Aardappels sorteren

Laat alles maar gaan, niet forceren. Niet eens zwemmen, gewoon meedrijven met de rivier, waarheen ze je ook maar brengt. Uiteindelijk brengt ze je naar de oceaan.
 
Ik heb eens gehoord over iemand die een groot filosoof was. Hij werd beroofd. Onderweg van het ene dorp naar het andere werd hij beroofd. En hij had geen rode cent meer.
Dus ging hij naar een boer toe -hij was een man van trots- en zei: ‘Ik heb honger want ze hebben me beroofd. Ik wil wel voor u werken -wat voor werk u ook voor me heeft- als u me wat te eten kunt geven en onderdak voor de nacht. Dan ga ik morgenochtend weer op pad.’

De boer kreeg medelijden met hem. Hij was een arme man en had eigenlijk geen werk, maar hij kon de trots van de man zien.
Dus zei hij: ‘Dat is goed.’
Hij nam hem mee naar binnen waar er een grote stapel Ierse aardappelen lag en zei tegen hem: ‘U moet ze sorteren. Maak een stapel van de grootste, nog een van de kleinste en van precies de middelste tussen die twee in – groot noch klein.’

Hij ging weg. Na vier, vijf uur kwam hij weer terug. Er was nog geen enkele aardappel verplaatst. En de filosoof zat te zweten en zat zich vreselijk druk te maken.
De boer vroeg: ‘Wat is er gebeurd? U ziet er zo moe en uitgeput uit en ik zie niet dat er iets is gedaan.’
De filosoof zei: ‘Waar heeft u het over? Dat beslissen, al dat beslissen, ik word er gek van. Welke is groter, en welke is kleiner en welke zit daar precies tussenin… Ik word gek van al dat beslissen. Het lukt me maar niet om te beslissen.’

Als je leven een gekkenhuis wordt, kijk dan eens goed – dan zul je zien dat al dat beslissen je ook gek maakt. Wat moet je wel doen? Wat moet je niet doen? Het is allemaal onbekend en mysterieus.
En wat je ook doet, er heerst twijfel over of het nou goed is of fout. Als je iets niet doet is er twijfel – misschien was het wel goed. Al dat beslissen…
Als je tegen de stroom in wilt zwemmen, daar word je gek van…
Dus alsjeblieft, ga niet tegen de stroom in. Relax in de rivier. De rivier is al onderweg naar het uiteindelijke doel. Ze neemt je wel mee.
 
Osho, Sufis, the People of the Path – Talks on Sufism, Volume 1, pp. 383 – 386.
 
Afbeeldingen:
http://www.twobigladies.co.uk/wp-content/uploads/2015/03/Potatoes.jpg
http://static2.quoteswave.com/wp-content/uploads/2013/06/Dont-push-the.jpg

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


De laatste woorden van Alexander


De buurman van Lao Tse


Hoe kunt u zo stil blijven zitten?


Het verschil tussen waarheid en leugen


De tranen van de discipel