Paritosh Joop

Voor alles is meestal een aanleiding, vaak zijn de wortels ervan diep verborgen en lijken de gevolgen louter toeval. Zo ook voor mij, techneut met preferente belangstelling in techniek en wetenschap en de raakvlakken met het ‘spirituele’. Dit laatste heeft een nogal vage en onduidelijke inhoud, de invulling ervan verbreedde en verdiepte zich wel, het mysterie echter blijft.
   
Op een zeker moment slaat het toeval toe, als door een goede vriendin gezegd wordt: ‘Ik heb een boek gelezen en dat is echt iets voor jou!’ Het was het welbekende ‘Oorspronkelijk Gezicht’ van Jan Foudraine, Swami Deva Amrito.
Voor mijn werk bij een bekende gloeilampenfabriek verbleef ik toendertijd regelmatig in Eindhoven. Daar kwam ik in een gezellige gelagkamer een in oranjerood geklede dame tegen, die begon over een boek dat echt iets voor mij zou zijn. Ze stelde zich voor als Vasant en sprak over een boek en over Nishant, een Bhagwan meditatiecentrum. Het betrof hetzelfde boek. En dat binnen zo ongeveer één week!

Over toeval gesproken, dat boek moest natuurlijk gelezen worden en dat gebeurde dan ook. Er was een direkte herkenning, het stond loodrecht op de situatie waarin ik mij op dat moment bevond. De gevolgen bleven niet uit. De eerste kennismaking met Bhagwan volgde in de lectures, de meditatie’s, en dat allemaal in het meditatiecentrum in de ‘Heilige Geeststraat’ te Eindhoven. Dat meditatiecentrum was Nishant, de kennismaking daarmee staat mij na vele jaren nog duidelijk voor de geest. Het was het binnentreden in een voor mij wel heel bijzondere wereld en wel letterlijk.
Achter de voordeur een enorme berg overwegend roodoranje kleding boven op een stapel schoenen. Bij het binnentreden van de meditatieruimte een warme begroeting met big hug door een Ma die daar op dat moment aan dat alles de leiding gaf. Het gevoel van dat moment leeft nog steeds.

Dat alles leidde mij uiteindelijk naar de boom, Bhagwan, waarvan ik alleen nog met de appels in aanraking gekomen was. Wat toen het belangrijkste voor mij bleek te zijn, was het loslaten van de nodige hete hangijzers. Dat betekende alleen verder gaan en afscheid moeten nemen van de gang van zaken zoals ik dat tot dat moment gewend was. Moeilijke beslissingen waren op dat punt niet te vermijden.
   
Het meditatiecentrum Nishant, de lectures en mijn sannyas, een haast doe het zelf gebeuren. Mijn naam per post uit de USA, Antilope, Oregon toegezonden en de mala gewoon maar even omgehangen gekregen, een zeer simpele handeling met grote impact, zeker later in de mij omringende wereld. Je verstoppen kon niet meer. Het is verbazingwekkend wat er dan kan gebeuren, zeker in relatie tot anderen.
Maar nu eerst even over het begeleidend schrijven, dat slaat de spijker op de kop: ‘Information is not its goal, but transformation’. Zeer toepasselijk in mijn geval.
   
‘The  purpose  of  sannyas
 is  a  total  transformation
of  being…
Information  is  not  its goal
but  transformation.
And all transformation needs
egolessness,
or  in  other  words,
it  needs  love.
Be courageous and let it happen!’

Er was dus werk aan de winkel en dat bleek al ras. Dat deze ontwikkeling niet door iedereen in mijn omgeving op prijs werd gesteld zal geen verbazing wekken. Er is geen moeite gespaard om mij op andere gedachten te brengen, inclusief een confrontatie met een aantal déprogrammeurs die vanuit een ‘Vereniging van ouders van sekteleden’ dat professioneel probeerden. Op zich een heel bijzondere ervaring, zeker voor de déprogrammeurs, denk ik. Zij toonden mij een boek van Bhagwan waarin alle tegenspraken dik met rood potlood onderstreept waren. Ze hadden kennelijk hun huiswerk niet erg goed gedaan, want met ‘I always contradict myself’ was dat snel afgehandeld en verliep het verdere gesprek op een normale informatieve manier, wat echt niet hun oorspronkelijke bedoeling was.

Wat zeker het vermelden waard is: de respons in mijn werkkring van collega’s en het management. Een en ander bleek geen enkel probleem op te leveren, zelfs niet met de contacten naar de buitenwereld van het bedrijf. De acceptatie van mijn nieuwe verschijningsvorm was eigenlijk heel bijzonder en werd niet verwacht. Toen ik na een paar jaar met de nodige feestelijkheden het bedrijfsleven vaarwel zei, brak er een wel heel speciale tijd voor mij aan.

Ondertussen had ik een tweetal keren de festivals in Rajneeshpuram meebeleefd, en de présence van Bhagwan als wel heel bijzonder ervaren. Dat waren wel de hoogtepunten, die ik samen met Ma Vasant (zie foto) heb mogen beleven. Dat we samen textieldesign’s maakten en in het buitenland verkochten was ook al heel bijzonder.

Over het verblijf in Oregon is zoveel te zeggen, de manier waarop alles daar gebeurde. En niet te vergeten de koude nachten in de woestijn en bij zonsopgang onmiddellijk de zonnewarmte voelen. Tegen de omringende heuvels zitten met uitzicht op dat ongelofelijke gebeuren. Worship in de keuken, kisten champignons wassen, op het veld sugersnaps – een soort dikke, zoete peul – oogsten, met de gele schoolbussen berg op, berg af.

Dan de Masterday Celebration’s. Ook in de stille periode de aanwezigheid van een niet-persoon ervaren, dat is ook niet uit te leggen. Dat zal ik dan ook maar niet proberen: een leegte die vol is. Heel indrukwekkend was een crematie tussen de heuvels op een donkere avond waarop de sterrenhemel in een onvoorstelbare klaarheid te zien was. Dat heeft tot op de dag van vandaag een onuitwisbare indruk achtergelaten.

En zo is hier in het kort verteld hoe Osho in mijn leven kwam en er niet meer uitging.

Best, 18 november 2014
Paritosh Joop de Meij

Lijst