Kalakeli

‘De drie mooiste maanden van mijn leven’.

Ma Anand Kalakeli
(‘Vreugdevolle speelsheid’)

Geboren in 1961 te Amersfoort
Ontving sannyas in 1989

Ik heb  mij al heel jong met Osho verbonden gevoeld. Ik groeide op in een familie met vier kinderen en met niet al te veel aandacht voor spiritualiteit. Gelukkig kreeg ik ook niet teveel christelijke dogma’s opgedrongen, hoewel ik wel op christelijke scholen gezet ben. Mijn allereerste ervaring, wat een enorme indruk op mij maakte, was toen ik zeven jaar was en op school de bijbelse verhalen te horen kreeg. Met name de verhalen van Jezus etc. zetten me intens in vuur en vlam. Hing aan de lippen van de schooljuf alsof ik naar een spannend soap drama keek. Het enige interessante aan mijn jeugd schooljaren waren die bijbelse verhalen en het speelkwartiertje. Al het andere vond ik stomvervelend: ‘waar ligt Wolvega?…’

Veel later, tijdens het voortgezet onderwijs, toen ik  ongeveer 17 was, vond ik de godsdienstlessen iets om naar uit te kijken. De dominee aldaar kreeg van mij elke week zeer kritische vragen op alles wat we maar voor waarheid moesten slikken. Ik was een behoorlijke ‘pain in the neck’ voor die arme man, maar had daar zo’n lol in, ik keek er elke week naar uit. Was behoorlijk assertief in die tijd.

Toen ik klein was heb ik meditatieve spelletjes gespeeld, zoals héél stil in bed liggen en luisteren, maar ik kwam er al gauw achter dat niet iedereen dat soort dingen leuk vond. Toen ik ongeveer 10 was of zo (het kan jonger geweest zijn, weet het niet precies meer) zat ik eens op mijn kamer en zag een gezicht, maar alleen het kale hoofd en de zeer typische wenkbrauwen. Ik zat er een poosje naar te kijken en probeerde of ik het beeld naar beneden kon trekken zodat ik de ogen kon zien. Dat lukte van geen kanten. Heel vreemd. Er kwam toen een gevoel in mij op dat zei ‘die moet je hebben!’ en het voelde belangrijk. Veel later kon ik de gelijkenis met Osho duidelijk zien: dat waren  Osho’s wenkbrauwen en energie.

Een heel stuk overslaand: toen ik ongeveer 23 was kreeg ik een boek in handen van Krishnamurti. Ik stond in vuur en vlam, ik verslond het boek en meer boeken volgden. Het was 1984 en Krishnamurti zou naar Greenwich in Engeland komen voor toespraken. Ik MOEST erbij zijn en regelde mijn reis.

Alles klopte met Krishnamurti voor mij. Alleen voelde ik mij heel erg gefrustreerd dat ik niet kon ‘pakken’ waar hij het over had, het niet kon zijn. Wat ik voelde, was dat ik zo graag aan hém zou willen geven dat ik het zou snappen…, maar het lukte mij niet.Ik zat daar in Engeland bijna helemaal vooraan, als een verliefd meisje, kijkend naar die 90-jarige bibberende oude man die elke keer met zijn zakdoek het speeksel van zijn mond moest weghalen …. heel maf dat ik zo verliefd kon zijn op hem, op waar hij het over had. Elke avond was er een kampvuur en ik voelde mij enorm thuis bij deze mede-zoekers in mijn gevoel. Er liepen ook mensen in het rood rond, die altijd zo’n beetje vooraan zaten met de toespraken. Ondanks het feit dat Krishnamurti het had over dat goeroes slecht waren, voelde ik me erg aangetrokken tot deze rode mensen. Maar ik durfde ze niet te benaderen, uit verlegenheid. Twee jaar later verliet Krishnamurti zijn lichaam. Alles wat Osho vertelde over Krishnamurti kon ik plaatsen in de jaren die volgden. Het serieuze aan hem, etc.

Kort daarna  kreeg ik een boek in handen van Osho, iets wat veel impact op mij had. Meer boeken volgden. Vooral het boek ‘The Rajneesh  Upanishad’, over de relatie Meester-discipel, was de druppel die de emmer deed overvloeien. Ik ging sparen, sparen, sparen, zodat ik naar Poona kon gaan. Dat kon gelukkig plaatsvinden, drie heerlijke maanden lang: januari, februari en maart 1989. De drie mooiste maanden van mijn leven. Want … hij leefde toen nog. Ik ben heel dankbaar dat ik die drie maanden met Osho nog in leven heb mogen meemaken.

In de periode voorafgaand aan die reis heb ik ook veel gedroomd over Osho. Ik weet niet alle dromen meer, maar de belangrijkste staan me nog helder bij. Die dromen hebben mij o.a ook gestimuleerd om de beslissing te nemen naar Poona te gaan en dichterbij te komen, door groepen te doen, etc. Ik was zo rijp als wat… 

Eén droom: ik was ergens met veel mensen in een ondergronds iets, een donker somber gevoel, met een enorme lang lopende band waar mensen aan werkten. Toen werd ik er vandaan gehaald en de anderen moesten  aan die band blijven werken. Maar ik mocht er vandaan en ik voelde dat Osho daar was. Nog een droom: ik was in een gevangenis met tralies. Ineens loopt Osho héél langzaam langs en keek mij door de tralies lang aan. Het werd ineens ook heel licht en het gaf een heerlijk gevoel. Toen liep hij verder en werd het weer donkerder, wat ik erg jammer vond. Maar ik kon hem niet tegenhouden. Intense dromen waren dat, op gevoelsniveau. Er waren meer dromen, maar deze komen bij mij op dit moment naar boven.

Het was dus januari 1989, ik was 28 jaar en ging eindelijk naar Poona. Een hele reis voor mij. Aangekomen midden in de nacht bij de Ashram-gate was mijn reisgenote (die ik onderweg in het vliegtuig tegenkwam) in gesprek met de guards. Ik liep een aantal passen het pad op naar binnen en voelde tot mijn verrassing een hele sterke, fijne vibratie door mijn benen naar boven komen. Een hele intieme ervaring, zo onder de sterrenhemel, midden in de nacht met Osho zo dichtbij.

Tsja, de maanden die volgden waren één grote vreugdevolle tijd. De avond meditaties, met Osho daar op het podium, ik was helemaal blissed-out. Deed de Mystic Rose drie weken meditatie en heb in de laatste week daarvan sannyas aangevraagd. Op het intake formulier schreef ik ‘I waited long enough’, gaf mijn pasfoto af. Later moesten we terugkomen. De mensen die het organiseerden zeiden: ‘Osho gives His blessings and He waited a long time for some of you.’ Ha, ha, ik dacht da’s ook toevallig! Was blij dat ik geaccepteerd was, want er was altijd, altijd die onrust dat ik geweigerd kon worden. Home. Het getal erbij was 19-03-1989.

Mijn naam werd Ma Anand Kalakeli. Een jaar later verliet Osho zijn lichaam. Dankbaar dat ik die drie mooie maanden heb mogen meemaken, met alle ervaringen van dien. Thank you, always!

Amsterdam, 19 augustus 2013    
Kalakeli Nieuborg

Lijst