Prem

‘De woorden van Osho hebben me vanaf het begin gefascineerd en dat is zo gebleven.’

Swami Prem Abhay
(‘Liefde zonder Vrees’)

Geboren in 1937 te Alkmaar
Ontving sannyas in 1995

Nadat Osho in mijn leven kwam, is hij er nooit meer uit geweest. Hij nam mij als het ware bij de hand. Fantastisch! Niet dat ik graag een volgeling wilde zijn, integendeel. Maar het was de uitstraling, de intensiteit van zijn hand, in figuurlijke zin, vol van innerlijke en veelzijdige menselijkheid.

Al langer keek ik uit naar een mens met diepgang in het menselijke en het medemenselijke. Eind zeventiger begin tachtiger jaren las ik het boek van Osho ‘Zoeken naar de Stier’. Het sprak mij meteen geweldig aan: de individuele mens in zijn zoektocht naar zichzelf. Het was alsof er een deur openging naar een nieuwe, onbekende wereld. Het voelde mysterieus, geheimzinnig, die innerlijke dimensie en meditaties. Vertrouwd met het intellectuele en het rationele, was er bij mij tegelijk ook altijd een verlangen geweest naar het innerlijke. Eigenlijk kwam hierdoor mijn wereld aardig op zijn kop te staan, maar het gaf mij ook gevoelens van opwinding, van verwachting, een opening naar een leven dat veelzijdiger en completer is.

Al langer had ik het gevoel dat ik nog van alles moest doen om meer mens te worden, meer inzicht te krijgen in mezelf en in het menselijke. Dat mijn leven meer en meer in het automatische gleed, in mijn werk, in het gezin, dat voelde niet goed. Om te proberen daar wat meer inzicht in te krijgen, dook ik in allerlei vormen van literatuur en ging na mijn juridisch gerichte studie, een tijdje later, psychologie studeren. Dit had weinig succes, ik kwam nauwelijks iets tegen dat me wat meer inzicht gaf in mijn innerlijke wereld en ik stopte er na een jaar mee. Op dit punt beleefde ik de inzichten van Osho als een openbaring. Met name ook dat de individuele mens en zijn innerlijke groei de basis is van alles en niet de maatschappij. Dit was voor mij echt een stevige ommezwaai. Maar gaf mij tegelijkertijd ook gevoelens van onzekerheid. Hoe nu verder, want met mijn huwelijk, mijn gezin en mijn kinderen en mijn baan zat ik aan alle kanten vast aan het maatschappelijke.

Wat mij ook erg raakte, was dat in één klap het oude menselijke denken van de reeds voltooide mens op losse schroeven kwam te staan, door het perspectief van Osho van een nieuwe mens die het vermogen heeft te groeien in bewustzijn. Eerder in mijn leven had Teilhard de Chardin – ik beleefde hem als een mooi mens – mij geweldig geïnspireerd. Deze wetenschapper zag het verschijnsel mens als een ‘voortschrijdende humanisering’ en probeerde religie en wetenschap op elkaar af te stemmen. Osho heeft hem in zijn voordrachten meermalen aangehaald.

Toen ik Osho tegenkwam zat ik in een fase van mijn leven waarin ik steeds meer moeite kreeg met die overal aanwezige menselijke conflictwereld. Ik kon dat niet goed loslaten; het ergerde me en maakte me soms bang. Toen Osho dieper mijn leven inschoof, ging ik steeds meer van zijn ervaringen en inzichten kennen en begon te begrijpen dat het steeds maar weer terugvallen in oude conditioneringen en patronen, de kern is van mijn probleem. Alles is in mijn brein vastgelegd en mijn mind legt het voortdurend op ‘mijn bordje’. Zo kwam mijn verleden steeds maar weer in het heden terecht en ontstond als vanzelf dat herhalen van het oude. Jaren speelde de uitdrukking ‘is that all there is’ door mijn hoofd. Maar ik had nog wat tijd nodig om in te zien dat de weg naar een evenwichtiger en tevredener leven via mijn innerlijk moest gaan en dat de oplossing niet in de buitenwereld ligt.

