De eregast bij het toneelstuk

Getuige zijn: stil zitten en kijken naar de mind, terwijl je je schoenen aan houdt!

Het gebeurde in Calcutta in de 19e eeuw…
Daar woonde een hele beroemde geleerde, Ishwar Chandra Vidyasagar. Hij was wereldberoemd om zijn geleerdheid. Er zou een toneelstuk opgevoerd worden en ze hadden Ishwar Chandra gevraagd om het te komen inwijden. Hij kwam, hij wijdde het in. Hij zat vooraan. Hij was de eregast van de avond, en omdat hij was uitgenodigd waren er veel geleerden, veel vooraanstaande mensen aanwezig. En het drama werd op een prachtige manier uitgevoerd, heel duidelijk verstaanbaar.

  
Ishwar Chandra Vidyasagar (1820-1891), ‘De vader van Bengaalse proza’.

Midden in het stuk komt er een scène waar iemand die achter een mooie vrouw aan zit, haar voortdurend lastig valt – terwijl zij helemaal niet in hem geïnteresseerd is… maar hij komt haar alleen in de jungle tegen. Zij is verdwaald en de man voelt dat dit een gelegenheid is die hij niet voorbij moet laten gaan.
Hij wil de vrouw gaan verkrachten en net als hij haar kleren van haar lijf begint te rukken -je kunt een speld horen vallen- springt Ishwar Chandra Vidyasagar plotseling op het toneel, met een van zijn schoenen in zijn hand en begint die man af te tuigen.

De man moet heel intelligent zijn geweest. Hij pakte de schoen af en zei tegen Ishwar Chandra: ‘Dit is de grootste waardering die ik ooit van mijn leven heb gekregen. Heel mijn leven ben ik acteur geweest, duizenden blijken van waardering heb ik gekregen, maar dit is de meest kostbare. Dat zelfs iemand als Ishwar Chandra Vidyasagar vergeet dat het een toneelstuk is en hij alleen maar een toeschouwer, en het niet de bedoeling is dat hij erin komt… !’

Dit is onze situatie. Je mind is gewoon een scherm, een bioscoopscherm, een TV scherm of een toneel, waar jij van veraf gewoon naar zit te kijken. Het is niet de bedoeling dat jij handelt. Het is de bedoeling dat jij niets doet.
Als je eenmaal de slag te pakken krijgt om getuige te zijn zonder oordeel, zul je verbaasd staan: alle gedachten verdwijnen zodra je volledig een getuige bent. Er is simpelweg een gewoon wit scherm zonder gedachten…
Het proces is getuige zijn.

De gedachten gaan in de mind rond – je hebt niets met die gedachten te maken. Je moet ze niet beletten, je moet geen mantra chanten, je moet gewoon een toeschouwer zijn. Je moet gewoon zien dat gedachten voorbijgaan terwijl jij, onbezorgd, langs de kant van de weg naar het verkeer staat te kijken.
Of er nou een ossenkar voorbijkomt of een olifant of een kameel… dat maakt niets uit. Je hoeft geen enkel oordeel te vellen. Je zit gewoon langs de kant het hele schouwspel te bekijken.

Het duurt een paar dagen, vanwege je oude gewoonte om te oordelen. Er komt iets voorbij en je zegt ‘dit is heel goed’, en je bent je vermogen kwijt om een toeschouwer te zijn, je hebt al een oordeel gegeven.
Er komt iets voorbij en je zegt ‘dit moeten we niet hebben, dit is kwaadaardig’, je bent al weer teruggevallen. 
Goed of kwaad, mooi of lelijk, jij staat er los van. Jij bent de getuige, je bent gewoon een spiegel. Alles wat voorbijkomt heeft helemaal geen invloed op de spiegel. 
Iets goeds – de spiegel reflecteert.
Iets kwaads – de spiegel reflecteert.
Als ze weg zijn, is de spiegel even leeg als altijd.

Osho, The Sword and the Lotus – Talks in the Himalayas, pp. 88 – 89.

Afbeeldingen:
https://vskbharat.com/ishwar-chandra-vidyasagar/?lang=en
https://www.mindful.org/a-meditation-on-observing-thoughts-non-judgmentally/

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


De lamme en de blinde

 


Een Japanse gokker

 


Ramakrishna hakt Krishna’s hoofd af

 


Wat schildert Picasso?

 


Levensgevaarlijke proef aan het hof van Janaka