Vrienden van Osho

Interview with Chandrika

Chandrika is the vice-president of the Humaniversity, an international institute of therapy in Egmond aan Zee. It was founded by Veeresh who originally worked with addiction therapy and made it into a centre for personal growth. It’s a holistic approach, takes persons with all their issues. The big problems are usually easy to work through but to take the nourishment in is more difficult, because of our conditioning. As pure small children we have to adapt to an imperfect world.
Chandrika grew up in Switzerland in a good family but when she was 12 years old her mother had a nervous breakdown, which brought up a lot of questions for her. How can I help somebody? What is life all about? A psychoanalyst helped her for 3 years which set her on the path to study psychology. When at a certain point she realised ‘this is not it’, she discovered yoga and became interested in Eastern philosophy. When a friend told her about Osho combining Eastern and Western approaches she went to Poona to see Osho.

Youtube, 30:17 min. English.

Meeting Osho, seeing him sitting so quietly in the middle of people dancing wildly around him, and seeing the love, compassion and depth in his eyes, there was no doubt left. She took sannyas, became a disciple, wanted to learn from him.
Osho told her to go and support Veeresh and also to do the dynamic and kundalini meditations. After some initial resistance she did the meditations for years, which learned her to be present, to be able to witness, and enjoy and celebrate life! Now she helps people in the Humaniversity with active meditations, social meditations and intensive workshops and trainings.

Bouw je huis niet op de brug

Man, wat is het heet in Mumbai in mei. Hoe graag ik ook dicht bij Osho wilde blijven in zijn fysieke lichaam, ik wilde weg uit India.

In 1973, kort nadat ik Osho voor het eerst had ontmoet in zijn Woodlands appartement in Mumbai, had ik een ontmoeting met hem voordat ik vertrok naar de koele VS. Ik werd naar zijn kamer begeleid door zijn secretaresse, Laxmi, maar toen ik eenmaal door de deur was, werd ik alleen gelaten met hem en zijn verzorger Vivek. Zo knap als Vivek ook was, ik had alleen maar oog voor Osho omdat dit de eerste keer was dat ik hem privé zag sinds ik drie maanden eerder sannyas had genomen. Hij wist dat ik afscheid kwam nemen, maar toen hij me vroeg of ik iets te zeggen had, stond ik sprakeloos. Ik was overweldigd door mijn liefde voor hem en door zijn intelligentie en had het gevoel dat ik er dom uit zou zien als ik iets zou zeggen… ja ik had onthouden wat ik had willen zeggen… dat ik een satori had gehad toen ik de dynamische meditatie deed… dat het verleden gewoon een herinnering was, de toekomst niet bestaat en zijn cadeau aan mij is dat ik nu alleen in het heden leef, maar het is moeilijk om te liegen als je voor de waarheid zit.
…..

Omdat ik natuurlijk mijn luie zelf ben, kwam ik te laat (voor de lezing in het park) en ik schat dat er 2000 Indiase vrienden vóór mij op waren komen dagen die ook dichtbij wilden zitten – iets wat ik nog nooit eerder had gezien. In ’73 waren er slechts een handjevol westerlingen rondom Osho en ik had er tot dan toe geen idee van dat miljoenen traditionele Indiërs door hem verstoord waren en dat hij tegelijkertijd honderdduizend nieuwe Indiase vrienden tot zijn kamp had aangetrokken. Dus, helaas, ik ging achterin het publiek zitten en Osho ging anderhalf uur lang in het Hindi spreken, wat ik niet sprak en niet begreep en niet leuk vond om te horen. Bovendien zat ik op de grond onder een muggenhemel… en zoals elke grote man van stilte weet, zijn muggen de vijand van meditatie. Ik daag je nu meteen uit om in India zonder Indiase muggenspray te gaan zitten en de Zen koan ‘ik ben niet het lichaam’ te kraken!!!

