The Ranch

Sheela in Hollywood

Priyanka Chopra, een voormalige Miss World en Bollywood-Hollywood actrice, gaat de rol van Sheela spelen in een Bernard Levinson film. Ze raakte gefascineerd door Sheela toen ze de Netflix documentaire Wild Wild Country zag. Sheela is op weg om filmmythe en cultureel icoon te worden.
De makers van Wild Wild Country verbaasden iedereen door hun onpartijdig weergave van het conflict rond Osho’s commune in Oregon. Nu is het afwachten wat een intelligente vrouw -Chopra wilde ooit vliegtuigtechniek gaan studeren- met begrip voor de Indiase achtergrond van mystici, sannyasins en meditatie, gaat maken van Sheela als hoofdpersoon. Zelf wil Sheela graag de geschiedenis ingaan als de ontembare heldin die de regering Reagan trotseerde, getuige een BBC-interview als follow-up van de Netflix serie. Keith Richards van de Rolling Stones was zich bewust wat beroemd zijn doet met je image: ‘Het is onmogelijk om geen karikatuur te worden van wie je dacht dat je was.’

Sheela, onschuldige zondebok of bezitterige jaloerse koningin? De Osho-Sheela sage kent geen beperkingen en staat open voor elke interpretatie van Hollywood.
Klaar? Licht… camera… actie!

Samenvatting van een artikel van Subhuti in Osho News van 3 februari j.l.

De Koning van Intens Geluk

Een jonge Engelsman, Alen Lowen, was in zijn studie onder de indruk geraakt van de humanistische psychologie. Na een bezoek aan de ashram in Poona in 1977 gooide hij al zijn twijfels opzij en nam sannyas. Van Osho kreeg hij de naam Swami Anand Rajen: de Koning van Intens Geluk (The King of Bliss). Rajen ontwikkelde zich tot een van de vooraanstaande therapeuten die de ashram tot het grootste groeicentrum ter wereld maakten. Hij heeft heel veel mensen geholpen om inzicht te krijgen in de vaste structuren waarin wij gevangen zitten en die ons beletten intens en gelukkig te leven. Hij stond bekend als ‘The Sword’, het zwaard, door zijn scherpe inzicht en zijn compromisloze aanpak van de onechtheid en de trucjes van het ego.

In dit 2 uur durende interview praat hij over zijn jeugd in een weeshuis, zijn avonturen met Osho in India en de V.S., de moeilijke jaren onder Sheela (‘hoe lang nog?’) en zijn leven als ‘outcast’ na de Ranch. Hij was een van de 36 mensen die door Osho verlicht werden verklaard, maar nam na de ondergang van de Ranch afstand van de commune om zijn eigen leven te gaan leiden. Dit leidde tot een verwijdering met Osho en veel oude vrienden, hij wordt er nog emotioneel van als hij dit vertelt. Uiteindelijk verzoent hij zich met Osho, vlak voordat Osho zijn lichaam verlaat. 
Het is een boeiend interview van een van Osho’s meest vertrouwde discipelen en het geeft een uniek inkijkje in de wereld van Osho. Vooral de impact die Sheela had -het initiatief voor het interview kwam naar aanleiding van Wild Wild Country- wordt heel duidelijk. Meer: A Deeper Truth.

Hoe was het dagelijks leven in Wild Wild Country?

De gebroeders Way, makers van de bekroonde Netflix documentaire Wild Wild Country zeggen zelf spijt te hebben dat ze een stuk over het dagelijks leven van de sannyasins op The Ranch eruit gelaten hebben: ‘…beautiful moments that from their perspective captured the magic of what they were doing out there.’ Dat is jammer want daardoor ontstaat er een onvolledig, vertekend beeld bij veel mensen over hoe het er in werkelijkheid aan toe ging. De sensatie en de rol van Sheela krijgen onevenredig veel aandacht.
Daarom is het zo verhelderend dat een leerlinge van 6 VWO, die de documentaire heeft gezien, zich is gaan verdiepen in de zaak en antwoord zoekt op de vele vragen die nu in haar hoofd rondspoken. Anand Frank geeft vanuit zijn persoonlijke ervaring in Oregon antwoorden die een beeld schetsen van hoe het dagelijks leven werkelijk was.

