Al dat serieuze gedoe van je gaat alleen maar over zandkastelen.
Dat doet me denken aan iets wat gebeurd is: Gautama Boeddha komt een dorp binnen. Aan de rand ervan is een rivier en daar zitten een paar kinderen te spelen, ze maken zandkastelen en zijn daar heel serieus mee bezig.
Als iemand -er waren veel kinderen- als iemand het zandkasteel van een ander verstoorde… Het is heel erg gemakkelijk om een zandkasteel te verstoren, je gooit er gewoon een steen tegenaan en weg is hij. Ze zaten te schreeuwen en boos te zijn tegen elkaar en Boeddha stond dat te aanschouwen. Toen werd het tijd voor de zon om onder te gaan en hun moeders riepen ze binnen vanuit de huizen in de buurt: ‘Naar huis komen, het is tijd om te eten.’
Toen sprongen ze allemaal bovenop hun eigen kastelen, die ze zelf gemaakt hadden en waar ze ruzie om gemaakt hadden dat niemand ze moest verstoren. Ze sprongen bovenop hun eigen kastelen zonder achterom te kijken, gingen gewoon naar huis.
Boeddha zei tegen de discipelen die bij hem waren: ‘Het leven is niet meer dan dit.’
Al dat serieuze gedoe van je gaat alleen maar over zandkastelen. En je zal die zelf op een dag achterlaten, terwijl je ze vertrapt, zonder achterom te kijken.
Mensen die het serieus nemen lopen de schoonheid van speelsheid mis… Zen neemt jouw leven niet zo heel serieus, het neemt het speels alsof we kinderen zijn die aan het zeestrand zitten te spelen, schelpen verzamelen, gekleurde steentjes, huizen van zand maken.
Ons leven is niet meer dan dat. Het is niet iets om serieus over te zijn.
Osho, Nansen: The Point of Departure, p. 107.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://www.orissapost.com/wp-content/uploads/2015/05/children_building_a_sand_castle-e1431769678391.jpg
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/f6/c7/11/f6c7113691c425ca7efaa3637276c8f1.jpg
Vorige verhalen