Tegen het einde van de lezing, zodra ik op het punt stond uit mijn vel te springen van de beten en de verveling, zei Osho één regel in het Engels. En deze regel veranderde mijn leven. Hij zei: ‘Bouw je huis niet op de brug.’
Het was als een Zen koan voor mij, waar ik jaren op heb gemediteerd tot ik de betekenis van die ene zin had doorleefd. Op dat moment wist ik niet wat hij bedoelde met deze uitspraak, maar ik voelde duidelijk dat het een boodschap rechtstreeks voor mij was. Soms, als Osho jaren later in darshan tegen me sprak, wist ik vaak dat hij eigenlijk tegen iemand anders sprak die ook aanwezig was. En omgekeerd, als het rechtstreeks bij me binnenkwam terwijl hij tegen iemand anders sprak, wist ik dat hij tegen mij sprak – het was dan iets dat op dat moment relevant voor me was en het had altijd een speciaal soort klank.

Meer: Bouw je huis niet op de brug

Toen en nu: totaal ontspannen in het hier en nu

Stern verslaggever Jörg Andrees Elten reisde halverwege de jaren zeventig naar Bhagwan in Poona, India – een ontmoeting die niet alleen tot een sensationeel rapport leidde, maar zijn leven compleet zou veranderen. Precies dertig jaar na de publicatie van zijn legendarische boek (Totaal ontspannen in het hier en nu) over zijn tijd in de ashram, kijkt hij terug. 

Een hippie had de naam in mijn hoofd gestopt: Bhagwan Shree Rajneesh. Dit is een Indiase wijze die een ashram heeft in Poona, vlakbij Bombay. ‘Een goede insidertip!’ zei de hippie. En Bhagwan betekent ‘iemand die zijn goddelijkheid heeft gerealiseerd’. 
Ik wist dat ik de Indiase wijze moest ontmoeten. Waarom? Geen idee!

Een paar maanden later was het zover. Ik was op reis met de fotograaf Jay Ullal. Tussenstop in Bombay. Omweg naar Poona (nu Pune genoemd). Het pad naar het huis van Bhagwan leidt door een jungle-achtige tuin. De geur van vreemde tropische planten was bedwelmend. Exotische vogels ritselden in het kleurrijke struikgewas en begroetten mij met schelle liederen. Trotse pauwen spreidden hun veren en maakten hun radslagen. In een kleine vijver rekten twee zwanen hun nek uit en keken me nieuwsgierig aan.
Plotseling stond de meester voor mij. Hij zat op het overdekte terras van zijn huis – een geheel in het wit geklede figuur. Ik stopte verrast. Mijn eerste indruk: kracht en gevoeligheid. Fijne handen, een hoog kaal voorhoofd, een baard die over zijn sterke borst viel, zwarte ogen onder lange wimpers. Hij leunde naar voren in zijn stoel, spreidde zijn armen, doorboorde me met een vriendelijke radarblik en zei: ‘Daar ben je eindelijk! Ik heb op je gewacht en gewacht…’

Meer: Totaal ontspannen in het hier en nu

Interview met Praveeta

Praveeta toog eind jaren 70 met de Magic Bus naar India en via Kathmandu en Goa kwam ze in Poona terecht waar ze nog helemaal niet van Osho had gehoord. Ze werd helemaal gegrepen door de actieve meditaties die daar gegeven werden. Het voelde het als een enorme bevrijding en er ontstond een diep verlangen om er meer van te weten.

Youtube, 19:51 min.

Elke dag voelt ze zich nog zo dankbaar dat ze Osho heeft ontmoet en de communes heeft meegemaakt. Een gevoel van blijheid en rijkdom overheerst.
Het was niet alleen een kwestie van leve de lol, naast de levensgenieter Zorba was er ook plaats voor de integere Boeddha. Een van de rode draden voor haar is het inzicht geweest dat we ons identificeren met gevoelens, in plaats van ze te zien als witte wolken die door de oneindig blauwe lucht passeren. Wij zijn die lucht, het eeuwige bewustzijn.

Na de communetijd heeft ze de tijd genomen om zich te beraden op iets te gaan doen met lichaamsgerichte therapie. Zo kwam ze uit bij kleurenpunctuur, een therapie die werkt met gekleurd licht op acupunten. Inmiddels heeft ze 32 jaar ervaring met deze vorm van therapie.

