Neem een kopje thee

Dankbaarheid is het enige authentieke gebed.

Van een zen monnik wordt gezegd dat hij elke ochtend van zijn leven na zijn verlichting als eerste zou zeggen: ‘Osho!’
Omdat hij nu verlicht is, moet een eerbiedig woord gebruikt worden… ‘Eerbied’ is iets minder dan ‘Osho’. Eerbied betekent alleen respect; Osho betekent ook respect, en liefde, en dankbaarheid.

Misschien heb je er nog niet over nagedacht – omdat mensen niet over woorden nadenken – anders komen er vreemde betekenissen uit voort. Heb je er ooit over nagedacht? ‘Respect’ betekent gewoon terugkijken: re-spect, opnieuw kijken. Het betekent gewoon dat iemand zo mooi is dat je nog een keer moet kijken, nog eens.
Je kunt niet gewoon verder gaan zonder nog een keer te kijken. Hieruit is ‘eerbied’ ontstaan.
Maar ‘Osho’ bevat nog meer elementen: liefde en dankbaarheid. Het is veel meer dan ‘eerbied’. Eerbied is een christelijk woord dat wordt gebruikt voor geleerde bisschoppen, missionarissen, priesters. ‘Osho’ kan niet correct vertaald worden als ‘eerbied’ omdat het alleen gebruikt wordt voor de verlichten, niet voor de geleerden.

En deze Zenmeester riep elke ochtend steeds: ‘Osho, ben je er nog?’
Hij stelde zichzelf vragen over zijn eigen aanwezigheid: ‘Ben je er nog? Neem dan een kopje thee!’

Zijn volgelingen wisten heel goed dat dit het eerste was wat hij elke ochtend tegen zichzelf zou zeggen, dus hielden ze de samovar klaar die stond te zingen. En dan vroegen ze aan hem: ‘Meester, waarom doet u dit?’
En dan zei hij: ‘Ik ben zo verbaasd dat het bestaan me weer een dag heeft gegeven. Ik verdien het niet, ik ben het niet waard. Ik heb niets gedaan om nog een dag te verdienen, weer een zonsopgang, en de hele hemel, en het hele universum. Ik wil er alleen zeker van zijn dat ik hier ben. Dit prachtige universum zal op een dag van me afgenomen worden.’
En hij antwoordde zichzelf ook. Eerst zei hij dan: ‘Osho, ben je hier?’
En dan zou hij zeggen: ‘Ja meneer.’
Vervolgens zou hij zeggen: ‘Neem dan een kopje thee!’

Dit was een monoloog. De discipelen kwamen met het kopje thee. Ze hielden van de meester, ze hielden van deze kleine, mooie manier om de ochtend te benaderen. De nacht is voorbij – het is symbolisch voor de nacht waarin de meesten van ons heel hun leven leven. De ochtend komt nooit. Een kopje thee zegt dat de nacht voorbij is, word wakker!
Wees je bewust en zie heel de schoonheid van het bestaan. Het universum heeft je weer een dag gegeven. Je kunt het niet opeisen, het is een geschenk. Op een dag zal de zon opkomen en zullen de rozen bloeien, maar jij zult er niet zijn om deze nieuwe ochtend te vieren. En je kunt niet klagen, het ligt absoluut in de handen van de kosmos.

Maar we hebben zelfs voor ons leven onze dankbaarheid niet geuit. Denk je dat er iets kostbaarder kan zijn dan leven, dan bewustzijn? En het bestaan geeft het aan je zonder er iets voor terug te vragen.
Je kunt tenminste dankbaar zijn. Deze dankbaarheid is het enige authentieke gebed. Alle andere gebeden zijn kinderachtig, ze zijn niets anders dan verborgen eisen.

Osho: Joshu, The Lion’s Roar, p. 122-124.

Afbeelding: www.iosho.co.in

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.

Vorige verhalen