Nandan

This Too Will Pass
THIS Will Never Pass

Swami Anand Nandan
(Blissful Garden, Hof vol Heerlijkheid)

Geboren in 1940 in Drachten
Ontving sannyas in 1980

Rond 1978 las ik een artikel in de Volkskrant over een goeroe, een zekere Bhagwan, in Poona, India. Het was een vrij negatief artikel en ik herinner me dat ik schouderophalend dacht: ‘Ja, die mensen zijn ook niet goed bij hun hoofd! Wat zien ze in die man?’ Zelf zat ik in die tijd niet lekker in mijn vel. Het bekende verhaal van een identiteitscrisis: wie ben ik eigenlijk? Een goeie baan als jurist in overheidsdienst, twee prachtige kinderen, een echtscheiding, ja, dat wel, en ook aan ‘mezelf’ gewerkt in een echtscheidingstherapie, maar nee, daarbij nooit ‘mezelf ‘ gevonden.

Ik raakte aardig in een neerwaartse spiraal, maar in het voorjaar van 1979 kwam daar op een vreemde manier een einde aan. Op een ochtend werd ik om 5 uur klaar helder wakker. Ik ging in een stoel voor het raam zitten en uit het niets kwam een sterke en diepe beleving op, die je het beste als een openbaring kunt omschrijven. Ik wist plotseling met grote zekerheid dat ik, als ik mijn baan niet opzei, met alle onzekerheden die mochten volgen, mijn leven nooit ruimte zou krijgen, ruimte waarin dingen konden gebeuren die bij me zouden passen. Niet alleen intellectueel, zoals tot dusverre, maar ook emotioneel. Dezelfde dag belde ik mijn baas en vertelde hem van mijn besluit. De dag daarna kreeg mijn ‘openbaring’ concrete invulling. Een vriend kwam op bezoek en bracht twee boeken mee: Het Mosterdzaad van diezelfde Bhagwan en Oorspronkelijk Gezicht van psychiater Jan Foudraine, geschreven onder de naam Swami Deva Amrito.

Ik begon met Het Mosterdzaad en de inhoud daarvan, Osho’s commentaar over uitspraken van Jezus in het Evangelie van Thomas, bracht me als het ware in shock. Ik was verbijsterd. Plotseling begreep ik wat religie was. Dat het te maken had met bewustzijn, energie en transformatie. Dat dit aan de basis lag van alles wat de grote leraren die de mensheid gekend had, hadden geprobeerd over te brengen. Of het nu Boeddha of Lao Tzu of Jezus was, elk in zijn eigen culturele context. Het had niets te maken met de theologische gedachtenconstructies over zonde en verlossing, die kerkelijke instanties in de loop der eeuwen hadden gecreëerd. Ik had al jaren eerder het Godsbeeld – ‘God als persoon’ – van mijn Gereformeerde opvoeding over boord gezet, maar besefte nu dat ik het religieuze kind met het dogmatische badwater had weggegooid. En hier was dat religieuze kind, levend en wel, want het was me zonneklaar dat ‘de man uit Poona’ te vergelijken was met ‘de man uit Nazareth’, een Meester van een niveau, die maar eens in zoveel eeuwen op aarde verscheen.

Ik las vervolgens vele boeken van Osho, als eerste de serie Come Follow me en I Say Unto You, die ook over Jezus gaan. Ik begon meditaties te doen in Amsterdam op de boot Amitabh, tegenover Centrum de Kosmos. Steeds sterker werd het idee: Ik ga naar Poona. Als ik 2000 jaar geleden in Palestina had gewoond en over Jezus had gehoord, dan zou ik toch zelf ook poolshoogte zijn gaan nemen? Dus vertrok ik later dat jaar naar Poona. Ik woonde twee weken lang elke lezing van Osho bij maar gedroeg me verder als afstandelijke waarnemer. Terug in Nederland besloot ik de Negen Maanden groep te doen in het Rajneesh Therapy Institute van Veeresh in Den Haag. In die tijd begon ik te verkleuren, dus ging ik meer en meer in het rood gekleed. Sterker en sterker werd de innerlijke drang om sannyas te nemen. Beken kleur, dacht ik, laat zien dat deze man je leven richting en uitzicht heeft gegeven. Doe mee met het grootste spirituele avontuur van de twintigste eeuw met een levende Meester van ongekende hoogte!