Interview met Gyanam

In de series Interviews met vrienden van Osho met Koen Bugter volgt hier een interview met Gyanam.  Andere interviews zijn te vinden op INTERVIEWS.

Gyanam ontmoette Ramses Shaffy voor het eerst in 1980, toen hij, net in het rood en met mala om, naar het circus in Nijmegen ging waar Ramses als clown optrad. Ramses was ook net sannyasin geworden, het was het begin van een lange vriendschap. In 1982 gingen ze tegelijkertijd wonen in een grote Osho commune op een landgoed in Heerde en deelden een jaar lang een huisje. 

22 minuten, Nederlands.

Opgegroeid in Oosterbeek, met een goede baan en een vriendin, begon hij zich af te vragen: Is that all there is? Door Osho begon hij vragen te stellen bij gevestigde opvattingen over huwelijk, religie en traditie. 
Gyanam was aangetrokken tot de sannyaswereld omdat er zoveel leuke mensen rondliepen: de acteur-schrijver-komiek Albert Mol, de psychiater Jan Foudraine, de cabaretier George Groot, de zanger Ramses.
Hij vertelt over zijn reizen naar de ashram in India en zijn tijd in de commune in Oregon. De ‘Wild Wild Country’ daar kwam in zijn beleving helemaal niet overeen met het cliché beeld in de media van een sekte die een goeroe in massahysterie blindelings volgt.

Ramses is heel oprecht en integer 10 jaar met Osho bezig geweest en heeft daar volgens Gyanam veel aan gehad. Hij was een beschadigd mens, als kind verlaten, met een drankprobleem, maar hij vond stilte van binnen in zijn eenzaamheid, en aan het eind van zijn leven zei hij vaak: ‘Ik ben zooo benieuwd naar de dood!’
Het proces met Osho is moeilijk uit te leggen aan een buitenstaander, de eerste leerlingen van Jezus hebben dat ook ervaren. Gyanam is bij veel andere meesters geweest, zoals Alexander Smit, Tony Parsons en Jan van Delden, maar Osho komt voor hem overal bovenuit.

Interview met Srajan

In de series Interviews met vrienden van Osho met Koen Bugter volgt hier een interview met Srajan. 
Andere interviews zijn te vinden op INTERVIEWS.

Srajan vertelt hoe hij bij Osho kwam vanuit een goede baan als landbouwkundige in een ontwikkelingsproject in Colombia. Hij werkte in de jaren 70 in een opleidingsinstituut waar ze jonge boeren coöperaties leerden opzetten. Het was zinvol werk wat hij met plezier deed maar de situatie in Colombia werd gevaarlijk met de opkomst van de FARC guerrilla en de narcos.

Hij had al enige ervaring met meditatie gehad maar door het boek ‘Oorspronkelijk gezicht’ van Amrito kwam hij op het spoor van Osho. Na een ‘life changing’ meditatieweekend in Amsterdam te hebben meegemaakt is hij toen naar Poona vertrokken waar hij sannyas van Osho kreeg. Door de actieve meditaties van Osho kon hij wat losser komen van zijn katholieke conditionering en kwam er een hoop energie vrij, vooral blijheid. We leven door sluiers van woorden meer in ons hoofd dan dat we contact hebben met de werkelijkheid recht voor onze neus.

Hi vertelt over persoonlijke ontmoetingen met Osho, zijn leven in verschillende communes, experimenten van een nieuwe manier van leven, het opzetten van eigen bedrijven als een low budget hotel en een discotheek, relaties in de communes, Osho’s visie dat seks iets is wat je moet transcenderen door erin te gaan, niet door het te ontkennen. De grote commune van Rajneeshpuram in de VS komt ter sprake zoals weergegeven in de documentaire  Wild Wild Country. Er zijn zeker  fouten gemaakt, maar dat kwam ook omdat er een reëel gevaar voor Osho’s veiligheid bestond. Hij werd regelmatig bedreigd. De regering Reagan voerde een bewuste campagne om Osho het land uit te krijgen, er was een bewuste strategie om hem in de media te cancellen, en de journalistiek heeft het wereldwijd als zoete koek geslikt. Osho vertoonde symptomen die duiden op thallium vergiftiging, waarschijnlijk opgelopen in de paar dagen dat hij na zijn arrestatie langs Amerikaanse gevangenissen gevoerd werd.

