Adheera

‘Niets’ helpt

Ma Satyam Adheera
(‘Tremendous Longing for Truth’)

Geboren in 1949 in Berkel-Rodenrijs
Ontving sannyas in 1982

In 1977 werd ik bevriend met een vrouw die in Poona was geweest en daar sannyas genomen had van een meester. De mala lag op een altaartje, met een doosje waarin wat haar van de meester zat. Ze gaf geen nadere uitleg en ik vroeg er niet naar.

’n Paar maanden later stond er een kennis uit m’n geboortedorp op de stoep. In een oranje soepjurk. Hij vertelde honderduit over Bhagwan, meditatie en hoe het zijn leven veranderd had. Ik werd nieuwsgierig en ging ook mediteren en luisteren naar lectures in het Bhagwan centrum in Rotterdam.
Die avonden waren ‘een oase van stilzijn van binnen’.
Moest vaak ontzettend lachen om rake opmerkingen in de toespraken. Weer een muurtje van belemmerende ideeën om.

Voelde me thuis tussen sannyasins. Hoefde niet zo nodig ‘lid te worden van die club’, maar betrapte mezelf erop dat ik steeds vaker rode kleren kocht.

Begin 1981 deed ik een weekendgroep in het Bhagwan-centrum Satnam in Groningen.
We deden een spel: Let go, overgave. Vanaf een verhoging liet je je achterover vallen op een stapel matrassen. De verhoging werd steeds hoger, tot aan het plafond. Dat was wel erg hoog, ik twijfelde.
De groepsleider zei gekscherend: ‘Als je je nu kunt laten vallen krijg je een mala’. Vertrouwen, overgave, het bestaan zorgt voor mij. Ik liet me vallen. Twijfel en wantrouwen zijn sindsdien grotendeels uit m’n leven verdwenen. Een mala wilde ik niet, ‘Die ga ik in Poona halen.’, hoorde ik mezelf zeggen.

Direct daarna maakte ik plannen om naar Poona te gaan, maar net voor ik een ticket boekte hoorde ik dat Bhagwan daar niet meer was. Dat krijg je dan met dat getwijfel.

De eerste keer dat ik Bhagwan zag in Boeddha hal was thuiskomen als nooit eerder. Zoveel liefde dat ik soms vergat om adem te halen. Onvoorwaardelijke liefde.
Ik ben helemaal oké was te klein, ik ben niet zo belangrijk. Alles is helemaal oké.

In juli 1982 tijdens de 1e Annual World Celebration in Rajneeshpuram kreeg ik sannyas in de Buddha hal.

Het volgende jaar wilde ik langer naar de Ranch gaan en vroeg m’n zoon of hij mee wilde.
Hij vond alles van de Bhagwan héél STOM, maar wilde wel naar Amerika.
Een paar dagen na aankomst wilde hij ook sannyas nemen. Ik heb het hem afgeraden: ‘hoe zal dat zijn op school met een mala en rode klerenl?’ Hij was er niet vanaf te brengen. Ik heb nooit gevraagd om gedoopt te worden, dit was wel zijn eigen keus, hoe jong hij ook was.

Hij kreeg de naam Deva Subuddho (goddelijk bewustzijn), nu wordt hij door vrienden en familie Boeda genoemd.

Delfgauw, 29 november 2011
Adheera Westerman

Lijst