Nieuws

Gorakh zegt: STERF O YOGI STERF!

 Laat deze onechte vorm sterven, zodat je je echte vorm kan ervaren. Laat je masker vallen. Het is goed als deze kleding tot as verbrandt, zodat je waarheid, naakt, zich kan manifesteren in zijn natuurlijkheid. Totdat het ego verdwenen is, zal er geen ervaring zijn van zijn. En iemand die zijn eigen wezen, zijn ziel, niet ervaart, hoe zal hij zich bewust worden van de ziel van het bestaan?
De ziel is een druppel, het bestaan is de oceaan. Als je de druppel ervaart, begin je ook de oceaan te ervaren, want de oceaan is verborgen in de druppel. En wat is de oceaan anders dan samengevoegde druppels?
Jij bent een straal, god is de zon. En de zon is niets anders dan de combinatie van stralen. God is de combinatie van ons allemaal. God is de totaliteit van ons allemaal. Je gaat op zoek naar god, maar je vernietigt je ego niet. Je hebt zelfs deze ene straal nog niet herkend, maar je gaat op zoek naar de zon? Je zult veel dwalen… 

Op dit moment ben je onecht, alles wat je vindt zal ook onecht zijn. Het onechte kan de waarheid niet bereiken, het onechte zal alleen grotere onwaarheden bereiken.
Het ego is onecht, een drama. Wat je ook doet terwijl dit drama zich afspeelt, zal illusoir zijn. Maak geloften, doe ascetische praktijken, beheers je, ga vasten. Laat je huis achter en ga naar de jungle. Er zal niets van komen. Je ego zal door dit alles nieuwe versieringen ontvangen. Het zal mooier worden, beter geordend. Je ego zal niet sterven, het zal meer leven krijgen, meer gevoed worden. En totdat het ego sterft, is er geen ervaring van zijn. Om het zijn te ervaren moet het ego verloren gaan.

STERF O YOGI STERF!
STERF, ZOET IS STERVEN.

Gorakh zegt, de dood waarover ik het heb is heel zoet. Als je deze dood sterft, is het leven niets dan zoetheid. De waarheid is heel zoet als je het ervaart. Het is de smaak van nectar. Het verspreidt zich over het lichaam en het hart, je wordt ermee gevuld. Het begint te stromen. Degene die de waarheid heeft ontvangen is zelf zeker vervuld. Maar druppels van vervulling beginnen ook te vallen op degenen die dicht bij hem zijn, stromen zachtjes neer op degenen die in zijn beschutting zitten. Maar je moet sterven – dat is de voorwaarde.
Als het onechte sterft, wordt de waarheid geboren. De waarheid is van binnen aanwezig, maar gevangen in een muur van leugens. Wolken van leugens hebben de zon van de waarheid verborgen. Ze is niet vernietigd. Welke leugen kan de waarheid vernietigen? Ze is ook niet verloren, ze is vergeten. Het is als een sluier over iemands gezicht, het gezicht is niet vernietigd, het is gesluierd, het is gewoon niet zichtbaar.
We hebben ons wezen verborgen achter de sluier van het ego. Mensen denken dat er een sluier is die het mysterie van het bestaan bedekt. Ze hebben het mis. De sluier zit op je ogen. De sluier bedekt je, het bestaan is volledig onthuld. Het bestaan is overal naakt om je heen, maar je hebt ogen nodig om het te zien.

De soetra van vandaag gaat over hoe deze zoete dood gebeurt. Wat is het proces? Wat is de essentiële discipline ervan? De soetra gaat hierover. Hoe kunnen we sterven? Hoe ziet die dood van Gorakh eruit? STERF DIE DOOD…
Iedereen sterft. Maar er zijn verschillen in sterven. Jij zult sterven, Boeddha sterft ook, maar er is een verschil tussen jouw sterven en dat van Boeddha. Je sterft alleen van het lichaam en je redt je ego, je leugen, door het mee te nemen – het zal je mind verfraaien als een schat. Je ego zal een nieuwe baarmoeder binnengaan. Jij zult sterven, je mind zal niet sterven. En niets verandert totdat de mind sterft. Maskers veranderen, huizen veranderen, maar de reis is dezelfde, gewoon als een oude os in een korenmolen almaar rond gaan. Je bent vele malen gestorven en vele malen opnieuw geboren. Je bent nauwelijks gestorven of je wordt opnieuw geboren.
Het ego verbergt al je ziektes in zichzelf, gaat een nieuwe baarmoeder binnen en neemt een nieuw lichaam aan. Maar de verlangens zijn oud, de ziektes zijn oud, de ellende is oud, de sleur is oud. 

Je gaat verder, weer moe worden, weer vallen, weer sterven, dit is vele malen gebeurd. Boeddha sterft ook, maar er is een verschil tussen zijn sterven en jouw sterven. Jouw ego sterft niet, het verlaat alleen het lichaam. Hij lost zijn ego op, verbrandt zijn ego. Voordat het lichaam wordt verlaten, verlaat hij zijn ego. Iemand die sterft voordat hij sterft, ervaart het ultieme leven. Dan hoeft hij niet meer terug te komen, want de draad die hem terugtrok is dood.
Zijn heeft geen geboorte, geen dood. Het ego wordt geboren, alleen het ego sterft. En iemand die bevrijd is van het ego is eeuwig. Dan sterft hij niet, wordt hij niet geboren. Eén leven, onveranderlijk, voorbij de tijd. Dan ben je zo groot als de hemel. Dit is je natuur.

STERF DIE DOOD DIE GORAKH ZAG.

Daarom zegt hij, denk niet dat ik het over gewoon sterven heb. Iedereen sterft een gewone dood: vogels en dieren sterven, planten sterven, bergen sterven. Gorakh heeft het niet over deze dood, hij heeft het over een speciale dood – sterven in samadhi, sterven in meditatie. Laat het ego gaan en los op in meditatie. Zolang het ego bestaat kun je niet oplossen in meditatie.

Osho: Die O Yogi Die #3.