Srajan is Osho nog elke dag dankbaar voor een nieuw leven, los van oude conditioneringen.

In de ban van Bhagwan

Studenten van de masteropleiding Publieksgeschiedenis (UvA) bouwen met de Biografie van Amsterdam aan een zich voortdurend uitbreidend portret van de stad Amsterdam en haar inwoners. Dit jaar maakten ze een documentaire over de Orange Full Moon Affair in het Frans Otten stadion in 1981. In de Ban van Bhagwan.

Youtube, 5:41 min.

Een reactie op de documentaire:
Boeiende korte docu met opnamen van een uniek festival en gesprekjes met twee oudere heren die er toen bij waren. (Cabaretier George Groot van Don Quishocking en fotograaf Frans Antonisse, red.) Een compliment voor de jonge samenstellers, die hiermee een waardevol stukje Amsterdamse geschiedenis aan de vergetelheid hebben ontrukt. Wat ‘n bijzondere tijd was dit toch, toen vanaf ca. 1976 in het rood geklede sannyasins van Bhagwan – later Osho genaamd – in het straatbeeld begonnen op te duiken. Het riep gemengde gevoelens op. Sommigen zagen het als een bedreiging voor de geestelijke volksgezondheid; de Tweede Kamer stelde zelfs een onderzoekscommissie Nieuwe Religieuze Bewegingen (de zgn. sektencommissie) in – die overigens niets nadeligs over de Bhagwanbeweging rapporteerde. Anderen namen het wat luchtiger op en dansten met veel plezier op de carnavalskraker van Nico Haak “Alles mag man, van de Bhagwan!” Bing Video’s.

Er werd gefluisterd dat Osho vanwege belastingontduiking op 1 juni 1981 vanuit Poona, India naar Amerika was vertrokken, maar zat daar niet een flinke portie angst van de gevestigde religieuze organisaties achter dat hun belastingvoordelen zouden verminderen als regeringen Osho’s werk op dezelfde voet zouden erkennen? Hoe dan ook, Osho vertrok en dus was er voor de westerse sannyasins in Poona (thans Pune genoemd) geen reden meer om daar te blijven hangen. De Europeanen onder hen gingen terug naar huis. Waar zij al gauw werden uitgenodigd om op 17 juli 1981 naar Amsterdam te komen voor de Orange Full Moon Affair.       

Het evenement was internationaal en trok bijna 5000 deelnemers uit Nederland en omringende landen. Ik was een van hen en werd op die gedenkwaardige dag sannyasin. Ik was 31 jaar oud en ambtenaar op een ministerie in Den Haag. In die dagen vroeg ik me af: “Is that all there is?” Ik had boeken van Osho gelezen, zoals Het Mosterdzaad en Geen water, geen maan, waarin ik zó veel herkende van wat me al zo lang had beziggehouden. Osho behandelde levensvraagstukken met zo’n ongekende humor en wijsheid, verpakt in eenvoudige, poëtische taal, dat de vaak insinuerende berichten over hem in de media mij steeds meer begonnen tegen te staan. Ik wilde het nu maar eens zelf gaan onderzoeken en ben op die dag in het diepe gesprongen. En daar heb ik in de afgelopen 43 jaar geen moment spijt van gehad.

Maar was ik “in de ban” van Bhagwan, zoals de titel van deze korte docu suggereert? Was Osho een “leider”, zoals de commentaarstem beweert? Wie de moeite neemt zich werkelijk in Osho’s visie te verdiepen, zal ontdekken dat hij vrijheid boven alles stelt en dat de enige waarheid die telt, de waarheid is die je zelf ontdekt. “Don’t bite my finger, look where I am pointing”. Vrij te vertalen als: “Wanneer ik naar een diepere dimensie verwijs, blijf dan niet aan mij hangen”. Wie nog veel meer moois van Osho wil zien: Osho TV .

In dankbaarheid,
Swami Anand Frank.

