‘Neem het me alsjeblieft niet kwalijk, broeder, maar ik voel zoveel vreugde in mijn hart. Ja, ik ben stervende, maar ik moet zingen!’
Laatst kwam ik op een avond een heel mooi verhaal tegen over Sint Franciscus, een boeddha. Sint Franciscus van Assisi lag op sterven. Hij was aan het zingen en hij zong zo luid dat de hele buurt het kon horen. Broeder Elias, een hoogdravend maar voornaam lid van de Franciscaner orde kwam dichtbij Sint Franciscus staan en zei: ‘Vader, buiten op straat staan er mensen voor uw raam.’
Velen waren gekomen. Velen die van hem hielden hadden zich om zijn huis heen verzameld, bezorgd dat de laatste ogenblikken van Franciscus’ leven waren aangebroken.
Deze broeder Elias zei: ‘Ik ben bang dat we niets kunnen doen om te voorkomen dat ze u horen zingen. Zo’n gebrek aan zelfbeheersing op zo’n ernstig uur kan de orde misschien in verlegenheid brengen, Vader. Misschien daalt u daardoor in de achting die u zelf zo terecht geniet. Misschien heeft u door uw extreme omstandigheden het zicht verloren op uw verplichting naar de velen toe die u zijn gaan beschouwen als een heilige. Zou het voor hen niet meer verheffend zijn als u met meer christelijke waardigheid zou overlijden?’
‘Neem het me alsjeblieft niet kwalijk, broeder,’ zei Sint Franciscus, ‘maar ik voel zoveel vreugde in mijn hart dat ik er niets aan kan doen. Ik moet zingen!’
Het lied van Sint Franciscus: ‘Cantico delle Creature’
Nederlandse vertaling van Angelo Branduardi: Zonnelied
En hij ging zingend dood. Hij is de enige in de hele geschiedenis van het christendom die zingend is doodgegaan. Er zijn veel zen mensen zingend doodgegaan, maar zij maken geen deel uit van het christendom.
Franciscus van Assisi (1181/1182-1226) in extase, door Joseph de Ribera (1639)
Hij is de enige zenmeester onder de christelijke heiligen. De christelijke waardigheid kon hem geen snars schelen.
Wat was er nu gebeurd? Deze broeder Elias wil aan de mensen bewijzen dat Franciscus een heilige is. Nou is hij bang dat de mensen zullen denken dat hij niet heilig is. Misschien denken ze wel dat hij gek is of iets dergelijks. Een heilige moet per definitie wel droevig zijn. De christenen geloven alleen in droevige heiligen…
Deze broeder Elias maakt zich zorgen. Dit is het laatste ogenblik, Franciscus ligt op sterven en hij zal een slechte naam achterlaten. De mensen zullen wel denken dat hij geen heilige was of dat hij gek was. Hij maakt zich zorgen omdat hij iets wil bewijzen. Eigenlijk maakt hij zich geen zorgen om Franciscus, hij maakt zich zorgen om zichzelf en de orde: ‘Dit zal ons later ernstig in verlegenheid brengen. Wat moeten we de mensen gaan vertellen? Wat is er in die laatste ogenblikken gebeurd?’
Hij maakt zich druk om zichzelf. Als de meester gek is, wat moet de discipel dan niet zijn? Hij is een discipel…
Maar Sint Franciscus ziet het heel anders – hij is alleen maar gewoon. Hij zegt: ‘Neem het me alsjeblieft niet kwalijk, broeder, maar ik voel zoveel vreugde in mijn hart dat ik er niets aan kan doen. Ik moet zingen!’
In feite is het niet dat Franciscus zingt, Franciscus is het lied geworden. Daarom kan hij er niets aan doen, hij heeft het niet in de hand. Er is niemand meer om het in de hand te houden. Als het lied gebeurt, dan gebeurt het. Het valt niet te controleren, dat kan niet, want degene die controleert is verdwenen…
Sint Franciscus is een boeddha. Het kenmerk van een boeddha is dat hij gewoon is, dat hij geen ideeën koestert over zichzelf of over hoe hij zou moeten zijn, dat hij gewoonweg spontaan is, dat wat er ook gebeurt, gebeurt. Hij leeft zo maar voor de vuist weg, dat is zijn authenticiteit.
Osho, The Diamond Sutra, pp. 260 – 263.
Afbeeldingen:
http://pms.ofm.cz/pics/mucednici/frant_subiaco.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fb/Saint_Francis_of_Assisi_by_Jusepe_de_Ribera.jpg
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Vorige verhalen
