Paritosh Guze

Zonder hem zou ik een ander mens zijn!

Ma Paritosh Guze
(‘Contentment’)

Geboren in 1942 in Woubrugge
Ontving sannyas in 1982

Onze elfjarige zoon was vastbesloten sannyasin te worden, en zo geschiede…

We waren al diverse zondagmiddagen met hem naar de boot Amitabh in Amsterdam geweest vanwege het soefi-dansen. Onze negenjarige zoon moest er niets van hebben en zat dan ook meestal mokkend op de matrassen toe te kijken.

Mijn man en ik liepen in die tijd ook in het rood, maar twijfelden nog. Op de dag dat Osho vijftig jaar werd, was er een groot feest in Antwerpen en ondanks de vreselijke sneeuwval besloten we toch per auto ernaar toe te gaan: mijn oudste zoon, Rupama (een bevriende therapeute) en ik.

Het was een geweldig feest, maar de meeste indruk maakte Osho zelf. Ik had al vele boeken van hem gelezen, een paar groepen in Amsterdam en Egmond gedaan, maar daar zag ik Osho voor het eerst op het grote scherm. Naast me zat Ramses Shaffy en na de lezing keken we elkaar aan en zeiden: Dit is het, ik word sannyasin. En 25 januari 1982 kreeg ik de naam Paritosh Guze.

Ik woon in een dorp onder de rook van Amsterdam. En ik was daar niet de enige sannyasin. Behalve mijn man en ik en onze oudste zoon woonden er nog vier ‘rode mensen’.

Wel stonden we b.v. drie weken lang ‘s morgens om zes uur met meer dan twintig mensen de Dynamic te doen in een zaaltje van het gezondheidscentrum. De buren waren niet blij met de lawaaiige catharsis van dit stelletje ongeregeld! Op een andere locatie werd ‘s avonds ook gemediteerd en zo groeide het aantal in het rood lopende dorpelingen.

Nadat Rupama in het dorp was komen wonen in een klein appartement besloot zij een Rajneesh Meditatie Centrum op te richten. Er waren meditaties, zang en dans, groepen en haar huisje werd schoongehouden door worshippende volgelingen. Ik herinner me een groepsweekend, waar we oefenden in ‘vertrouwen’ en daartoe moesten we geblinddoekt aan de hand van een begeleider door het dorp lopen. Op dat moment kwamen juist dorpelingen uit  de kerk! Helaas heeft de geblinddoekte hun gezichten niet gezien, de begeleider wel!

Dit alles heeft tekort geduurd om er een officieel RMC van te maken, maar de intensiteit van het gebeuren was enorm.

Nu, dertig jaar later, krijg ik nog steeds kriebels in mijn maag als ik aan Osho denk en voel ik me warm worden. Zonder hem zou ik een ander mens zijn!

Haarlemmermeer, 1 februari 2012

Guze van Wallenberg

Lijst