   Gorakh
Gorakhnath wordt beschouwd als een Maha-yogi (of grote yogi) in de hindoeïstische traditie. Hij legde geen nadruk op een specifieke metafysische theorie of een bepaalde Waarheid, maar benadrukte dat de zoektocht naar Waarheid en het spirituele leven een waardevol en normaal doel van de mens is. Gorakhnath verdedigde Yoga, spirituele discipline en een ethisch leven van zelfbeschikking als een middel om samadhi en de eigen spirituele waarheden te bereiken. (Wikipedia).

Osho, 
U had het laatst over het kind dat gedwongen wordt gehoorzaam te zijn. Dat kind zit hier nog steeds. Ik haat het verteld te worden wat ik moet doen. Maar in zekere zin zou dat het probleem van de ander moeten zijn. Ik sta er echter op om er mijn probleem van te maken, door te reageren met boosheid, wrok en de behoefte om mezelf te rechtvaardigen. 
Het is duidelijk dat degenen die het vertellen het ook haten als hen verteld wordt wat ze moeten doen. Het lijkt alsof we allemaal gevangen zitten in hetzelfde ingewikkelde web: we spelen verschillende rollen op verschillende momenten.  Hoe kan ik als volwassene reactie omzetten in respons en verantwoordelijkheid?

Het eerste wat heel duidelijk moet zijn, is wat ik bedoel met ongehoorzaamheid. Het is niet de ongehoorzaamheid die je in de woordenboeken vindt. Mijn idee van ongehoorzaamheid is niet dat je het haat dat je verteld wordt wat je moet doen. Of, als reactie, juist het tegenovergestelde doen.
Gehoorzaamheid heeft geen intelligentie nodig. Alle machines zijn gehoorzaam. Niemand heeft ooit gehoord van een ongehoorzame machine. Gehoorzaamheid is ook eenvoudig. Het neemt de last van elke verantwoordelijkheid van je weg. Je hoeft niet te reageren, je hoeft alleen maar te doen wat er gezegd wordt. De verantwoordelijkheid ligt bij de bron waar het bevel vandaan komt. Op een bepaalde manier ben je heel vrij: je kunt niet veroordeeld worden voor je daad.

Na de Tweede Wereldoorlog, in de processen van Neurenberg, zeiden zoveel topmensen van Adolf Hitler eenvoudigweg dat ze niet verantwoordelijk waren en dat ze zich niet schuldig voelden. Ze waren gewoon gehoorzaam geweest: wat er ook gezegd werd, ze deden het en ze deden het zo efficiënt als ze konden.
In feite was het volgens mij niet eerlijk om hen verantwoordelijk te stellen en hen te veroordelen, te straffen, naar de galg te sturen. Het was geen rechtvaardigheid, het was wraak. Als Adolf Hitler de oorlog had gewonnen, dan hadden de mensen van Churchill, Roosevelt, Stalin of zijzelf in dezelfde situatie gezeten en dan hadden ze precies hetzelfde gezegd: dat ze niet verantwoordelijk waren.
Als Stalin in de rechtszaal had gestaan, zou hij hebben gezegd dat het een bevel was van het opperbevel van de Communistische Partij. Het was niet zijn verantwoordelijkheid omdat het niet zijn beslissing was. Hij had niets op eigen houtje gedaan. Dus als je wilt straffen, straf dan de bron van het bevel. Maar je straft iemand die eenvoudigweg volbracht wat alle religies onderwijzen en wat alle leiders van de wereld onderwijzen: gehoorzaamheid.

Gehoorzaamheid is eenvoudig; ongehoorzaamheid vereist een hogere graad van intelligentie. Elke idioot kan gehoorzaam zijn, in feite kunnen alleen idioten gehoorzaam zijn. Iemand met intelligentie is verplicht zich af te vragen waarom: waarom moet ik het doen?  En ‘tenzij ik de redenen en de gevolgen ervan ken, zal ik er niet aan meewerken’.  Dan wordt hij verantwoordelijk.
Verantwoordelijkheid is geen spelletje. Het is een van de meest authentieke manieren van leven – gevaarlijk ook. Maar het betekent niet ongehoorzaamheid omwille van de ongehoorzaamheid. Dat zou opnieuw idioot zijn.

Er is een verhaal over de soefi mysticus Mulla Nasruddin. Vanaf het begin dachten ze dat hij tegendraads was. Zijn ouders zaten met een probleem. Als ze zeiden ‘ga naar rechts’ dan ging hij naar links. Uiteindelijk dacht zijn oude vader dat het beter was om hem te bevelen naar rechts te gaan, in plaats van hem lastig te vallen, als ze willen dat hij naar links gaat – terwijl hij vast en zeker naar links gaat.
Op een dag staken ze de rivier over. Op hun ezel hadden ze een grote zak met suiker, en de zak leunde meer naar rechts zodat het gevaar bestond dat hij in de rivier zou glijden. De zak moest in evenwicht blijven op de ezel. 
Maar als je tegen Nasruddin zegt ‘verplaats de zak naar links’, dan verlies je de suiker. Hij zal hem naar rechts verplaatsen.
Dus zei hij tegen Nasruddin: ‘Mijn zoon, je zak glijdt weg; verplaats hem naar rechts.’ En Nasruddin verplaatste hem naar rechts.
De vader zei: ‘Dat is vreemd, voor het eerst ben je gehoorzaam geweest!’
Nasruddin zei: ‘Voor het eerst bent u sluw geweest. Ik wist dat u het naar links wilde verplaatsen. Ik kon met mijn ogen zien waarheen het verplaatst moest worden. Zelfs op zo’n subtiele manier kunt u mij niet gehoorzaam maken.’

Alleen maar tegen gehoorzaamheid ingaan brengt je intelligentie niet hoger. Je blijft op hetzelfde niveau: gehoorzaam of ongehoorzaam. Maar er is geen verandering van intelligentie.
Voor mij is ongehoorzaamheid een grote revolutie. Het betekent niet in elke situatie absoluut nee zeggen. Het betekent eenvoudigweg beslissen of je het doet of niet. Of het nuttig is om het te doen of niet. Het is de verantwoordelijkheid op jezelf nemen. 
Het is geen kwestie van de persoon haten of haten dat het je verteld wordt, want in dat haten kun je niet gehoorzaam- ongehoorzaam handelen. Je handelt heel onbewust. Je kunt niet intelligent handelen.
Wanneer je gezegd wordt iets te doen, krijg je de gelegenheid om te reageren. Misschien is wat je verteld wordt juist, doe het dan en wees dankbaar voor de persoon die je op het juiste moment vertelde om het te doen. Misschien is het niet juist, maak dat dan duidelijk. Geef je redenen waarom het niet juist is. Help de persoon dan: wat hij denkt gaat de verkeerde kant op. 

