Jivan Bauke

‘Ik ben Osho diep dankbaar
dat hij in mijn leven is gekomen’

Swami Jivan Bauke
(‘Leven”)

Geboren in 1942 in Utrecht
Ontving sannyas in 1984

Hoe Osho in mijn leven is gekomen? Ik kan de omstandigheden beschrijven hoe ik hem leerde kennen, maar waarom hij mij op een dieper niveau heeft geraakt? Ik houd het er maar op dat hij mij heeft verleid, verleid tot meditatie, tot op de dag van vandaag de rode draad in mijn leven.

Het was rond 1980, inmiddels een gezin met partner en drie kinderen, een parttime baan als docent in het HBO (maatschappelijk werk). De banden met mijn Gereformeerde achtergrond losgemaakt. De 70-er jaren waren voorbij, een tijd met veel maatschappelijke beweging. Jaren van actief zijn in de mannen(emancipatie) beweging en het basis onderwijs van mijn kinderen. Demonstraties tegen de snelweg door Amelisweerd, de neutronenbom, kernenergie (Kalkar, Dodewaard) enz.  Experimenteren met samen wonen in een groep, de nodige spanningen in mijn relatie.

Maar ook niet echt willen kijken naar mezelf, beetje meedrijven op de tijdgeest, eigenlijk niet goed weten wat te doen met het leven. Niet helemaal tevreden met mijn werk en in mijn relatie. En met die ontevredenheid sloop ook langzaam Osho mijn leven binnen. Maar daar wilde ik in eerste instantie niet aan. Een huisgenoot die ineens in het rood ging lopen en me in 1981 vroeg geld te lenen om naar Rajneeshpuram te gaan. Wat ik belachelijk vond en weigerde! Maar toch……blijkbaar was er wel iets aan het broeden. Ging aan rebirthing weekends meedoen op Texel in Prem Mandir, het centrum van Ratnam en Anutosh, waar ik meer sannyasins ontmoette.

Er kwam veel los aan onverwerkte gevoelens,de  Dynamische Meditatie werd een uitlaatklep voor kwaadheid, verdriet en verwarring. En steeds meer kreeg Osho me in zijn greep. Begin 1984 besloot Petra, mijn  partner, om sannyas te nemen en in juli van dat jaar naar het festival in Rajneeshpuram te gaan. Het rood van onze kleren werd steeds frequenter en die zomer besloot  ik ook sannyas aan te vragen. Maar mijn weerstand was nog niet helemaal verdwenen. Er bleef de angst om me helemaal over te geven aan het sannyas gebeuren, mezelf (?) te verliezen. En zo kwam er de brief van Sheela, waarin mijn ‘nieuwe’ naam, Swami Jivan Bauke stond. Jivan betekent ‘life’, een betekenisvollere naam had ik niet kunnen bedenken. In oktober 1984 kreeg ik in de Zorba de Boeddha discotheek in Amsterdam door Dassana mijn mala omgehangen.

‘ My sannyasins have to become
the foundation of a new society, of a new man,
who will live bliss as his life…
who will transform this very moment
into a sacred moment…..
he transforms the space that surrounds him
into a sacred space.
Then it is no longer ordinary.’

Met deze tekst uit mijn sannyas initiatie brief kon ik het doen en als ik die nu na zoveel tijd weer eens lees, word ik me er nog meer van bewust welk uitdagend perspectief Osho me bood.

Dan in 1985 ga ik zelf, zonder mijn partner Petra Flantua, naar Rajneeshpuram. Een overweldigende ervaring met veel tegenstrijdige gevoelens. Gevoelens van diepe verlatenheid tussen zoveel duizenden mensen, die naar het leek alleen maar blij waren. Maar ook gevoelens van vreugd en geluk tijdens de satsangs van Osho, die toen weer sprak.

