Waarom zijn de ontwaakte mensen altijd tegen geschriften geweest?
Geen enkele meester heeft ooit geschreven, behalve Lao Tzu – en dat ook nog onder keizerlijke druk. Zijn hele leven weigerde hij te schrijven, en uiteindelijk wilde hij China verlaten om naar de Himalaya gaan om helemaal tot rust te komen. De keizer van China gaf de grenslegers het bevel: ‘Als Lao Tzu door dat gebied komt’ – want dat was de enige poort naar de Himalaya, hij moest daar wel langs – ‘neem hem dan gevangen. Zorg goed voor hem, maar maak hem duidelijk dat hij China niet mag verlaten voordat hij zijn ervaringen opgeschreven heeft. Dit is een bevel van de keizer.’
Lao Tzu
De arme Lao Tzu wist niet wat er aan de hand was. Hij ging gewoon naar de plek waar je China het gemakkelijkst kon verlaten. Daar stond een leger te wachten en hij werd onmiddellijk gevangen genomen. Eerbiedig, met grote eer, zeiden ze tegen hem: ‘Dit is een keizerlijk bevel. Vergeef ons, wij willen u niet lastig vallen, maar alleen het bevel uitvoeren – anders kunnen wij u geen toestemming geven om China te verlaten. En we hebben een speciaal gastenverblijf voor u gemaakt met alle comfort, luxe, op orders van de keizer. U blijft daar om op te schrijven wat u hebt beleefd, wat de waarheid is die u hebt gerealiseerd en die zoveel mensen heeft aangetrokken.’
Omdat hij snel naar de Himalaya wilde – zijn dood kwam naderbij en hij wilde in de Himalaya sterven … De Himalaya heeft een eeuwige stilte, een vrede die je nergens anders kunt vinden. Onder die omstandigheden schreef hij de Tao Te Ching, een klein boekje. Dat is de enige uitzondering in de hele geschiedenis dat een verlicht man iets heeft opgeschreven.
Maar in het begin van het boekje staat: ‘De waarheid kan niet geschreven worden.’
De Tao waarover gesproken kan worden
is niet de eeuwige Tao.
‘Dus onthoud, wat ik schrijf is niet de waarheid. Ik zal mijn best doen om de waarheid zo dicht mogelijk te benaderen, maar benaderde waarheid is geen waarheid.’
Hij is zijn boek dus begonnen met de uitspraak: ‘Wat er ook geschreven staat, het staat ver af van de levende ervaring.’
Dat is de reden waarom alle ontwaakte mensen tegen de geschriften zijn geweest.
Waarom zijn de ontwaakte mensen altijd tegen de geschriften geweest?
Dit is overal ter wereld helemaal verkeerd begrepen. De mensen die ontwaakt zijn, zijn om een totaal andere reden tegen de geschriften dan wat de mensen denken.
De mensen denken dat ze tegen de geschriften zijn omdat de geschriften verkeerd zijn.
Ze zijn tegen de geschriften omdat, als je je verliest in de woorden van de geschriften, je nooit je eigen waarheid zult leren kennen. De geschriften kunnen gelijk hebben, dat is niet het punt. Misschien zijn ze wel juist – maar ze zijn niet juist voor jou; ze waren alleen juist voor die mensen die iets ervaren hadden en vanuit hun ervaring iets hebben uitgedrukt.
Maar voor jou zijn het slechts dode woorden, en als je te veel geïnteresseerd raakt in het verzamelen van dode lichamen om je heen, zul je spoedig verdrinken in de dode woorden. Dat is wat er gebeurt met alle geleerden: hun grote inspanning wordt gewoon een zelfmoord. Ze werken hard, maar ze winnen er niets mee.
Geschriften mogen dan afkomstig zijn van ontwaakte mensen, maar zodra iemand iets zegt… is het niet meer hetzelfde als zijn eigen ervaring. En wanneer het geschreven is, gaat het er nog verder vandaan. Daarom heeft nergens ter wereld een verlicht persoon iets van zijn eigen hand geschreven; zij hebben gesproken – omdat het gesproken woord en het geschreven woord kwalitatief verschillen.
Het gesproken woord heeft een warmte; het geschreven woord is absoluut koud, ijskoud. Het gesproken woord heeft de hartslag van de meester. Het gesproken woord is niet zomaar een woord – het ademt nog als het je bereikt, het smaakt nog ergens naar. Het komt uit een bron van immense vreugde en licht. Het moet iets van die geur met zich meedragen, iets van de straling van dat licht, iets wat misschien niet zichtbaar is, maar wat je wezen zal beroeren.
Luisteren naar een meester is één ding, en dezelfde woorden lezen is iets totaal anders, omdat de levende aanwezigheid van de meester niet meer achter de woorden zit. Je kunt die ogen niet zien, je kunt die gebaren niet zien, je kunt in die woorden niet dezelfde autoriteit zien … je kunt diezelfde stille leemtes niet voelen.
De aanwezigheid van de meester, zijn charisma, zijn energie ontbreekt in het geschreven woord. Het geschreven woord is absoluut dood.
Osho, The Great Zen Master Ta Hui, pp. 233 – 234.
Afbeeldingen:
http://www.taodirectory.co.uk/wp-content/uploads/2016/05/tao-te-ching-ch1.jpg
https://quotefancy.com/quote/1008140/Ludwig-Wittgenstein-That-which-cannot-be-said-must-not-be-said-That-which-cannot-be-said
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Vorige verhalen
Midden in de roos
De koning moet rennen
Gefocust op het doel
God schept de mens uit modder