Maar er is geen plaats voor haat. Als het juist is, doe het dan liefdevol. Als het niet juist is, dan is er nog meer liefde nodig, want je zult de persoon moeten vertellen, uitleggen, dat het niet juist is.
De weg van ongehoorzaamheid is niet stilstaan, gewoon tegen elk bevel ingaan en woede en haat en wraak voelen jegens de persoon. De weg van ongehoorzaamheid is een weg van grote intelligentie. 
Het is dus uiteindelijk geen gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid. Teruggebracht tot de basis is het gewoon een kwestie van intelligentie. Gedraag je intelligent. Soms zul je moeten gehoorzamen en soms zul je moeten zeggen: ‘Het spijt me, ik kan het niet.’ 
Maar er is geen sprake van haat. Er is geen sprake van wraak, woede.  Als er haat, woede of wraak opkomt, betekent dat gewoon dat je weet dat wat je gezegd wordt juist is, maar dat het tegen je ego ingaat om te gehoorzamen. Het doet je ego pijn. Dat gekwetste gevoel komt naar boven als haat, als woede.

Maar het is geen kwestie van je ego, de kwestie is de handeling die je moet verrichten – en je moet je totale intelligentie inbrengen om dat uit te zoeken. Als het juist is, wees dan gehoorzaam. Als het verkeerd is, wees dan ongehoorzaam. Maar er is geen conflict, er is geen gekwetst gevoel. 
Als je gehoorzaamt, is het gemakkelijker, je hoeft het aan niemand uit te leggen. Maar als je niet gehoorzaamt, ben je uitleg verschuldigd. En misschien is je uitleg niet juist. Dan moet je teruggaan, moet je het doen. 
Een mens moet intelligent leven, dat is alles. Dan is alles wat hij doet zijn verantwoordelijkheid.

Osho: Beyond Psychology #8.

Image by Azmi Talib from Pixabay.

Kunt u over vertrouwen praten?  Als ik vertrouw, is alles mooi wat er gebeurt; als er twijfel ontstaat, heb ik pijn. Alleen al het feit dat ik u vertrouw, of het leven, of iemand, is genoeg om me licht te voelen. Blij. Waarom twijfel ik dan nog?

Het is een van de meest fundamentele vragen van het leven. De vraag gaat niet alleen over vertrouwen en twijfel. De vraag is geworteld in de dualiteit van de mind.
Zo is het met liefde en haat. Zo is het met lichaam en ziel. Zo is het met deze wereld en de andere wereld.
De mind kan het ene niet zien. Het mind proces zelf verdeelt de werkelijkheid in polaire tegenstellingen, terwijl de werkelijkheid één is. De werkelijkheid is niet twee, de werkelijkheid is niet vele. Het is geen multiversum, het is een universum. Dit bestaan is een organisch geheel, maar de mind functioneert in wezen door te verdelen. 

De mind functioneert als een prisma. Als je een lichtstraal door het prisma laat gaan, wordt deze onmiddellijk in zeven kleuren verdeeld. Voordat het door het prisma ging was het gewoon wit, zuiver wit. Na het prisma is het de hele regenboog.
De mind verdeelt de werkelijkheid in tweeën. En die twee moeten altijd wel samen zijn, omdat ze in het bestaan zelf ondeelbaar zijn. De tweedeling bestaat alleen in de mind, alleen in jouw denken. 

Je zegt: ‘Kunt u meer vertellen over vertrouwen? Wanneer ik vertrouw, is alles mooi wat er gebeurt…’
Maar je vertrouwen is niets anders dan de andere pool van twijfel. Het kan niet bestaan zonder twijfel. Je vertrouwen is gewoon een tegengif voor twijfel. Als twijfel werkelijk verdwijnt, waar zal je vertrouwen dan zijn? Waar heb je dan vertrouwen voor nodig? Als er geen twijfel is, dan is er ook geen vertrouwen. En je bent bang om je vertrouwen te verliezen. Je klampt je vast aan vertrouwen. Door je vast te klampen aan vertrouwen klamp je je ook vast aan twijfel.

Onthoud: je kunt beide hebben, maar niet één. Of je moet ze allebei laten vallen, of je moet ze allebei blijven houden. Ze zijn ondeelbaar. Twee kanten van dezelfde medaille. Hoe kun je de andere kant vermijden? Die zal er altijd zijn. Misschien kijk je er niet naar, dat maakt niet uit. Maar vroeg of laat zul je het wel moeten.

Een ander deel van de mind is: hij raakt snel verveeld met wat dan ook. Dus als je in vertrouwen bent, raakt het snel verveeld. Ja, het is mooi, maar alleen in het begin. Al snel begint de mind te verlangen naar iets nieuws, naar iets anders, naar verandering. Dan is er twijfel, en twijfel doet pijn. Weer begin je te bewegen in de richting van vertrouwen. En vertrouwen gaat vervelen, en je moet weer in de val van de twijfel trappen. Zo ga je door, als een slinger van een klok: rechts – links, rechts – links. Je blijft in beweging.
Je zult moeten begrijpen dat er een vertrouwen is dat totaal verschilt van wat je tot nu toe als vertrouwen hebt gekend. Ik heb het over dat vertrouwen. Het onderscheid is heel delicaat en subtiel, want beide woorden zijn hetzelfde.