Najaar 1980 reisde ik voor de tweede keer naar Poona. Ik meldde me direct aan voor darshan. Op 19 oktober was het zover. Ik zat in een rij van tien. De deur van Lao Tzu Auditorium ging open en Osho kwam binnen, met namastégroet. Ik ervoer hem echter niet als een persoon, maar meer als een wolk van energie, die kwam binnenzweven. Ik was als vierde aan de beurt om voor hem te komen zitten en kreeg als eerste, behalve mijn naam en de mala, een persoonlijke toespraak. Terug op mijn plek was ik als overweldigd, ik beschouw deze ontmoeting met Osho nog steeds als het hoogtepunt van mijn leven. Het Boeddhaveld in de ashram was als een warm bad, van dingen delen door te praten tot de vele en spontane hugs en alles wat verder in het verlengde daarvan ligt. Een hele verandering in vergelijking met het leven dat ik tot dusverre leidde. Hoewel ik toch altijd wel een erg mentaal ingesteld figuur gebleven ben, dat hoort kennelijk bij me!

Mijn grote meditatie is het verhaal dat Osho in ‘Socrates Poisoned Again (#17) vertelt over de ring die een eenvoudige dienaar zijn koning gaf, waarin de spreuk, afkomstig van een mysticus, ‘This Too Will Pass’ te vinden was. Alles gaat voorbij, het aangename en het onaangename, maar de ‘watcher on the hill’ blijft. Bijna onnodig te zeggen dat ik een dergelijke ring al meer dan dertig jaar aan mijn eigen vinger draag, hoewel de complementaire spreuk me ook aanspreekt: ‘THIS Will Never Pass’, waarbij THIS (in hoofdletters) het Eeuwige Bestaan symboliseert.

Wat verder te zeggen over sannyas-aktiviteiten? Een communeleven was nooit mijn wens, ook al vanwege het intensieve contact dat ik met mijn kinderen had en wilde blijven hebben, kinderen die een paar straten verderop woonden en die drie van de zeven dagen in de week bij mij verbleven. Het mee-oprichten van Sharan Meditatie Centrum in Haarlem kwam op mijn pad, terwijl ik via Osho’s toespraken ook over Krishnamurti hoorde. Enkele zomers brachten we onze vakanties in zijn nabijheid in Saanen, Zwitserland, samen met andere alleenstaande (sannyas)vaders en hun kinderen. Dan waren er de reizen naar Amerika, de zomerfestivals in Rajneeshpuram. Er kwam contact met het toen in de Sovjet-Unie illegale Russische Boeddhaveld. Uit het Boeddhaveld in Odessa kwam mijn huidige vrouw in 1987 naar Nederland, samen met haar toen 7-jarig zoontje.

Je zou mijn diverse aktiviteiten in het Nederlandse Boeddhaveld kunnen samenbrengen onder de noemer: ‘Maak Osho’s woorden bereikbaar voor zoveel mogelijk mensen’. Vandaar dat via de Stichting Vrienden van Osho alle boeken van Osho nu aanwezig zijn in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en dat heel veel documentatiemateriaal over het Nederlandse Boeddhaveld bewaard wordt in het IISG, het Internationaal Instituut voor Geschiedenis in Amsterdam. Dankbaar ben ik dat via Osho’s secretaresse Ma Prem Hasya in 1989 een ‘robe’ van Osho in mijn bezit kwam. Osho, ja, een Meester met wie je bezig blijft, een man die je niet loslaat!

