en helder. Je hoeft alleen maar naar het centrum te lopen. 

Nu zijn er geen handen en is er geen sprake van overwinnen. Het is je natuur. Het idee alleen al dat Zen gegrepen moet worden, schept een dualiteit: jij bent de persoon die Zen gaat grijpen, en Zen is iets anders dan jij. Het schept een dualiteit. Dat geeft me een duidelijk idee of de man gewoon intellectueel is of ervaring heeft. Ik heb mijn duidelijke criteria om te weten of iemand alleen vanuit zijn mind spreekt. Hoe slim D.T. Suzuki ook is, ik zeg je dat hij geen meester is, hij leeft nog steeds in dualiteit. 
De mind is duaal, hij verdeelt de dingen altijd in tegenpolen: de overwinnaar en de overwonnene, de waarnemer en de waargenomene, het object en het onderwerp, de dag en de nacht. Het blijft dingen verdelen die niet verdeeld zijn. Noch is de dag van de nacht gescheiden, noch is geboorte van dood gescheiden. Ze zijn één energie. Maar de mind blijft alles verdelen in polariteiten, tegenstellingen. Niets is tegengesteld in het bestaan; elke tegenstelling is slechts schijnbaar. Diep van binnen komen alle tegenstellingen samen. 

Dus wanneer iemand zegt ‘pak beet, overwin’, spreekt hij nog steeds in de taal van de mind en is hij nog steeds gewelddadig. Zijn woorden laten het zien. 
Zen moet noch het object noch het subject zijn. Het is een transcendente ervaring. Alle soorten dualiteit worden overstegen: de waarnemer en het waargenomene worden één, de kenner en het gekende worden één. Het is dus geen kwestie van veroveren of beetpakken, het is een kwestie van ontspannen in jezelf. 
Het is geen gevecht of oorlog, het is puur rusten, diep wegzinken in je rust. En terwijl je dieper en dieper zinkt, merk je dat je smelt. Zodra je tot eenheid met het bestaan komt, ben je aangekomen bij je natuur. Het kan alleen mogelijk zijn door ontspanning, door rust. 
Suzuki’s uitspraak is rationeel, maar niet existentieel, en Zen is de enige existentiële benadering in de hele wereld. 

Meer: Osho, The Zen Manifesto #1 deel 3