Ik moet de taal gebruiken die jij gebruikt. Ik kan geen nieuwe taal creëren. Die zal nutteloos zijn omdat jij hem niet zult begrijpen. Ik kan jullie taal niet blijven gebruiken op dezelfde manier als jullie die gebruiken, want dan zal ze ook nutteloos zijn. Ik zal mijn ervaring, die jullie taal te boven gaat, niet kunnen uitdrukken. Ik moet dus een middenweg vinden. Ik moet jullie taal gebruiken, jullie woorden, met nieuwe betekenissen. Dat compromis zal er altijd zijn. Alle boeddha’s hebben dat moeten doen. Ik gebruik jouw woorden met mijn betekenissen, dus wees heel alert!

Wanneer ik vertrouwen zeg, bedoel ik iets totaal anders dan wat jij bedoelt wanneer je hetzelfde woord gebruikt. Als ik vertrouwen zeg, bedoel ik de afwezigheid van de dualiteit van twijfel en vertrouwen. Als ik liefde zeg, bedoel ik de afwezigheid van de dualiteit van liefde en haat. 
Als jij het woord vertrouwen gebruikt, betekent het de andere kant van twijfel. Als jij liefde gebruikt, betekent het de andere kant van haat. Maar dan zit je gevangen in een dualiteit, in een dubbele binding. En je zult verpletterd worden tussen die twee. Je hele leven zal een leven van angst worden.

Je weet dat vertrouwen mooi is, maar twijfel ontstaat omdat je vertrouwen niet voorbij de twijfel gaat. Jouw vertrouwen is tegen twijfel, maar gaat er niet voorbij. Mijn vertrouwen is een transcendentie. Het ligt er voorbij. Maar om er voorbij te gaan moet je onthouden: beide moeten achtergelaten worden. Je kunt niet kiezen. Jouw vertrouwen is een keuze tegen twijfel. Mijn vertrouwen is een keuze-loos bewustzijn.
Eigenlijk zou ik het woord vertrouwen niet moeten gebruiken. Het verwart je. Maar wat dan? Welk ander woord moet ik ervoor gebruiken? Alle woorden zullen je verwarren. Ik zou eigenlijk niet moeten spreken, maar je zou de stilte ook niet kunnen begrijpen. Ik spreek om jullie te helpen stil te worden. 

Mijn boodschap kan alleen in stilte worden overgebracht. Alleen in stilte, de communie… Maar voordat dat mogelijk wordt, moet ik met jullie communiceren, jullie ervan overtuigen. Dat kan alleen gedaan worden door jullie woorden. 
Maar, als je het onthoudt, zal één ding je enorm helpen. Ik gebruik jouw woorden, maar met mijn eigen betekenissen. Vergeet mijn betekenissen niet. Ga voorbij twijfel en vertrouwen, dan zul je een nieuwe proeve van vertrouwen krijgen, die niets van twijfel kent, die absoluut onschuldig is.
Ga voorbij beide. Dan blijf jij gewoon over, je bewustzijn zonder enige inhoud. En dat is waar meditatie helemaal om gaat. Vertrouwen is meditatie.

Osho: The Dhammapada. The Way of the Buddha. Vol III #2. 

Afbeelding van Peace,love,happiness via Pixabay.

Afgelopen herfst stuurde u me een opgenomen antwoord op een vraag. De kern van uw antwoord was, dat ik te goed mijn best deed om spirituele bezigheden na te streven. Ik ben negen maanden lang gestopt met bijna alles en kreeg goede resultaten door uw advies op te volgen.
Nu woon ik weer een sannyasin groep bij, maar ik heb het gevoel dat sannyasin worden zou betekenen dat ik doe wat u gezegd heeft dat ik niet moet doen – te goed mijn best doen.  
Ik ben al in veel groepen ingewijd en heb het gevoel dat dit symptomatisch kan zijn voor te goed mijn best doen. Moet ik gewoon ontspannen en van u genieten zoals we nu zijn?

Dat is precies wat sannyas is: ontspannen en genieten, wat het ook is. Het is geen inwijding zoals andere inwijdingen die je hebt meegemaakt. Het is iets totaal anders, het is helemaal geen serieuze aangelegenheid, het is in wezen speelsheid. 
Het is voor het eerst op aarde dat we proberen speelsheid in religie te brengen. Religie heeft altijd een lang gezicht gehad: droevig, serieus, somber.  Vanwege die ernst hebben miljoenen mensen zich afzijdig gehouden van religie. Zij die levendig waren konden niet religieus worden omdat religie voor hen een soort zelfmoord betekende – en dat was ook zo.  Alleen zij die al dood waren of stervende, zij die ziek, pathologisch, suïcidaal waren, waren geïnteresseerd in de oude religies. De oude religies dansten, zongen en vierden het leven niet.  Ze waren anti-leven, anti-aarde, anti-lichaam. Ze waren puur negatief. Ze hadden niets te beamen. Hun God was gebaseerd op negativiteit. Blijf maar ontkennen. Hoe meer je het leven ontkent, hoe religieuzer je wordt geacht te zijn.

Ik breng een totaal nieuwe visie op religie naar de aarde. Ik introduceer voor jullie een religie die kan lachen, een religie die kan liefhebben, een religie die het gewone leven kan leven, met een buitengewoon bewustzijn. Religie is geen kwestie van het veranderen van levenspatronen, van het veranderen van dingen en situaties. Religie verandert jou, niet je situatie. Het verandert geen dingen, het verandert de manier waarop je naar dingen kijkt. Het verandert je ogen, je kijk op de zaak. Het geeft je inzicht. 
Dan is god niet iets tegen het leven. Dan is goddelijkheid de intrinsieke kern van het leven. Dan is geest geen anti-materie maar de hoogste vorm van materie, de zuiverste geur van materie.

Als je sannyas vermijdt, dat zou pas serieus zijn. Je hebt niet begrepen dat dit niet hetzelfde soort inwijding is. Je bent in vele scholen en sekten geweest en je hebt veel kennis vergaard over inwijding en de mysteriën. Maar dit is niet zo’n soort inwijding. Het is net het tegenovergestelde: het is ingewijd worden in het leven, in het gewone leven.  
Zodra je gewone leven doordrenkt raakt van het meditatieve in jou, ben je een sannyasin. Het is geen kwestie van alleen andere kleren dragen, dat is alleen maar symbolisch. De echte sannyasin brengt meditatie in de gewone zaken van het leven, brengt meditatie naar de maatschappij.
Eten, lopen, slapen, je kan voortdurend in een staat van meditatie blijven. Het is niet iets speciaals wat je doet, maar je doet hetzelfde op een nieuwe manier, met een nieuwe methode, met een nieuwe kunst. Sannyas verandert je kijk op het leven.

