Een zeldzame vrouw bereikt de staat van verlichting

Osho heeft het over acceptatie en de boeddhistische non Rengetsu.
In de eerste plaats moet je het leven accepteren zoals het is. Als je het accepteert verdwijnen verlangens, als je het accepteert zoals het is verdwijnt de ontevredenheid. Als je het accepteert zoals het is begin je jezelf heel blij te voelen en zomaar zonder reden. Het duurt meestal niet zo lang als er een reden is voor blijdschap. Het zal altijd blijven als de blijdschap er zonder reden is.

Je kunt er op twee manieren zijn. Als je gaat in de richting van meer dingen krijgen, dan ga je tegen Boeddha in, tegen tao, tegen zen. De mens die teveel bezig is met meer dingen te krijgen is een werelds iemand.
En de mens die zegt dat het goed is, wat er ook is, die relaxt, die zich niet druk maakt over meer geld, meer macht, meer prestige, meer aanzien, die relaxt in tathata, zo-heid, is-heid, die wordt een religieus mens. Hij beweegt naar binnen toe.
Als je bezig bent met meer te krijgen, beweeg je naar buiten toe. Als je bezig bent met krijgen, beweeg je naar buiten toe. Als je niet meer bezig bent met krijgen, beweeg je naar binnen naar zijn. En zijn is Boeddha.

Het gebeurde in het leven van een heel beroemde zen vrouw, haar naam was Rengetsu. Heel weinig vrouwen hebben de hoogste staat van zen bereikt. Dit is een van die zeldzame vrouwen.
Ze maakte een pelgrimstocht en kwam tegen zonsondergang aan bij een dorp en bedelde om onderdak voor de nacht, maar de dorpelingen sloegen hun deuren dicht. Ze waren tegen zen. Zen is zo revolutionair, zo totaal rebels dat het moeilijk te accepteren valt. Als je het accepteert zal je getransformeerd worden. Als je het accepteert zal je door een vuur heen gaan, zal je nooit meer dezelfde zijn.

Daarom zijn traditionele mensen altijd tegen alles geweest wat waar is in religie. Traditie is alles wat onwaar is in religie. Dus dat waren vast traditionele boeddhisten daar in dat dorp en ze stonden haar niet toe om daar te blijven. Ze gooiden haar eruit. De nacht was koud en de oude vrouw had geen onderdak … en honger. Ze moest een schuilplek maken onder een kersenboom in het veld. Het was echt heel koud en ze kon niet goed slapen. Het was er ook nog gevaarlijk – wilde dieren en zo.

Midden in de nacht werd ze wakker –omdat het te koud was- en ze zag, als het ware, in de lucht van de lentenacht, de volle kersenbloesems lachen naar de mistige maan. Overweldigd door deze schoonheid stond ze op en maakte een buiging in de richting van het dorp…
Dat is nou tathata.
Overweldigd door deze schoonheid stond ze op en maakte een buiging in de richting van het dorp:

Door me zo vriendelijk hun onderdak te weigeren
kwam ik onder de bloesems terecht
in de nacht van deze mistige maan.

Ze voelt zich dankbaar. Ze uit haar diepe dankbaarheid naar die mensen die haar onderdak hebben geweigerd. Anders lag ze onder een gewoon dak te slapen en had ze heel deze zegening gemist, deze kersenbloesems en dit gefluister met de mistige maan en deze stilte van de nacht, deze volslagen stilte van de nacht.
Ze is niet boos, ze accepteert het. Ze accepteert het niet alleen, ze verwelkomt het. Ze voelt zich dankbaar.
Een mens wordt een boeddha zodra hij alles wat het leven brengt met dankbaarheid accepteert. Hij is op de Weg, hij is op Tao. En hij wordt meditatief.

Ōtagaki Rengetsu (1791 – 1875) was een boeddhistische non die alom wordt beschouwd als een van de grootste Japanse dichters van de 19e eeuw. Ze was ook een vakkundige pottenbakster en schilderes en een expert in kalligraferen. Ze woonde en stierf in Kyoto.

Osho: Zen: The Path of Paradox, Vol. 3, # 5.

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Dit is een herhaling van een van 1001 verhalen omdat de redactie van Osho News met vakantie is.

Vorige verhalen


Zes blinde mannen en de olifant

 


Niet het juiste gebed

 


Hoeveel levens nog?

 


Milarepa’s vertrouwen

 


Alexander de Grote bij het vijvertje met nectar