Alexander de Grote bij het vijvertje met nectar

Als er geen dood is, zal er ook geen leven zijn.

Er wordt een verhaal verteld over Alexander de Grote, toen hij naar het Oosten kwam. Hij had gehoord dat er in de woestijn een bepaalde grot was waar hij langs zou komen, waar zich een klein vijvertje met nectar bevond. Als je van die nectar dronk zou je onsterfelijk worden.
En het verhaal is prachtig. Alexander kwam daar aan en ging de grot binnen. Hij was zo ontzettend gelukkig – stel je eens voor hoe gelukkig je zou zijn als je in zijn plaats was geweest! De nectar was daar: nog even en hij zou onsterfelijk zijn.
Hij maakte een kommetje met zijn handen en net toen hij wilde gaan drinken, zei een kraai die op de rots zat: ‘Wacht even, een ogenblik nog!’
Alexander was verbaasd – een kraai die sprak? 


Hij vroeg: ‘Wat wil je zeggen?’
De kraai zei: ‘Eén ding maar, daarom zit ik hier. Ik heb uit deze poel gedronken. Nu zit ik hier al miljoenen jaren. Ik wil sterven. Het enige idee dat voortduurt in mij, vierentwintig uur lang, is dat van de dood. Ik wil van dit verrotte lichaam af, maar ik kan het niet. Ik heb het geprobeerd, maar niets lukt. 
Ik heb vergif ingenomen, maar dat helpt niet. 
Ik ben van de bergen af gevallen, maar dat helpt niet.
Ik ben het vuur ingegaan, maar het wil niet branden. 
Nu lukt het op geen enkele manier om te sterven – en ik ben het beu.
Denk je eens in: miljoenen jaren lang moet ik elke dag dezelfde onzin blijven herhalen. En er is geen hoop, zelfs niet in de toekomst. 
Ik zal nooit kunnen sterven, ik kan geen zelfmoord plegen en ik ben het leven moe! 
Dus is dit nu mijn missie: Ik zit hier om het andere mensen te beletten.’

En men zegt dat Alexander zich een ogenblik bedacht, het idee liet varen om van de nectar te drinken en de grot uit stormde – bang dat hij in de verleiding zou komen om ervan te drinken.

   Alexander de Grote, 356-323 v. Chr.

Weet je dat? Als er geen ziekte is, zal er ook geen gezondheid zijn. 
Weet je dat? Als er geen lelijkheid is, zal er ook geen schoonheid zijn. 
Weet je dat? Als er geen doornen zijn, zullen er ook geen bloemen zijn.
Weet je dat? Als er geen dood is, zal er ook geen leven zijn. 
Je kunt geen leven hebben zonder dood. En als je een leven zonder dood zou kunnen hebben, zou het de opperste verveling zijn. Je zou er op geen enkele manier van af kunnen komen.

Osho, Unio Mystica – Talks on Hakim Sanai’s “The Hadiqa”, Volume 1, pp. 308 – 309.

Afbeeldingen:
http://s.isha.ws/blog/wp-content/uploads/2016/05/When-Alexander-Chased-Immortality.jpg
http://a5.files.biography.com/image/upload/c_fit,cs_srgb,dpr_1.0,h_1200,q_80,w_1200/MTIwNjA4NjMzNzIxNzUxMDUy.jpg

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


De spoorwegbeambte in de koelwagon

 


De Keizer en het rennende meisje

 


De oude tuinman en de koning

 


Plato komt Diogenes tegen

 


Socrates mag kiezen