Je hebt naar mijn advies geluisterd en negen maanden lang zeg je dat je ‘met bijna alles gestopt bent en goede resultaten hebt behaald door het advies op te volgen’.  Maar ergens diep van binnen ben je nog steeds serieus, anders zou je, niet serieus, wel een sprong in sannyas hebben gewaagd. Je toont zelfs je serieusheid door er naar te vragen. Je zou het niet speels, lachend kunnen accepteren.
Sannyas is gewoon een spel, leela. Dat concept is niet bekend in het Westen. Het Westen heeft veel gemist omdat het dat concept niet kent. In het Westen heeft religie geen idee dat God geen schepper is maar een iemand die speelt, dat het bestaan niet zijn schepping is maar zijn spel van energieën. 
Net zoals de golven van de oceaan razen, breken op de oevers en de rotsen, eeuwig. Gewoon een spel van energie, zo is God. Al die miljoenen vormen zijn niet door God geschapen. Die komen gewoon door zijn overvloeiende energie.
God is helemaal geen persoon. Je kunt God niet aanbidden. Je kunt leven op een goddelijke manier, maar je kunt God niet aanbidden. Er is niemand om te aanbidden.

Osho: The Dhammapada, The Way of the Buddha. Vol III #8.

Image by Pexels.

… ik blijf praten over de politieke leiders en de religieuze leiders zonder enig onderscheid te maken, want er is helemaal geen onderscheid. Alleen een oppervlakkig onderscheid. Hun psyches functioneren op dezelfde manier. Noch de religieuze leider noch de politicus is geïnteresseerd in de mensen die ze pretenderen te leiden. Ze zijn geïnteresseerd in het leider zijn – en natuurlijk kan de leider niet zijn zonder de geleide, dus blijft het nodig om mensen dingen te beloven.
Politici beloven hen dingen van deze wereld, religieuze leiders beloven hen dingen van de andere wereld. Maar zie je enig verschil in wat ze doen? Allebei beloven ze dingen zodat je hen blijft volgen, bang om ergens anders te verdwalen, want als je van het pad af raakt, dan raak je de belofte kwijt. De belofte houdt je bij de menigte – en beloften kosten niets.  Je kunt van alles beloven. Beloftes zijn altijd voor morgen, en morgen komt nooit. En je zult hier niet eeuwig leven.

Kijk maar naar het verleden. Alle politici hebben mensen dingen beloofd die in geen duizenden jaren zijn uitgekomen. Duizenden politieke leiders hebben dezelfde dingen beloofd. Hoe blind moet de mensheid zijn! De beloften zijn niet veranderd, dat betekent dat er zeker niets bereikt is. Dezelfde beloften worden jullie gedaan en jullie blijven maar volgen, hopen. Hoop is de grootste drug die de mens heeft uitgevonden. 
Vreemd dat religieuze mensen tegen drugs zijn. Politici zijn ook tegen drugs. Politici maken wetten tegen drugs, religieuze mensen creëren hel en straf tegen drugs.  Waarom zijn ze zo bang voor drugs? Dat vraagt om een diepgaande zoektocht. Onderzoek het. 
Ze zijn bang voor drugs omdat drugs concurrenten voor hen zijn. LSD kan je hallucinaties geven van de hemel: dat is het probleem. Geen enkele religie kan het zich veroorloven om mensen LSD te laten gebruiken. LSD is niet gevaarlijk. In de juiste dosis, onder medische begeleiding, kan het enorm helpen bij religieuze groei. Maar religies zijn er niet klaar voor om het toe te staan om de eenvoudige reden dat als LSD je een prachtige ervaring kan geven – hallucinerend, maar nog steeds een ervaring die enorm bevredigend en vervullend is – dan zullen alleen maar beloften lijken op dorre botten zonder enige sappigheid. Alleen idioten kunnen misschien op de droge botten blijven kauwen.
Honden doen dat. Ze kauwen op droge botten en genieten er enorm van, niet wetende wat er gebeurt. Als ze op droge botten kauwen, doen die droge botten pijn aan hun bek en begint hun bek te bloeden. Hoe meer ze kauwen, hoe meer het gaat bloeden. En er gaat bloed door hun keel en ze denken – logisch genoeg – dat het bloed van het bot komt. Hoe leg je een hond nu uit dat het zijn eigen bloed is? Het bot is zo droog als wat.

Dus misschien zullen een paar idioten nog naar de kerken blijven gaan, maar intelligente mensen zullen ermee stoppen. Wanneer ze de behoefte voelen om een mooie hallucinatie te hebben, wanneer ze in een andere wereld willen leven, zullen ze niet wachten tot de dood komt. Dan gaan ze naar een medische kliniek om een twee- of driedaagse LSD-sessie te ondergaan en genieten ze van alles wat hun religieuze leiders hen verteld hebben dat ze na de dood zullen krijgen.
Drugs zijn gevaarlijk voor religies om de eenvoudige reden dat ze hun grootste concurrenten zijn. En er kunnen nog betere drugs worden uitgevonden, maar religies leggen het onderzoek steeds lam.
Politici zijn tegen drugs, want als mensen drugs gaan gebruiken, wie geeft er dan om jullie vijfjarenplannen? Wie geeft er om de klassenloze maatschappij die er in de toekomst zal komen voor je kleinkinderen? Wie geeft er om revolutie, democratie, vrijheid van meningsuiting?  Je hebt niet eens de vrijheid om te hallucineren!