   Brandweeroefening op de Ranch.
Vraag: Wat voor werk deden de bewoners? 
Anand Frank: Van alles wat je je maar kunt voorstellen om een stad van 3000 inwoners draaiende te houden. Maar wel een heel bijzondere stad, met een universiteit, stuwdammen, irrigatiesystemen en grootschalige ecologische landbouw (lang voordat ecologie een modebegrip werd). Daarnaast was er een steeds groter team van getalenteerde academici werkzaam om de talloze gerechtelijke procedures met allerlei instanties tot een goed eind te brengen. 
Meer: Interview van Dante van Helvoort met Anand Frank

Wat zegt Osho zelf over Wild Wild Country?

Een sannyasin vraagt aan Osho, vlak na de ondergang van de commune in Oregon:
Geliefde meester,
Hoe hebben wij, die van u houden, deze lelijkheid laten gebeuren tegen uw visie in en tegen onszelf? Ik zag dingen die ik lelijk vond. Dan zei ik tegen mezelf: ‘De meester wil het zeker zo hebben. Ik zie het hele plaatje niet. Ik wil niet negatief zijn.’
Wat is deze blindheid in ons?
 
Osho antwoordt:
Die blindheid zit in iedereen die opgevoed is om afhankelijk te zijn van een vaderfiguur. God doet alles. Jij bent nergens verantwoordelijk voor. Als je arm bent, heeft God het zeker zo gewild. Als je ziek bent, heeft God het zeker zo gewild.
Heel de mensheid is gereduceerd tot een hulpeloos kind dat afhankelijk is van een vaderfiguur die nergens bestaat. Dus blijf je steeds veranderen van vaderfiguur. Dat maakt niets uit. De christen wordt een hindoe; hij verandert van goden maar de psychologie blijft gelijk. Er zijn driehonderd religies op de wereld maar de psychologie van al die religies is precies dezelfde. En die psychologie is: houd de mens afhankelijk, niet verantwoordelijk, altijd in hoop, in gebed naar iemand die niet bestaat. Dit is de oorzaak van heel de tragedie.

