Weten is een levende, vloeiende ervaring, die blijft natrillen in je hart.
Ik heb je wel eens het verhaal verteld van Lao Tzu. Hij maakte altijd een ochtendwandeling in de bergen. Een oude vriend ging met hem mee, en op een dag zei die vriend tegen hem: ‘Ik heb een gast bij mij thuis, en die wil ook wel mee met de ochtendwandeling.’
Lao Tzu zei: ‘Daar heb geen bezwaar tegen, zorg er alleen voor dat hij niet begint te praten. Weten moet weten blijven, het moet niet worden omgezet in dode kennis.’
De vriend zei: ‘Ik zal ervoor zorgen.’
Hij overtuigde zijn gast ervan dat het een geweldige gelegenheid was om ‘s morgens twee uur bij Lao Tzu te zijn. ‘Het is iets zeldzaams en van onschatbare waarde, maar de voorwaarde is wel dat je niets mag zeggen.’
De gast zei: ‘Dat is geen probleem. Ik zal helemaal niets zeggen.’
En toen gingen ze op pad. Het was nog donker en toen ze de top van de berg bereikten, kwam de zon op. De vogels begonnen te tjilpen, de bomen kwamen uit hun slaap… overal bloemen, wilde bloemen openden hun bloemblaadjes en hun geur.
De man was vergeten dat hij niets mocht zeggen – en hij vond dat dit niet veel was om te zeggen. Hij zei gewoon: ‘Wat mooi.’
Lao Tzu keek zijn oude collega en vriend heel streng aan …
‘Wat mooi!’
Toen ze weer thuis waren, zei hij tegen zijn vriend: ‘Neem je gast morgen alsjeblieft niet weer mee, want hij praat te veel.’
En in twee uur tijd had hij slechts twee woorden gezegd: ‘Wat mooi!’
Lao Tzu zei tegen zijn vriend: ‘Ik was daar, hij was daar, jij was daar, de zon was daar, het gezang van de vogels was daar, de geur van bloemen was daar – het is niet nodig om iets te zeggen.
Ik was me ook bewust … Ik zeg niet dat het niet mooi was; ik zeg dat je door te zeggen dat het mooi is, de multidimensionale schoonheid ervan hebt teruggebracht tot twee gewone woorden. Je hebt weten tot kennis gemaakt.’
Het verschil is heel subtiel.
Weten is een levende, stromende ervaring, die blijft natrillen in je hart.
Kennis is van het verleden – ook al is het van een minuut geleden.
Kennis maakt deel uit van het geheugen; weten maakt deel uit van bewustzijn…
Wanneer je een zonsondergang ziet en je wordt overweldigd door de schoonheid ervan, op dat moment is er weten. Je zegt niet eens tegen jezelf: ‘Wat mooi!’ – want zelfs de woorden ‘wat mooi’ zullen een verstoring zijn, zullen je weghalen uit het heden.
Als je gewoon voor de ondergaande zon staat, met al die kleuren verspreid over de horizon, schaduwen, weerspiegelingen in de oceaan, is het zo betoverend dat je bijna stopt met ademen. Je bent in een staat van ontzag.
Die paar momenten zijn van weten.
Morgen vertel je iemand wat voor een prachtige zonsondergang je de dag daarvoor gezien hebt – dat zal kennis zijn. Nu zijn het alleen maar woorden…
Osho, The Great Zen Master Ta Hui, pp. 303 – 304.
Afbeeldingen:
http://cdn-7.nikon-cdn.com/Images/Learn-Explore/Photography-Techniques/2010/Shooting-Mountains/Media/Reed-Hoffmann-Mountains-sunrise.jpg
http://www.superwork.com/image/kang/200602/yhcy2.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/58/Sunset_2007-1.jpg
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Vorige verhalen
De oude Heraclitus
Lao Tzu moet schrijven van de keizer
Midden in de roos
De koning moet rennen