Dit is iets absoluut onschuldigs omdat alleen jij het doet, er is niemand anders bij betrokken. Nee, je hebt niet de vrijheid om te hallucineren. In wezen is dat wat het drugverbod betekent, dat je niet de vrijheid hebt om te hallucineren. De overheid heeft controle over je dromen. Drugs kunnen je dromen geven, en op de juiste manier gebruikt, kunnen ze je helpen om veel dingen in jezelf te zien, wat in de psychoanalyse drie jaar, vier jaar duurt. Ook dan is het niet zeker dat je het zult kunnen zien.
Het is een bekend feit dat wetenschappers zoiets als waarheidsserum hebben ontdekt, maar het wordt niet gebruikt, want als zoiets als waarheidsserum mogelijk is, dan neem je een injectie met waarheidsserum en dan kun je plotseling alles zien: je onechtheid, je schijnheiligheid, je nep-persoonlijkheid. En zeker, als iets je bewust kan maken van de waarheid, dan maakt het je vast bewust van alles wat vals is, dat gaat meteen ook gebeuren. Zodra je het ware ziet, zie je ook wat onwaar is.

Nu hangt de hele politiek aan mekaar van onwaarheden. Het communisme blijft maar praten over gelijkheid van mensen: een volslagen onwaarheid. Mensen zijn niet gelijk, mensen zijn uniek. Als je eenmaal de waarheid ziet, dat mensen uniek zijn, hoe kunnen ze dan gelijk zijn? 
Dat betekent niet dat de een minderwaardig is aan jou en de ander superieur aan jou. Je bent niet gelijk. Je bent ook niet ongelijk. Jullie zijn gewoon verschillend. Je vergelijkt geen dingen die verschillend zijn. Je zegt niet dat het huis en de boom gelijk zijn.  Als je dat zegt, word je voor gek verklaard, want een huis is een huis en een boom is een boom, ze hebben verschillende functies. Hun individualiteit is verschillend. Je kunt ze niet met elkaar vergelijken. Je kunt niet zeggen dat het huis superieur is aan de boom, of dat de boom superieur is aan het huis. In feite is de categorie van vergelijking niet van toepassing.
Elk individu is zo uniek. Wanneer je de waarheid hiervan kent, kun je geen communist zijn. Het communisme zal nooit iets toestaan dat je bewust maakt van de waarheid. In de niet-communistische landen heb je andere leugens, andere onwaarheden. Vrijheid van meningsuiting bijvoorbeeld, die bestaat nergens, die staat alleen in grondwetten.

Osho: From Darkness to Light #5.

Image by Gerd Altmann from Pixabay. 

Zondag 26 november 13.00-17.30.
Nadabrahma 14.00-15.00.
Kundalini 16.00-17.00.

OSHO Nadabrahma Meditatie is een verstillende, helende meditatie waar je wegzinkt in trillingen van klankschalen en zoem geluiden die je zelf produceert samen met anderen. Het is een verbinding, een eenwording met de universele energie, die harmonie geeft en je in balans brengt. De meditatie is heel geschikt gebleken voor zieken, kwetsbare mensen, maar ook voor kunstenaars en zangers.

OSHO Kundalini Meditatie is heerlijk om te doen: schudden, dansen, stil zitten luisteren en helemaal stil blijven liggen of zitten. Het is heel geschikt om spanningen te laten gaan, te ontstressen. Je wordt er wakker van, je energie gaat stromen en je raakt steviger geaard. Het wekt de levenslust, geeft een geluksgevoel en leidt je tot ontspanning. 

Centrum De Roos ligt prachtig gelegen in het Vondelpark in Amsterdam.
P.C.Hooftstraat 183
1071 BW Amsterdam
De toegang is gratis, donaties zijn welkom.
Aanmelding en informatie: info@vrienden-van-osho.nl

Osho,
Waarom kan ik geen ja tegen mezelf zeggen? Ik heb het gevoel dat al mijn ellende geworteld zit in dit onvermogen.

Anand Renata, het is een van de grootste problemen. Ieder mens moet het onder ogen zien, omdat de hele samenleving tot nu toe gebaseerd is geweest op zelfveroordeling. Alle religies, alle samenlevingen, alle culturen creëren een enorm schuldgevoel in je, dat je niet bent wat je zou moeten zijn.  Ze geven je perfectionistische idealen te vervullen die onmogelijk zijn. Ze maken je gewoon gek.
Perfectionisme is de hoofdoorzaak van alle neurose. Niemand kan perfect zijn. Niemand hoeft perfect te zijn. Het leven is mooi omdat alles onvolmaakt is. Perfectie is dood, imperfectie is leven. 

Juist door imperfectie is groei mogelijk. Als je perfect bent, is er geen groei, geen beweging. Dan kan er niets met je gebeuren. Alles is al gebeurd! Je zult volkomen dood zijn.
Vandaar dat ik zeg: ‘God is het meest onvolmaakte fenomeen, omdat God de meest evoluerende factor in het bestaan is.’ En evolutie en perfectie staan tegenover elkaar. 
Daarom zijn alle religies tegen het idee van evolutie. Het christendom heeft Darwin en zijn filosofie zoveel mogelijk veroordeeld. De reden hiervoor was het volgende: Het Christendom geloofde in een perfecte God. En een perfecte God kan alleen een perfecte wereld scheppen. Hoe kan onvolmaaktheid voortkomen uit een perfecte schepper? Dan is er geen mogelijkheid tot evolutie. Als de mogelijkheid van evolutie wordt geaccepteerd, dan is de wereld, de schepping, onvolmaakt. En uiteindelijk zal dit leiden tot de logische conclusie: dat de schepper onvolmaakt is.
Geen enkele religie heeft durven verklaren dat God onvolmaakt is. Maar ik verklaar dat God onvolmaakt is, want onvolmaaktheid betekent evolutie, onvolmaaktheid betekent leven, onvolmaaktheid betekent stroming, groei. En God is oneindig onvolmaakt. Hij zal nooit perfect worden. Zodra hij volmaakt wordt, zal het hele bestaan in het niet verdwijnen.