Nieuw-Vennep, 17 november 2011
Nandan Bosma

 

Darshan met de Meester
19 october 1980
(Nog niet in boekvorm gepubliceerde toespraak van Osho)

Anand Nandan betekent ‘Hof vol Heerlijkheid’.

Iemand kan een lusthof zijn of een woestijn – dat zijn de twee mogelijkheden. Maar miljoenen hebben er voor gekozen om als woestijn te leven. Allemaal wilden ze een lusthof zijn, maar er ging iets fout en in plaats dat ze een lusthof werden, ontstond er een woestijn. Als die basale fout niet hersteld wordt, kan niemand een lusthof worden. En zonder dat je een lusthof wordt – vol met bomen, bloemen, vogels – heeft het leven geen betekenis, is er geen poëzie, geen muziek.

Wat fundamenteel vereist is om het leven in een lusthof te veranderen is meditatie. Maar meditatie maakt absoluut geen deel uit van onze opvoeding. Ouders noch scholen, hogere opleidingen noch universiteiten brengen je er mee in aanraking, zelfs geen kerken, tempels of moskeeën – niemand brengt je bij wat meditatie is. Maar die transformatie kan alleen door meditatie plaats vinden. Als je je leven leeft via je denkmachine, dan kom je in een woestijn terecht, in een woestijn zonder betekenis. Dan voel je je verveeld, moe, uitgeput, bijna altijd op de rand van zelfmoord of gek worden.

Mijn nadruk ligt dus op meditatie en nergens anders op. Leer hoe je op een direkte manier kunt leven, rechtstreeks, niet via je denkmachine. Die kan gebruikt worden als een biocomputer, voor bepaalde zaken: als feitelijk geheugen, voor wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, wetenschap. Het is een mooie computer, perfect, maar hij moet niet je leven uitmaken, hij moet opzij gezet kunnen worden. Zonodig kun je er informatie aan ontlenen, maar hij moet niet altijd aanwezig zijn. Als je bij je vriendin bent is je computer er ook en hij is niet de enige – tussen jou en je vriendin bevinden zich twee computers. In feite verstop jij je achter jouw computer, terwijl zij verstopt zit achter haar computer. Die twee computers praten met elkaar. Zeg nou zelf, kan daar wel iets uit voortkomen?

Ik hoorde eens over een psychiater, die het heel druk had. Zo druk, dat hij op een dag tegen een van zijn cliënten zei: ‘Vandaag heb ik het vreselijk druk. Ik laat mijn tape-recorder hier achter – praat maar tegen de tape-recorder. Later vanavond, als ik meer tijd heb, zal ik de band afluisteren.’ De cliënt zei: ‘OK’. Toen de cliënt vertrok ging hij langs de spreekkamer om afscheid te nemen. Dat gebeurde al snel – binnen een paar minuten – terwijl de sessie een uur zou duren. De psychiater vroeg: ‘Waar ga je naar toe?’ De cliënt zei: ‘Ik laat mijn tape-recorder hier. Die had ik meegenomen, dat was ik al van plan. Wat ik tegen u wilde vertellen heb ik ingesproken. Op dit moment praat mijn tape-recorder tegen uw tape-recorder. Waarom tijd verspillen? Ik heb het druk en u hebt het druk, dus dit is een prima oplossing. Telkens als ik tijd heb zal ik tegen mijn tape-recorder praten en telkens als u tijd hebt, kunt u uw taperecorder afluisteren. We hoeven elkaar niet meer te ontmoeten!’
(Gelach)
Maar dit is wat er gebeurt, feitelijk plaats heeft! Het is geen grap, het is werkelijkheid! Meditatie betekent gewoon in direkt contact komen met de werkelijkheid, oog in oog – en dan verandert een woestijn onmiddellijk in een lusthof.

Hoe lang blijf je hier?
Tenmnste drie weken, maar ik kom weer terug.
Kom weer terug. En als je de volgende keer komt, neem dan je tape-recorder niet mee!

Lijst