Prem Hanny

‘Hoe een wonder uit te leggen?’

Ma Prem Hanny
(‘Liefde’)

Geboren in 1932 te Bergen op Zoom
Ontving sannyas in 1979

Hoe Osho in mijn leven kwam?
Hoe een wonder uit te leggen?
Hoe een zich nog steeds voltrekkend wonder te beschrijven?

Want nog steeds komt Osho elke dag meer in mijn leven. Hoe het ooit begon is, als ik er nu naar kijk, toch wel een echt wonderlijke gebeurtenis, en die is nog steeds in voortdurende ontwikkeling. Meer Osho, minder mij.

Over toen kan ik zeggen dat er een boek was (niet moeilijk als je maatje en echtvriend een bibliofiel is) wat ik pakte na het lezen van ‘De Idioot’ van Dostojevski. Het heette ‘Talks on Jesus’ en zonder te zien wie het geschreven had was er na twee, drie bladzijden een explosie. Ik wist dat ik hier altijd al op gewacht had. Het was zo iets bijzonders dat ik die datum als een nieuwe verjaardagsdatum nam: 7 augustus 1978.

Dagen van ongekende helderheid volgden. Toen bleek dat er ook nog audio-bandjes in huis waren heb ik nachten opgezeten en had wel in die recorder willen kruipen. Dat er al zoveel boeken in huis waren die ik toch niet had gezien was vanwege het feit dat Tim, mijn man, na tien jaar bij de Gurdjieff groepen, ook bij de Maharishi was geweest. Nadat ik daar een keer was geweest, dacht ik echt dat je niet verder kon zakken. Misschien wel erg snobistisch, maar zo voelde ik dat toen.

Dus toen Tim mij Osho’s boeken aanprees als iets wat door mijn opleiding erg goed bij mij zou passen, vroeg ik alleen ‘komt het uit India?’ en wilde er verder niets meer over horen. Onbegrijpelijk ergens, daar ik op twintigjarige leeftijd bij het boek van Paul  Brunton ‘Verborgen wijsheid’ al heel sterk het gevoel had dat ik thuis kwam. De tijd was dus nog niet daar voor mij.

Nu met zesendertig jaar Osho in mijn leven is er slechts een groot gevoel van dankbaarheid, tevredenheid en steeds meer vervulling.

Wat ik toch nog duidelijk wil zeggen voor de mensen die na ons komen, is, dat het ook kan gebeuren, zonder zijn naam te kennen. Zonder hem gezien te hebben kan Osho toch je leven binnenkomen. Zijn wegen zijn zo wonderlijk. Ik had het geluk bijna onmiddellijk naar Poona te kunnen gaan. Zo is mijn pelgrimstocht begonnen, die nog steeds mooier wordt.

Altijd in blij weten dat zijn zegen met ons allen is,
en liefde voor wie dit leest!

Rest me slechts nog te vertellen dat nadat Osho het lichaam had verlaten, ik begonnen ben met Osho’s werk te vertalen. Het is een groot geschenk en een voortdurende zegen. Het brengt me altijd de Chinese uitspraak in gedachten die zegt dat, ‘Inzichten zijn als spijkers. Hoe harder je erop slaat des te dieper ze doordringen.’ Of zoals Osho ons steeds zei: ‘Ze moeten tot in je bloed, je beenderen, ja, tot in je merg geraken.’

Eindhoven, 26 oktober 2014
Hanny van der Sterre-de Bruijn

Darshan met de Meester
21 februari 1979

Weet je wat je naam betekent? vraagt Osho mij en ik zeg van binnen repeterend: ‘Johanna, brenger van het goede’. Dan begin ik hardop met ‘jo-hanna’ te hakkelen en zegt Osho, glimlachend: ‘Dat is wel genoeg’ en ‘Sluit je ogen.’ Mijn hart slaat als een gek, maar ik bedenk: ‘Ik ben bij Osho’ en onderga een vloedgolf en ben in een immense stilte.

Voor mijn gevoel een eeuwigheid later:

Dit is je naam: Ma Prem Hanny.
Prem betekent liefde, Hanny betekent gratie, compassie, gebed. Alle drie betekenissen zijn mooi, en alle drie betekenissen komen voort uit liefde. Een liefdevol persoon kan niet anders dan vol gratie zijn; het is natuurlijk. De liefdeloze persoon kan niet anders dan zonder die gratie zijn.

Het besef zelf van liefde, diep binnenin in je hart, maakt dat je straalt; een bepaalde gratie begint je te omgeven – een schoonheid die niet van deze wereld is, een vleugje van gene zijde. Het is iets van God en is slechts beschikbaar voor diegenen die liefde toestaan hun hart te bezitten.

De persoon die liefdevol is, vol gratie, moet wel compassie, mededogen hebben. En er is een groot verschil tussen sympathie en compassie. Sympathie is slechts in speciale situaties: iemand voelt zich ellendig en jij bent vol sympathie. Compassie is gewoon de manier waarop je leeft. Het is niet een kwestie van speciale situaties – dat je vol compassie bent met de bedelaar, omdat hij hongerig is, en vol mededogen voor de blinde omdat hij blind is.

Deze dingen zijn goed, maar compassie is iets meer: het is gewoon jouw eigen manier van leven, of iemand het nodig heeft of niet doet niet terzake. Het is geen antwoord op iemands behoefte, maar een overvloeien van jouw eigen hart. Het is geen reactie door de buitenwereld gecreëerd, maar een delen van jouw vreugde – want jij hebt zoveel, jij wilt het delen.

En het derde is de ultieme expressie van liefde: gebed. Als je een persoon lief hebt voelt het zo goed, maar het brengt ook ellende mee. Je hebt maar een iemand lief, terwijl er zoveel zijn, vandaar de ellende van liefde.

Als je begint steeds meer mensen lief te hebben, zal er steeds minder ellende ontstaan; en de dag dat jouw liefde universeel wordt, wordt ze gebed. Dan is er geen ellende, dan is liefde pure vreugde. Dan is liefde een zich verheugen, een viering. En als iemand in staat is liefde op dat niveau te vieren, is God gelukkig; en ben je opnieuw de Hof van Eden binnengegaan.

Uit: Won’t you Join the Dance?

Lijst