Full House bij het Osho Festival

Het Osho Festival dit weekend in Wajid in Den Haag was druk bezocht. 2 dagen met veel nieuwe gezichten, jonge mensen die actief deelnamen aan meditaties en workshops en genoten van heerlijk eten en samen uithangen in een gemoedelijke zachtaardige sfeer.

Er was een uitgebreid programma met Osho meditaties (Dynamic, Atisha’s Heart Meditation, No Dimensions meditatie, Kundalini en Avondmeditatie), workshops met Vedanta uit Griekenland en Leela uit Italië, meditatieve therapieën met Pratito (No-Mind en Jezelf de vergeten taal helpen herinneren van het praten met je BodyMind), lachmeditatie met Salima, Bhakti yoga/Mantra zingen, met Wu Wei & Friends, Yin Yang Dance Meditatie, Yoga Now met Prayas, Bouwen van Basisstructuur met Adhira en  Tibetan Pulsing met Abhilasha & Nirmal.

   Avondmeditatie

Overdag werd doorlopend de documentaire ‘Ten Thousand Shades of Ocean’ vertoond, een serie interviews met mensen die Osho van dichtbij meegemaakt hebben, naar aanleiding van de Netflix documentaire ‘Wild Wild Country’. Een ingrijpende documentaire over het leven van Osho die eindigt met de feestelijke en emotionele viering van zijn dood in 1990, dit weekend precies 34 jaar geleden.

Zaterdagavond was er een Sannyas Celebration waar 4 nieuwe sannyasins een naam kregen in een ceremonie geleid door Vedanta.

   Swami Atmo Samad

   Ma Prem Prabha

   Ma Deva Satu

    Ma Anurag Yaki

Orange Full Moon Affair 1981

Een bijzondere oproep bereikte ons:

‘Hallo! Wij zijn Mirna, Nine Jit, Lillian en Jos, en wij zijn masterstudenten Publieksgeschiedenis aan de UvA. Voor onze master maken wij een korte documentaire die op de website van het Amsterdam Museum komt te staan. Ons onderwerp is het Orange Full Moon Affair festival in het Frans Otten stadion van 17 & 18 juli 1981.


We willen graag een terugblik maken naar deze bijzondere gebeurtenis, waarin wij de ervaringen en herinneringen van de aanwezigen willen belichten. Wij zoeken mensen die bij dit festival aanwezig zijn geweest die open zouden staan om geïnterviewd te worden voor ons project. Als u ons zou willen helpen, stuur dan een mail naar mirna.van.der.lugt@student.uva.nl .

We horen het liefst z.s.m. van u, maar graag uiterlijk tot en met 24 januari.
We zouden het enorm waarderen!
Vriendelijke groet!’

Voor meer foto’s van de Orange Full Moon, zie: Harideva – Orange Full Moon Affair (1981) – The Sannyas Wiki.

Meditatieve therapie op het Osho Festival

OSHO Jezelf de vergeten taal helpen herinneren van het praten met je BodyMind.
Osho Festival, zaterdag 20 jan. 15.30-16.45.
Bovenzaal, Wajid OMC, Prins Hendrikplein 1, Den Haag.

Deze geleide meditatie is een herinneringsproces aan een taal die de meesten van ons zijn vergeten. Het is de verbindingstaal met je eigen lichaam. Communiceren met je lichaam, er tegen spreken, naar zijn boodschappen luisteren, was in het oude Tibet een algemeen bekend gebruik.

   Pratito

Pratito heeft meer dan 40 jaar ervaring met meditatie. Zij begeleidde meditaties in Poona en was mede-directeur van het Osho Meditatie Centrum in Hamburg. Als ervaren meditatie begeleider en getraind in therapeutische meditatie technieken ondersteunt zij mensen bij het zoeken naar balans tussen lichaam en geest.

Meer: Praten met je BodyMind.

Ook met Pratito in Osho Mevlana meditatieruimte, Pijnackerstraat 7, Amsterdam.
12 januari 15.00-16.00: OSHO® Jezelf de vergeten taal helpen herinneren van het praten met je BodyMind
19 januari 15.00-16.00: OSHO® No Mind meditatie.
Meer: Osho No-Mind.

Image by lisa runnels from Pixabay.