Wat hier ook gebeurde, jij redeneerde: ‘Dit klopt niet.’ Maar je dacht: ‘De meester heeft het zeker zo willen hebben.’ Wanneer heb ik gezegd dat je zo moest denken? Mijn leer bestond uit redeneren, scepsis, onderzoek, onafhankelijkheid, en je doet precies het tegenovergestelde. Daarom wilde Sheela nooit hebben dat ik weer zou gaan spreken. Daarom hebben ze geknoeid met mijn tapes, de originele tapes. Nu kun je er niet meer achter komen wat ze hebben veranderd.
Maar ze weten niet… Ik leef nog steeds en wat ik tien jaar geleden heb gezegd, vandaag de dag doe ik er nog een schepje bovenop, want er komt nog tien jaar ervaring bij. Ze hebben nooit gewild dat ik weer tot jullie zou spreken. Sheela probeerde me te overtuigen dat mijn gezondheid eronder zou lijden als ik weer ging spreken. Ik zei: ‘Maar wat moet ik dan met mijn gezondheid? Gewoon gezond blijven en wachten tot ik doodga?’ Ik begon weer te spreken terwijl zij dat niet wilde.
Pasgeleden kreeg ik te horen dat mijn melk vergiftigd was, langzaam vergif om mij ziek te maken. Zo niet dood, dan tenminste niet in staat om voor jullie te spreken, zodat zij de vertegenwoordiger blijft. Misschien was het vergif alleen bedoeld om mijn tong dood te maken zodat ik niet kan spreken. Ze hebben ermee geëxperimenteerd. Ik ben erachter gekomen dat er een dokter was die een kop thee nam en ontdekte dat ze de hele dag niet kon praten. Haar tong was bijna verlamd.
Sheela heeft tegen jullie gezegd dat totale overgave nodig is.
Ik zeg tegen jullie dat totale verantwoordelijkheid nodig is.
En jullie moeten bewijzen dat totale verantwoordelijkheid honderd keer meer kan bereiken dan wat totale overgave kan doen! Ik leerde jullie om te twijfelen, zij leerde jullie om te geloven. Haar bende werd ontmaskerd met wat ze gedaan hebben omdat ik erop stond om weer te gaan spreken. Als ik was blijven zwijgen waren jullie blijven denken: ‘Misschien wil de meester het wel zo hebben.’
Dat betekent dat jullie nooit naar mij hebben geluisterd. Jullie hebben me nooit proberen te begrijpen. Ik wil nooit hebben dat jullie iets doen wat tegen je rede, tegen je eigen waardigheid ingaat. Ik wil dat je weer trots wordt dat je de hoogste uitingsvorm van de evolutie bent.
Onthoud dus voortaan, ook al blijf ik mijn hele leven spreken, op een dag zal ik het lichaam moeten verlaten. Iemand die geslepen, slim, politiek is, kan weer een fascistische groep van jullie maken. Laat dat niet gebeuren.
Maar dat betekent niet dat je een lastpost moet worden voor de commune. Je moet het in balans leren brengen. Je kent maar twee dingen: of je bent een slaaf of je bent een lastpost. Kun je geen middenweg vinden? Waar je verstandig bent, geen lastpost maar gewoon verstand. En waar je geen slaaf bent maar pure vrijheid. Handel vanuit je gevoeligheid, je vrijheid, je liefde. En dat is volgens mij geen enkel probleem: dat kun je wel.
Ik hou zoveel van jullie, ik vertrouw zoveel op jullie. Ik schat jullie intelligentie zo hoog in dat ik kan zeggen dat jullie het onmogelijke mogelijk kunnen maken.

Osho, From Bondage to Freedom, Ch 6, Q 1 (excerpt).

Uit een artikel van Antar Marc, een Nederlandse sannyasin, in Osho News: Wild Wild Rajneeshpuram, a collective responsibility. Hij geeft een kritische kijk op groepsdenken dat besluit met de vraag: ‘Ben ik verantwoordelijk voor alle mooie dingen die in Rajneeshpuram gebeurden evenals voor de negatieve gebeurtenissen die zich ontvouwden? Het antwoord is: “Ja.”’

Meer Wild Wild Country

In Happinez magazine van juli 2018 stonden 2 sympathieke artikelen:
Osho: een goede goeroe of een charlatan? 
Osho, de provo goeroe.
Anand Frank schreef een reactie: Happinez juli 2018 reactie op Osho WWC

De Netflix documentaire Wild Wild Country is genomineerd voor 5 Emmy Awards, tot verbazing van een van de makers. Op de website van de New York Times: Mark Duplass on Wild Wild Country. 

In de New York Times ook een artikel over de Ranch nu: wordt het een ghost town?
Oregon Ranch with a Troubled Past Faces a Dubious Future.

Een voormalig communelid van de Ranch, Samadhi Selecki, die nu in San Diego, CA, woont, vertelt haar verhaal over Osho en The Ranch en concludeert: “There was no failure. There was only growth. It was only development. It had to go in this direction. It had to end so that something else could happen.” 
San Diego, CA News Station

Atticus Review is een dagelijks online journal dat fictie, gedichten en creatieve non fiction publiceert, maar ook culturele essays. Schrijven in Atticus review is ‘zonder schaamte, zonder opsmuk en zonder angst.’ Over Wild Wild Country:
‘Instead of a demonized cult, what we see instead is something functioning, but flawed.’
A True American Cult.

 

Sheela in Zwitserland

‘The walk to Matrusaden up the hill from the bus stop in the village of Maisprach is a hot one today. It’s worth it for the view alone – of a ridiculously pretty valley full of vineyards and orchards, June birdsong and butterflies. This is chocolate-box rural Switzerland.’