Sindsdien is Osho de belangrijkste mens in mijn leven geworden. Hij liet mij de essenties van het leven zien en ik ben van hem gaan houden. Inmiddels heeft meditatie mij zover gebracht dat ik veel gemakkelijker kan kijken naar die dingen die gebeuren.

Osho heb ik niet in levende lijve ontmoet, want ik durfde niet naar Poona te gaan. Mijn gevoel van verbondenheid met hem had inmiddels zoveel innerlijke kracht dat ik bang was dat ik bij het zien van hem zozeer zou worden gegrepen dat ik niet meer terug zou gaan met alle gevolgen van dien voor mijn gezin en mijn werk. Bovendien dacht ik, dat komt nog wel… Eind 1989 werd ik afgekeurd op mijn sterk afgenomen gehoorvermogen en ging met pensioen, dus Poona lonkte, maar uiteindelijk was ik te laat. Toen Osho begin 1990 zijn lichaam verliet, raakte mij dat enorm. Herinner mij, toen ik het hoorde, ik een tijdlang met tranen in mijn ogen in een stoel heb gezeten met het gevoel: ‘Mijn god, ik heb hem gemist.’ Inmiddels is dat gevoel volledig verdampt, want ik heb hem niet gemist, integendeel. Hij heeft me diep geraakt en dat zit in mij en gaat niet meer weg.
 
Eind tachtiger jaren ben ik bij Kirtan in Utrecht met meditaties begonnen en dat is vele jaren mijn vertrouwde meditatie centrum geweest. Herinner me in het begin een moment van kijken naar een kaarsvlammetje; wat een heerlijke rust gaf dat en dan ineens… weg vlammetje. Een wonderbaarlijk ervaring die ik nooit zal vergeten.

In 1992 ging ik voor het eerst naar Poona, naar het Osho International Meditation Resort, waarna ik er in december 1995 sannyas nam. Een heerlijke innerlijke beleving. Daarna ben ik daar nog vele malen geweest. Altijd weer was bij aankomst in het Welcome Center de beleving zodanig intens dat ik me er onmiddellijk thuis voelde met tranen van vreugde. Die creatie vind ik nog altijd prachtig. De laatste keer dat ik er was, eind 2012, noemde ik het de Vallei der Veelzijdigheid, beleefde het zowel extatisch als ingetogen. Op deze prachtige Osho-plek ervaar ik een ongekende spirituele rijkdom, een soort hedendaagse Garden of Eden. In de oude Garden of Eden mocht niets. In Poona mag alles en daar is het plukken van de vruchten verheven tot een levenskunst, een soort innerlijk shoppen. Ik houd van Poona en van al die ‘Adam en Eva’s’ die openstaan voor de essenties ervan, dagelijks ervan genieten en het vieren.

De woorden van Osho hebben me vanaf het begin gefascineerd en dat is zo gebleven. Hij is mij blijven raken en inspireren. Vele boeken heb ik van hem gelezen. Eind negentiger jaren kwam de spontane impuls Osho’s toespraken te willen vertalen. De samenwerking die toen met Osho Publicaties ontstond, is er nu nog. Het vertalen is een heerlijke beleving van mijn verbondenheid met Osho. Die schittering van het bestaan die hij is voor mij, voelt als een liefdesaffaire. Ik heb hem nooit in zijn lijfelijkheid gezien, maar wel in zijn innerlijkheid. En dat gebeurt steeds weer en dat is het wonderbaarlijke. Hoe meer ik zijn woorden binnenga, hoe intenser ik de geweldige erfenis beleef die hij de mensheid heeft nagelaten

Wijk bij Duurstede, 21 maart 2015
Prem Doeven

Lijst