Maar door dit idee van een perfecte God proberen we allemaal al eeuwenlang perfect te zijn en er zijn twee uitkomsten. Het ene is dat je neurotisch wordt, als je eenvoudig en onschuldig bent, en begint te proberen om perfect te zijn. Maar je kunt nooit perfect worden. Daarom draag je een enorme last van schuld met je mee. Het zal je verpletteren, het zal al je levensvreugde vernietigen, het zal je vergiftigen. Het zal je niet toestaan om te vieren, te zingen, te dansen. Het is suïcidaal. 
Of, als je niet onschuldig en eenvoudig bent, als je sluw en slim bent, dan zul je een hypocriet worden. Je praat over perfectie, maar dat is alleen maar een façade, een masker. En verborgen achter het masker blijf je wie je ook bent.
Het is allebei iets lelijks. Gek worden, neurotisch worden, je schuldig voelen is lelijk. Een hypocriet worden is lelijk. Maar jullie zogenaamde religies laten je geen ander alternatief. Ze hebben het allemaal over ‘ja zeggen’, maar ze leren je allemaal ‘nee zeggen’.

Ze denken allemaal dat ze theïstisch zijn. Ze zijn allemaal a-theïstisch. Want voor mij betekent atheïsme een diepgeworteld ‘nee’ en theïsme een fundamenteel ‘ja’ tegen het leven. Theïsme heeft niets met God te maken en atheïsme heeft niets te maken met de ontkenning van God. 
Theïsme is ja zeggen tegen het leven met al zijn onvolmaaktheden, zoals het is, ja zeggen zonder voorwaarden, zonder verplichtingen. En atheïsme betekent voor mij nee zeggen tegen het leven zoals het is en proberen het beter te maken, proberen het perfect te maken.

Je zegt: ‘Waarom kan ik geen ja tegen mezelf zeggen?’
Omdat je te horen hebt gekregen dat je helemaal verkeerd bent: je bent niets anders dan een zondaar, alles wat je doet is verkeerd, alles wat je denkt is verkeerd, alles wat je bent is verkeerd. Hoe kun je ja zeggen tegen jezelf?  Je hebt ideeën gekregen, grote idealen, dingen moeten: je moet zus zijn, of zo… En je blijft jezelf vergelijken met die stomme idealen. 
Natuurlijk schiet je dan heel erg tekort en als je dan heel erg tekort schiet, begin je een diep ‘nee’ tegen jezelf te voelen. Je wilt jezelf vernietigen, je kunt niet van jezelf houden. Er is je verteld dat je van anderen moet houden, maar er is je nooit verteld dat je van jezelf moet houden. 
En je kunt alleen van anderen houden als je in de eerste plaats van jezelf houdt. Als je niet van jezelf houdt, kun je van niemand anders in de wereld houden. Door van jezelf te houden, leer je de kunst van de liefde. En als je van jezelf kunt houden met al je onvolkomenheden, zul je in staat zijn om van andere mensen te houden met al hun onvolkomenheden. Als je niet van jezelf kunt houden met je onvolkomenheden, hoe kun je dan van anderen houden met hun onvolkomenheden? Je zult ze haten!

Ouders haten hun kinderen, kinderen haten hun ouders, vrouwen haten hun echtgenoten, echtgenoten haten hun vrouwen, om de eenvoudige reden dat ze de onvolmaaktheden kunnen zien. Iedereen is op zoek naar een perfect persoon en je zult nergens een perfect persoon vinden, behalve sommige dwazen die blijven beweren dat ze onfeilbaar zijn. Paus Johannes Paulus de Pool, hij is onfeilbaar! Pausen zijn onfeilbaar. Ze vertegenwoordigen God – hoe kunnen ze dan feilbaar zijn? In India beweert Satya Sai Baba onfeilbaar te zijn. Voor mij zijn dit volslagen idioten! Ze hebben geen gevoel voor manieren, zelfs niet voor etiquette. Ze hebben geen intelligentie. Anders zouden ze het in kunnen zien – het is zo eenvoudig. Maar het is iets traditioneels.

Jainas in India hebben beweerd dat Mahavira alwetend is. Boeddha lachte om het hele idee. Hij was een intelligent man, een echt doordringende intelligentie, maar hij heeft nooit beweerd dat hij onfeilbaar was. Geen enkel intelligent persoon kan dat. Hij lachte om het hele idee dat Mahavira onfeilbaar was. We weten niet wat Mahavira daar zelf over gezegd heeft, want volgens de Jaina traditie zweeg hij, hij zei nooit een woord. Er waren vertolkers van zijn zwijgen die mensen vertelden wat hij bedoelde. Ik kan me niet voorstellen dat hij ooit bedoeld zou hebben dat hij onfeilbaar was. Een man met zo’n intelligentie als Mahavira zou dat niet kunnen doen.
…

Renata, je naam is heel mooi – het betekent wedergeboorte. Als je hier bij mij bent, moet je door een proces van wedergeboorte heen gaan en de eerste stap zal zijn om alle ideeën die je zijn opgelegd te laten varen. De rozen zijn mooi omdat ze niet het idee hebben dat ze zo groot moeten zijn als de lotusbloemen. Anders zullen ze miserabel zijn, zullen ze ophouden met groeien – ze zullen ineenkrimpen van schaamte, beschaamd over zichzelf. Ze zijn mooi, geurig, om de eenvoudige reden dat ze zijn wat ze ook zijn. De goudsbloemen maken zich geen zorgen omdat ze geen rozen zijn. Zelfs de grassprieten schamen zich er helemaal niet voor dat ze geen grote bomen zijn zoals de ceders van Libanon. Ze zijn volmaakt gelukkig zoals ze zijn.

Osho: Tao — The Golden Gate. Talks on Ko Hsuan’s The Classic of Purity, Vol I  #10. 

Image by Odilon Dakpakete from Pixabay

Osho, zijn kinderen echt zo intelligent als u altijd zegt?

Intelligentie is niet iets dat verworven wordt. Het is ingebouwd, het is aangeboren, het is intrinsiek aan het leven zelf. Niet alleen kinderen zijn intelligent, dieren zijn intelligent op hun eigen manier, bomen zijn intelligent op hun eigen manier. Natuurlijk hebben ze allemaal verschillende soorten intelligentie omdat hun behoeften verschillen, maar het is nu een vaststaand feit dat alles wat leeft intelligent is. Leven kan niet zonder intelligentie. Leven en intelligent zijn synoniem.

