Bas

Opgegroeid in de horeca genoot ik veel vrijheid en materiële rijkdom, echter het contact met mijn ouders was niet altijd mogelijk, juist op de momenten waarop ik dat het hardst nodig had. Tegen hen heb ik mij vanaf het moment dat ik van het dorp naar de stad ging, voor het voortgezet onderwijs, dan ook flink afgezet.

Mijn dieptepunt bereikte ik rond mijn 18e. Vervolgens weer een nieuwe kans gekregen en in Zwolle gaan wonen. Ook daar de school na een paar maanden afgebroken. Hoewel een bepaalde attitude wel achter me gelaten zocht ik nog wel meer in het leven en deed dat dan vooral in de drugs. Dit werd de daaropvolgende jaren alleen maar heftiger, vier jaar lang wekelijks op en af. Tot het moment dat we, mijn toenmalige vriendin en ik, besloten dat we het riedeltje wel kenden en verder wilden met ons leven, groeien. Dat viel niet mee, met een dubbelleven en alleen maar vrienden die nog steeds in deze scene zaten. Wanneer iemand van hen hulp van ons nodig had gleden we er zelf ook weer in, een vicieuze cirkel.

Tot het moment dat ik besloot dat we gewoon een poosje weg moesten uit Zwolle en die gelegenheid zich ook aandiende. We konden een zomer (1994) werken in het hotel van mijn ouders nabij Apeldoorn. Zij wonen er prachtig en de natuur is er dan ook op z’n mooist. Een oase. Daar spraken we Gerard Brouwer (‘Pujari’), die een ashram bleek te hebben opgericht, op een steenworp afstand van het hotel. Deze was juist afgebrand, vandaar dat hij tijdelijk een bungalow op het terrein van mijn ouders betrok. Zo kwamen wij aan de praat. En terwijl hij het over zijn 40 dagen op de berg met Babaji (Haidakhan, India) had en wij over de drugservaringen, vonden we elkaar in de gelijkenis van deze ervaringen. We waren welkom op de ashram, die we in de weken daarna dan ook regelmatig hebben bezocht. Regelmatig, omdat er iets gebeurde met ons. Hoewel er nog slechts een dhuni (huisje voor vuurceremonies) overeind stond, de ashram lag immers in as, werd ik enorm geraakt door het handjevol mensen dat daar nog verbleef, in tenten en caravans. En dan met name de devotie, de overgave aan iets waarvan zij beseften dat het groter was dan zijzelf en waarvoor zij diepe buigingen maakten, met de woorden ‘Om Namah Shivaya’, of ‘Uw wil geschiede’. Eenmaal geraakt door de devotie op de ashram ben ik daar wel eens gaan helpen, waarbij ik ook de verantwoordelijkheid voor de keuken op mij nam, voor de soms wel zeshonderd bezoekers. Tijdens een retraite ontving ik van Shri Muniraji de naam Vasudeva: ‘Het Goddelijk Licht dat in alle Wezens is’.

Als gevolg van deze ontmoeting liep ik twee weken high rond, waarna ik mij stortte op alles wat hierover te lezen was. De dorst was zo groot dat het absorberen van ingewikkelde teksten als vanzelf ging, alsof bijvoorbeeld een boek als de Bhagavad Gita een Jip & Janneke boek was. De behoefte aan drugs verdween in ieder geval als sneeuw voor de zon.

Dit was nog niet mijn Osho ontmoeting, echter eenmaal op dit pad kwam ik al gauw (in 1995) in contact met de eerste sannyasins, beoefende ik de actieve meditaties van Osho en las ik veel van zijn boeken, waarvan ‘Tantra, het Allerhoogste Inzicht’ mijn bijbeltje werd. En grappig genoeg ook, net als Glenn Salvesen, het boek van Jan Foudraine. ‘Oorspronkelijk Gezicht.’ Deze boeken stonden overigens gewoon bij mijn ouders in de boekenkast. Zo bleek mijn moeder zich best al in het een en ander verdiept te hebben. Het feit dat ik op mijn 15e van huis was weggelopen had haar destijds in een crisis doen belanden. Daarna was zij zelf al gaan zoeken, eerst in de psychologie en vervolgens in de spiritualiteit.