Weer thuis de vreemde gewaarwording dat tijdens mijn verblijf in Amerika er allerlei onverkwikkelijke dingen waren gebeurd. De gebeurtenissen volgden zich toen snel na elkaar op. De rode kleren en de mala hoefden niet meer gedragen te worden. Osho in de gevangenis, zijn wereldreis, demonstreren in Den Haag om een inreisvisum voor hem te krijgen, en uiteindelijk na veel omzwervingen was Osho weer terug in Poona. Nog een paar keer naar Poona geweest en me laten onderdompelen in de wijsheid van Osho.

Thuis en op mijn  werk veranderde er intussen ook van alles. Mijn periode in het rood en met mijn  mala om leidde op mijn werk tot een oorverdovende stilte. En ook daarbuiten werd er nauwelijks iets over gezegd of gevraagd.

Ik begon op de Humaniversity in Egmond aan Zee met de therapeutenopleiding, een periode waarin ik me totaal door de mangel gehaald voelde. Periodes met gevoelens van bevrijding, openheid en totale verwarring en weerstand wisselden zich in hoog tempo af. Een gevolg was dat ik in 1986 vastbesloten de stap nam om met mijn  werk als docent te stoppen. In de les kon ik alleen nog maar over Osho praten, gewone lesstof kreeg ik niet meer over mijn lippen en leek me totaal irrelevant.

Al vrij snel ontwikkelde zich het plan, samen met Petra en nog twee sannyasins, Rishu en Nishi om een meditatie centrum te beginnen en bij elkaar te gaan wonen. We vonden al snel een geschikt pand en na de nodige verbouwing werd op 21 maart 1988 de stichting Kirtan opgericht. Door Kirtan kreeg ik een plek waar ik mijn liefde voor Osho kon vormgeven. Tien jaar lang bood Kirtan in Utrecht de mogelijkheid om actieve meditaties te beoefenen. De 21-daagse Dynamic Intensive was heel populair.  Ook de swingavonden, met aan het begin een actieve of sociale meditatie, werden zo druk bezocht dat er halverwege de avond een dweilpauze moest worden ingelast.

Na 10 jaar en de gebruikelijke wisselingen binnen de woongroep besloten Petra en ik met Kirtan Utrecht te stoppen. Onze kinderen gingen hun eigen weg en onze wens was altijd geweest om ooit te verhuizen naar het platteland. Via vrienden maakten we kennis met de Friese Wouden, zuid-oost Friesland. We konden een tijdje bij hen inwonen om te zien of dat ons echt zou bevallen. Na een half jaar in Poona te hebben overbrugd zijn we daar neergestreken. En na driekwart jaar, toen we merkten er graag te willen blijven, een huis in Wijnjewoude gekocht. We hadden geen duidelijk beeld van wat we zouden gaan doen. Maar dat ontwikkelde zich eigenlijk gaandeweg. Ik ging meditatie cursussen in Drachten aanbieden. Achter ons huis was een grote schuur en al snel maakte we plannen om die te verbouwen tot een kleine groepsruimte. En zo vond Kirtan een doorstart in Friesland. Het zwaartepunt kwam nu helemaal te liggen op meditatie. De ‘Zorba de Boeddha’ meditatie weekends werden populair en ook de Vipassana retraites werden steeds goed bezocht.

Nu na ruim 25 jaar, is Kirtan nog steeds actief met meditatie activiteiten vanuit Osho’s visie. Osho is  nooit uit mijn  leven verdwenen, ook al had ik er soms behoefte aan om bij nog levende meesters verheldering te krijgen over hobbels op mijn (meditatie)pad. Ik ben Osho diep dankbaar dat hij in mijn leven is gekomen, mij een weg heeft gewezen, de weg van meditatie. Mijn relatie is erdoor gered, ik kon werk doen waar ik blij van werd en waarin ik me helemaal kon geven.

Wijnjewoude, 10 februari 2015
Jivan Bauke Raadgever

Lijst