Maar de mens zit in een dilemma om de eenvoudige reden dat hij niet alleen intelligent is, maar zich ook bewust is van zijn intelligentie. Dat is iets unieks aan de mens: zijn privilege, zijn voorrecht, zijn glorie. Maar het kan heel gemakkelijk omslaan in zijn lijdensweg. De mens is zich ervan bewust dat hij intelligent is, en dat bewustzijn brengt zijn eigen problemen met zich mee. Het eerste probleem is dat het ego creëert. Ego bestaat nergens anders dan in de mens. Het begint te groeien als het kind opgroeit.

De ouders, de scholen, de hogescholen, de universiteit, ze helpen allemaal om het ego te versterken, om de eenvoudige reden dat de mens eeuwenlang heeft moeten vechten om te overleven. En het idee is een fixatie geworden, een diepe onbewuste conditionering, dat alleen sterke ego’s kunnen overleven in de strijd om het bestaan.  Het bestaan is alleen maar een strijd geworden om te overleven.  En wetenschappers hebben het nog overtuigender gemaakt met de theorie van de overleving van de sterkste. Dus helpen we elk kind om steeds sterker te worden in het ego en daar ontstaat het probleem.

Als het ego sterk wordt, begint het de intelligentie te omringen als een dikke laag duisternis. Intelligentie is licht, ego is duisternis. Intelligentie is heel teer, ego is heel hard. Intelligentie is als een rozenbloem, ego is als een rots. 
En als je wilt overleven, zeggen de zogenaamde weters dat je rotsachtig moet worden. Je moet sterk zijn, onkwetsbaar.  Je moet een citadel worden, een gesloten citadel, zodat je niet van buitenaf aangevallen kunt worden. Je moet ondoordringbaar worden.
Maar dan word je gesloten en begin je te sterven wat je intelligentie betreft. Want intelligentie heeft de open hemel nodig, de wind, de lucht, de zon – om te groeien, uit te breiden, te stromen. Om in leven te blijven heeft het een constante stroom nodig. Als het stagneert wordt het langzaam, langzaam een dood fenomeen.

We staan niet toe dat kinderen intelligent blijven. Ten eerste, als ze intelligent zijn, zullen ze kwetsbaar zijn, zullen ze delicaat zijn, zullen ze open zijn. Als ze intelligent zijn, kunnen ze veel onwaarheden zien in de maatschappij, in de staat, in de kerk, in het onderwijssysteem. Ze zullen in staat zijn om rebels te worden. Ze zullen individuen zijn. Ze kunnen niet gemakkelijk gepest worden. Je kunt ze verpletteren, maar je kunt ze niet tot slaaf maken. Je kunt ze vernietigen, maar je kunt ze niet dwingen tot een compromis.

In zekere zin is intelligentie heel zacht, als een rozenbloem. Anderzijds heeft het zijn eigen kracht. Maar die kracht is subtiel, niet grof. Die kracht is de kracht van rebellie, van een compromisloze houding. Men is bereid te sterven, men is bereid te lijden, maar men is niet bereid zijn ziel te verkopen.
En de hele maatschappij heeft slaven nodig. Ze heeft mensen nodig die functioneren als robots, machines. Ze wil geen mensen, ze wil efficiënte mechanismen. Vandaar dat de hele conditionering is om het ego sterk te maken.

Het dient een dubbel doel. Ten eerste geeft het de persoon het gevoel dat hij nu kan vechten in het leven. En ten tweede dient het de doelen van alle gevestigde belangen. Ze kunnen hem uitbuiten, ze kunnen hem voor hun eigen doeleinden gebruiken.
Daarom draait het hele onderwijssysteem om het idee van ambitie. Het creëert ambitie. Ambitie is niets anders dan ego. De eerste worden, de beroemdste worden. Word premier of president. Word wereldberoemd, laat je naam achter in de geschiedenis.
Het leert je niet om volledig te leven. Het leert je niet om volledig lief te hebben. Het leert je niet om gracieus te leven. Het leert je hoe je anderen kunt uitbuiten voor je eigen doeleinden.

En wij denken dat de mensen die slim zijn degenen zijn die slagen. Ze zijn sluw, maar we noemen ze slim. Het zijn geen intelligente mensen. Een intelligent persoon kan nooit een iemand anders als middel gebruiken. Hij zal de ander respecteren. Een intelligent iemand zal in staat zijn om de gelijkheid van iedereen te zien. Ja, hij zal ook de verschillen zien, maar verschillen maken geen verschil wat gelijkheid betreft. 
Hij zal een enorm respect hebben voor de vrijheid van anderen. Hij kan ze niet uitbuiten. Hij kan ze niet tot dingen reduceren. Hij kan geen opstapje van ze maken voor de vervulling van zijn eigen absurde verlangen om de eerste te zijn. 

Vandaar dat we doorgaan met het conditioneren van kinderen en de vraag rijst… Je vraag is relevant omdat niet alleen ik zeg dat kinderen intelligent zijn. Het werd gezegd door Boeddha, door Lao Tzu, door Jezus, door alle ontwaakten.
Jezus zegt: ‘Als je niet wordt als een klein kind is er geen hoop voor je.’  
Elders zegt hij: ‘Tenzij jullie worden als kleine kinderen kunnen jullie mijn Koninkrijk Gods niet binnengaan.’  
Steeds weer herhaalt hij een van zijn beroemdste zaligsprekingen: ‘Zalig zijn zij die de laatsten zijn in deze wereld, want zij zullen de eersten zijn in mijn Koninkrijk Gods.’ 
Hij onderwijst niet-ambitieus zijn, de laatste zijn. Hij zegt: ‘Zalig de zachtmoedigen, want hunner is het Koninkrijk Gods.’
De zachtmoedigen, de nederigen, de mensen die als laatste in de rij staan. Het sprak vanzelf, helemaal vanzelf dat de maatschappij waarin hij geboren was tegen hem was omdat hij de wortels van hun ambitie vernietigde.

Osho: Tao, The Golden Gate. Talks on Ko Hsuan’s The Classic of Purity. Vol. I  #7. 

Image by Sasin Tipchai from Pixabay.