Het portret van Picasso

Het bestaan is irrationeel, het is hier gewoon zonder enige reden.

Een hele rijke vrouw vroeg eens aan Pablo Picasso: ‘Ik heb nog nooit een portret gezien dat door u geschilderd is en ik ben bereid elk bedrag te betalen dat u vraagt. Ik wil dat mijn portret door u geschilderd wordt.’
Picasso zei: ‘Ik heb geen portretten geschilderd want dan moet ik zoveel vragen beantwoorden waar ik geen antwoord op heb. Als u me belooft dat u geen vragen meer zult stellen nadat het portret is gemaakt, en me gewoon de cheque geeft, dan kan ik een portret voor u maken. Dit zal mijn eerste en laatste portret zijn.’
De vrouw was erg trots dat zij het enige portret van Pablo Picasso in de hele wereld had. Ze was bereid elk bedrag te betalen en ze zei: ‘U hoeft zich geen zorgen te maken over de cheque; ik zal hem u van tevoren geven en ik beloof u geen vragen te stellen.’

Tien miljoen dollar, en de vrouw gaf hem onmiddellijk de cheque.
Pablo Picasso schilderde haar portret bijna een hele week lang, elke dag een sessie van twee of drie uur, en de vrouw vergat de voorwaarde. In feite zou iedereen de voorwaarde vergeten zijn, gezien de situatie van het portret. Ze kon geen enkele verband zien, noch met haar gezicht, noch met haar kleren, noch met haar lichaam, en de man schilderde als een bezetene. 
Maar zij moet een zeer beheerste en gedisciplineerde vrouw zijn geweest. Ze wachtte … liet hem het tenminste eerst afmaken.

De zevende dag zei hij: ‘Het portret is klaar.’ 
De vrouw zei: ‘Ik heb maar een heel klein vraagje.’
Pablo Picasso zei: ‘U bent de voorwaarde vergeten! Daarom heb ik nog nooit een portret gemaakt. Wat is uw vraag?’
Ze zei: ‘Het is geen grote vraag. Ik wil gewoon weten, waar is mijn neus? Want als ik mijn neus op het portret kan vinden, begin ik uit te zoeken waar mijn ogen zitten, waar mijn mond is. Maar ik zie mijn neus nergens.’
Picasso gaf gewoon de cheque terug en zei: ‘Gaat u mijn huis uit. Ik had het vanaf het begin duidelijk gemaakt. Waarom zou ik uw neus schilderen? Waarvoor dient de neus in het portret? Het portret gaat niet ademen.’

Nooit werd hij in zijn leven weer gevraagd voor een portret. 
Dat was goed – hij kon allerlei soorten schilderijen blijven maken; als hij de wolken schildert, kunnen ze hem tenminste geen domme vragen stellen zoals ‘Waar is de neus van de wolk?’
Ik ben het helemaal eens met Pablo Picasso. Hij was een van de meest existentiële genieën die de mensheid heeft voortgebracht. Hij schildert niet met een doel. Schilderen is zijn dans met kleuren. Schilderen is zijn vreugde uitgedrukt met kleuren. Je vraagt je ook nooit af wanneer je de zon ziet ondergaan en de prachtige kleuren aan de horizon ziet – Picasso’s schilderijen behoren tot dezelfde categorie. Ze zijn immens mooi maar absoluut irrationeel.
Het bestaan is irrationeel, dat is niet de schuld van Pablo Picasso…
Zodra je het hele proces van het vragen naar de betekenis van de dingen laat vallen, is alles volmaakt mooi in zijn absolute absurditeit.

Osho, Om Mani Padme Hum – The Sound of Silence, the Diamond in the Lotus, pp. 161 – 162.

Afbeelding:
http://www.pablo-ruiz-picasso.net/images/works/184.jpg

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


Gargi wint het debat

 


De tien geboden

 


Nanak ligt met zijn voeten naar de Kaaba!

 


De onvoltooide gedichten

 


Houthakker of Zen-meester?

 


Prins of bedelaar