Satyartha

‘Een lange weg naar Poona’

Swami Dhyan Satyartha
(‘meditatie/oefening in de waarheid van de betekenis’)

Geboren in 1957 te Vroomshoop
Ontving sannyas in 1983

In 1979 nu 35 jaar geleden was ik zoekende naar zin en beleving in mijn bestaan. Net in Amsterdam aangekomen om te studeren en te werken en samenwonend met een aantal mede-studenten ging ik al reli-shoppend door Amsterdam.
Daar vond ik tegenover de toen nog bestaande Kosmos een woonboot van een mij onbekende goeroe Bhagwan Shree Rajneesh; interessant!

Die avond nog ging ik er langs, schuchter als ik was. Er bleek een Kundalini meditatie te zijn.
Ik ervoer lichamelijk heel veel; de meditatie wond me op. Spiritueel was ik te ver afgedwaald om Osho toen binnen te laten komen.

Twee jaar later was het opnieuw raak, nu bij Amitabha op de Prinsengracht, anderhalf jaar lang was ik er bijna iedere morgen heel vroeg Ik was er om half zes kind aan huis, zo fanatiek deed ik de Dynamic. Geboren met een aangeboren aandoening en daarvoor meer dan twintig keer geopereerd moest alle verdriet, pijn, woede en haat eruit. Later heb ik alle groepen wel een keer gedaan, ook in Centrum Heerde: Bio-energetica, Rebirth, Let-go en Zen. Osho heeft in dit opzicht mijn leven gered.
En de zondagmiddagen waren geweldig; met piano en ook Ramses Shaffy die zong, kinderen die speelden, geweldig allemaal.

Langzaam raakte Bhagwan, nu Osho, mijn hart. Ik las veel, waaronder Osho’s boeken over Jezus: ‘Kom volg mij’ en ‘Het Mosterdzaad’. Ik besloot Osho te volgen en sanyassin te worden.  Eind 1982 schreef ik Osho een brief en in het voorjaar kwam het antwoord. Op 22 mei 1983 met Pinksteren was het zover en ontving ik mijn mala en mijn naam Dhyan Satyartha, wat betekent: ‘meditatie/oefening in de waarheid van de betekenis’. Het was en is tot op de dag van vandaag raak en passend.

Nadat in mijn ogen de beweging al te gek werd, zo omstreeks 1987, raakte ik betrokken bij een Karma Kagyu Boeddhistische groep van Chögyam Trungpa. Daar vond ik tijdelijk de rust, regelmaat en ritme in zitmeditatie en de Hart-soetra.

Niet geheel door toeval ontmoette ik jaren later in 1993 in Supernova, de discotheek aan de Lauriersgracht, Ma Anand Prabodhi. We zijn verliefd geworden, gaan samenwonen en  getrouwd. Door het vertrek uit Amsterdam en daarmee ook het vertrek bij de Boeddhisten en mijn blijvende hunkering naar bezieling raakte ik betrokken bij de Sint Bavo, de Rooms-Katholieke kerk in Haarlem. Ik ben theologie gaan studeren en zelfs gewijd tot voorganger, diaken.

Prabodhi en ik zijn bijna 16 jaar getrouwd geweest en inmiddels ook weer gescheiden. Nu, meer dan twintig jaren later, met titels en boeken op naam, trekken Prabodhi en ik nog steeds veel met elkaar op. Prabodhi is het uiteindelijk gelukt en heeft me dit jaar overtuigd mee te gaan naar India, naar Poona. We zijn er ruim zes weken samen geweest. Het heeft mijn leven op de kop gezet, het heeft een aardverschuiving teweeg gebracht. Ik ben anders gaan leven; minder alcohol, koffie, thee; ik at al praktisch geen vlees meer. Minder stramien, minder machinerie, minder in mijn hoofd en meer genieten, dansen, leven, bewustzijn.

 ‘Awareness is the only key’!

Terug in Nederland bezoek ik tegenwoordig Osho centra- en bijeenkomsten waaronder de Osho Humaniversity in Egmond aan Zee, heerlijk. Ik voel me weer helemaal sanyassin. Ook mijn naam heb ik onder sanyassins weer aangenomen, zo passend als die is!

Ontroerend vond ik het te horen dat Osho overtuigd is, of hem gezegd is, dat hij in een vorig leven een lama is geweest in de Karma Kagyu lineage, de beweging waar ik zes jaar bij betrokken ben geweest en umdze /voorzitter was en in Engeland letterlijk in een klooster heb gezeten. Het is dezelfde traditie waar het Tibetaans Dodenboek uit voort komt. Sammasati, laat ik mediteren dat ik hiermee eindig.

Aerdenhout, 17 april 2014
Satyartha Belt

Lijst