In die periode zat ik zo in de flow dat ik soms niet eens meer zelf sprak, maar ‘gesproken werd’, zoals een schrijver ziet hoe het boek dat hij schrijft zich ontvouwt terwijl hij daarvan getuige is. Ik stuitte echter ook op weerstand. Zo’n twintig jaar geleden was het in de ogen van velen nog best wel zweverig. Mijn toenmalige ‘schoonvader’ was een nuchtere Drent, die zei: ‘an idealist’n hebb’n we niks an, in dizze weerld, mien jong!’ Op een gegeven moment ben ik mij, ondanks dat het licht mij als een rode draad steeds wel trok, maar weer ‘gewoon’ gaan confirmeren en werkte vervolgens in de horeca, de jeugdhulpverlening, de detailhandel en de laatste acht jaar (sinds 2007) zelfs als financieel adviseur bij de bank.

Na vier reorganisaties was mijn passie er wel uit en werd ik boventallig. Eerst wou ik vanuit het sociaal plan nog meer financiële opleidingen gaan volgen om weer helemaal uitgerust te zijn voor de financiële dienstverlening. De bezinning kwam echter niet lang daarna, ik wou mijn passie (mensen helpen) weer volgen. En zo doende ben ik begonnen aan een coachopleiding en een mindfulness-trainersopleiding bij Robert Bridgeman, die mindfulness- en meditatietechnieken ontwikkelt.

Momenteel ben ik nog druk aan de studie en tegelijkertijd help ik meerdere oefencliënten gedurende een reeks van tien sessies in het oplossen van hun problemen of het vinden van hun passie. Daarnaast oefen ik mijn meditatietrainingen onder andere binnen het onderwijs, een zeer dankbare doelgroep. Onlangs ben ik teruggekomen van een 10-daagse Vipassana retraite en deze verdieping bracht bij thuiskomst nog wat aan het licht. Op mijn privé Face Book pagina doe ik over de retraite zelf wat uitgebreider verslag maar er volgt binnenkort ook een videoverslag, dat ik verwacht te gebruiken voor mijn nog te ontwikkelen website.

In 2012 ben ik begonnen aan een opleiding Commerciële Economie, deze mag ik de komende twee jaar nog afmaken en dat wordt zelfs nog vergoed door mijn vroegere werkgever. Het zou heel verstandig zijn om deze opleiding af te maken, maar ik zit in een fase waarbij verstandige keuzes (gebaseerd op angst, voor bijvoorbeeld verlies aan status, inkomen, etc.) plaats moeten maken voor keuzes gemaakt vanuit liefde en vertrouwen. Dus ik sta op het punt deze opleiding te beëindigen. Ik merk namelijk dat hij mijn aandacht wegtrekt bij het volledig voor mijn passie gaan. En dus pakte ik een oud boekje van Osho uit de kast, waarvan ik er vroeger vele heb weggegeven, ze hebben eens in de ramsj gelegen bij ‘de Slegte’ voor € 2,50 per stuk (misschien zelfs nog in guldens). Het heet ‘Het raadselachtige leven van Mojud’ (in het Engels: ‘Mojud, the man with the inexplicable life’). Ik zou nog zoveel kunnen vertellen over Osho in mijn leven en in die van mensen om mij heen. De film ‘A Spiritual Terrorist’, de vele boeken, cd’s en video’s van mensen uit de Osho community, enzovoort.

Echter, verblijvend in het Nu, sluit ik graag af met een passage uit dit prachtige (prenten)boekje…

‘Mojud deed dit, al vroeg hij zich af of hij gek was geworden.
Wie zou zich dat niet afvragen? Dit klinkt zo absurd. Misschien ging hij er wel heen met de gedachte dat Khidr een tipje van de sluier zou oplichten, of dat hij hem een sleutel zou geven om de deuren van het levensmysterie te openen, of hem verborgen schatten zou tonen of wat dan ook. En nu staat daar die man die zegt: ‘Verscheur je kleren en stort je in de rivier. Misschien zal iemand je redden.’ Meer niet!
Maar hij deed het. Besef goed: wanneer ik tegen je zeg: ‘Spring in de rivier’, dan weet ik dat het heel natuurlijk is dat je verstand zich ertegen verzet. Maar alleen als je het kunt doen, kan er iets gebeuren.”

Zwolle, 15 maart 2015
Licht & Liefde,
Bas (Vasudeva) Kniest

NB. De verwijzing naar Glenn Salvesen is opgenomen, omdat mijn verhaal in grote lijnen wel iets weg van dat van Glenn. Zie het YouTube filmpje over hem, waarin hij vertelt over hoe Osho in zijn leven kwam. Het is niet voor niets waarschijnlijk dat wij elkaar afgelopen zomer van 2014 hebben ontmoet als reisgenoten (letterlijk en figuurlijk).

Lijst