1001 Verhalen - Vrienden van Osho

Zoals we naar buiten kunnen kijken,
zo kunnen we ook naar binnen kijken.

De hele boodschap van Gautama de Boeddha is om naar binnen te keren. De boodschap is eenvoudig, maar de uitvoering is ingewikkeld. Het is ingewikkeld omdat we vele levens lang naar buiten hebben geleefd, we hebben het leven van een extravert geleefd. We zijn volledig vergeten hoe we om moeten gaan met ons eigen wezen, hoe we onszelf moeten zijn. We zijn het pad, de taal, de methode vergeten. En dat niet alleen, we zijn ons er volledig onbewust van geworden dat we een innerlijkheid hebben. We denken alsof we alleen een buitenkant hebben.
Dat is stom. De buitenkant kan alleen bestaan met een binnenkant; zonder de binnenkant is de buitenkant onmogelijk. Als we naar buiten kunnen kijken, kunnen we ook naar binnen kijken.

In feite is naar binnen kijken gemakkelijker, omdat we daar geworteld zijn. Maar als we nooit naar binnen kijken, rennen we alle kanten uit en doen we van alles, zonder te weten waarom, alleen maar omdat anderen het doen. We imiteren, we volgen. We worden kopieën. Dat is het lelijkste wat er is in het leven: een kopie zijn.
De mens kan nooit gelukzalig zijn als hij niet origineel is, als hij zijn oorspronkelijke gezicht niet kent.

Ik heb een heel mooi verhaal gehoord. Misschien is het waar, misschien is het niet waar. De waarheid is niet historisch, maar, veel belangrijker, ze is metaforisch.
Het verhaal gaat: Alexander de Grote was onderweg naar India. Hij kwam een fakir tegen die langs de weg zat met een rond, klein, kristalachtig voorwerp in zijn hand.”Wat is dat?” vroeg Alexander.
‘Dat ga ik u niet vertellen,’ zei de fakir, ‘maar ik durf te wedden dat het zwaarder is dan al dat goud, zilver en juwelen van u.’
Alexander liet een enorme weegschaal brengen, samen met al zijn schatten. Aan de ene kant van de weegschaal legde hij alle schatten; de fakir legde zijn kleine ronde kristal aan de andere kant en zie, het was zwaarder. Het ging omlaag en de enorme schatten werden de lucht in getild. Alexander stond stomverbaasd.

Toen zei de fakir: ‘Ik zal u nog iets laten zien.’
Hij nam een beetje stof en strooide dat over het kristal heen. Het werd onmiddellijk licht, ging de lucht in en de schatten kwamen omlaag.
Alexander kon zijn stomme verbazing niet meer bedwingen en vroeg aan de fakir: ‘Alstublieft, u moet het me vertellen. Wat is dit voorwerp?’
Zei de fakir: ‘Het is niets bijzonders. Het is alleen maar een menselijk oog.’

De mens heeft het vermogen om ook zichzelf te zien, maar dat vermogen zit vol stof. We hebben ook een innerlijk oog – het derde oog – maar dat oog functioneert niet, en we hebben het zo lang niet gebruikt dat het volledig buiten werking is geraakt; het is een verlamd deel van ons wezen geworden.
Nu hebben zelfs fysiologen een bepaald deel in de menselijke hersenen ontdekt dat helemaal overbodig lijkt te zijn. Ze zijn verbaasd, want de natuur schept nooit iets overbodigs. Het moet een doel hebben, maar het lijkt geen doel te hebben. Het kan verwijderd worden en dat zal helemaal geen invloed op je hebben.

Maar alle mystici door de eeuwen heen hebben hetzelfde gezegd. Niet in wetenschappelijke terminologie natuurlijk, ze zeggen het op hun eigen manier. Ze noemen het het derde oog. Een bepaald deel van je mind is in staat om alleen maar op een introverte manier te functioneren. Meditatie creëert de juiste atmosfeer, het juiste klimaat om het te laten functioneren. Meditatie betekent simpelweg het stof verwijderen dat de fakir op het oog heeft geworpen.

En het stof is niets anders dan het hele mentale proces van gedachten, verlangens, verbeelding, geheugen. Als een paar intervallen je lukken, tussenpozen, waarin alle gedachteprocessen ophouden … dan ben je er opeens en is er van binnen niets te zien.
Dan gebeurt het omdraaien; dan is er onmiddellijk een radicale verandering in je zienswijze, je gestalt verandert. De buitenwereld verdwijnt en de binnenwereld verschijnt.

Osho: The Dhammapada – The Way of the Buddha, Series 11, p. 4-6.

Afbeelding: Wikimedia Commons / Third_eye_(7452194144).jpg

Uit de serie 1001 verhalen van Shanti.

Vorige verhalen