   Sheela Birnstiel

Zo begint het bezoek aan het verzorgingstehuis dat Sheela samen met haar zus Mira vlak bij Basel runt. Er zijn 29 patiënten, sommigen wonen er al jaren. Patiënten en medewerkers komen van alle hoeken van de wereld, er zijn 15 verschillende nationaliteiten.
Het interview geeft een interessant inkijkje in het leven van Sheela, vroeger en nu.
Aan het eind van het interview vraagt Sheela de journalist: ‘Wil je wat watermeloen?’ Hij aarzelt vanwege haar veroordeling voor vergiftiging maar, aangespoord door het feit dat zij zelf nooit een blad voor haar mond nam, vraagt hij: ‘Is dat wel veilig?’ Waarop zij moet lachen en zegt: ‘Je zult het risico moeten nemen.’
Interview in The Guardian door Sam Wollaston.

Een spaghetti western ‘con amore’

Onder de titel ‘Oregon 83 – un viaggio, un amore, un sogno…’ (een reis, een liefde, een droom) heeft een Italiaanse sannyasin, Sudarshan Paolo Vitagliano, een diaserie op muziek op Youtube gezet. Het geeft in ruim 6 minuten een intiem beeld van de vele mensen die de commune in Oregon bezochten. Het plezier straalt er vanaf.

Rood Oranje boven

In de VARA Gids staat een goed geïnformeerd artikel naar aanleiding Wild Wild Country. Het begint heel verrassend: ‘Voor cynische journalisten en publicisten waren het mooie tijden, de hoogtijdagen van de Bhagwan in Nederland, tussen 1980 en 1984.’ En even later: ‘Ieder mens dat zichzelf weldenkend vond, keek neer op de in rood en oranje geklede volgelingen, sannyasins genoemd, van … Osho.’ De schrijver zet de vooroordelen tegenover de ervaringen van mensen als Ramses Shaffy, Albert Mol, Jan Foudraine, George Groot van cabaret Don Quishocking en de communes in de Havenstraat en het Cornelis Troostplein, evenals de Zorba the Buddha Disco. ‘Anders dan veel mensen … dachten, was de Bhagwan geen sekte, het was geen beweging die je inlijfde en je vervolgens niet meer liet gaan. Mensen die zich erbij aansloten, waren zoekers, die verdieping zochten en ‘love, peace and harmony’ wilden.’ 

Het artikel kondigt de uitzending aan van 2 documentaires die Frank Wiering maakte in 1984 en 2004 van 3 sannyasins die bij Osho in Oregon waren:
• De Nieuwe Mens. NPO Extra. Zondag 6 mei, 23:35.  
• De meester en het echte leven. NPO Extra. Maandag 7 mei, 21:30.
Meer: 04-05-18 Vara Gids

Boeken over Osho in Amerika

Bij alle media-aandacht voor Wild Wild Country en de reacties hierop op diverse internetfora, moet worden gewezen op de beperkingen van deze vormen van communicatie: het moet kort en beknopt. Zij, die zich werkelijk willen verdiepen in de geschiedenis van Osho in Amerika, kunnen in vele boeken een schat aan wetenswaardigheden en nieuwe gezichtspunten vinden. We noemen er hier vier:
• Max Brecher: A passage to America (1993, 2013).
• Juliet Forman: Bhagwan, Twelve Days That Shook the World (1989).
• Sue Appleton: Was Bhagwan Shree Rajneesh poisoned by Ronald Reagan’s America? (1987).
• Juliet Forman: Bhagwan, the Buddha for the future (1987).

Ten slotte  mag niet onvermeld blijven wat Osho zelf in verschillende van zijn lezingen en in interviews met de media te berde heeft gebracht over de episode in Amerika. Dit is verzameld in een reader getiteld Jesus crucified again, this time in Ronald Reagan’s America (283 p., 1988). Gratis te downloaden.