Niets te claimen, onschuldig als het pasgeboren kind.
Eens kwam er een man naar Ramakrishna. Hij was lange tijd in de Himalaya geweest; hij hoorde over Ramakrishna en kwam hem opzoeken Ramakrishna zat onder een boom aan de oever van de Ganges, in de buurt van Calcutta, waar hij vroeger woonde.
Ramakrishna
De man keek Ramakrishna aan; hij dacht dat hij een geweldig iemand zou zijn – maar hij was een eenvoudige dorpeling, ongeschoold, heel nederig.
Dus zei die man die in de Himalaya yoga had beoefend: ‘Ik ben van ver gekomen en ik ben erg ontgoocheld om u te zien. U ziet er heel gewoon uit.’
Ramakrishna zei: ‘U hebt gelijk. Ik ben absoluut gewoon. Hoe kan ik u van dienst zijn die van zo ver gekomen bent?
Hij zei: ‘Het gaat mij niet om van dienst zijn. U heeft zoveel volgelingen – om wat voor reden? Kunt u over het water lopen? Ik kan dat wel.’
Ramakrishna zei: ‘U bent moe. Ga maar eventjes zitten, en als u dan over het water wilt lopen, zullen we ervan genieten. Hoe lang heeft u erover gedaan om de kunst van het lopen over water te leren?’
De man zei: ‘Zo’n twintig jaar ongeveer.’
Ramakrishna moest lachen.
Hij zei: ‘U hebt uw leven verspild. Wat heeft het om te beginnen voor zin? Als ik naar de overkant wil’ – het gewone tarief in die dagen was twee paise – ‘omdat ik een arme man ben en de mensen van me houden, zullen ze me niet eens naar de overkant brengen als ik erop sta hen twee paise te geven. Dan weigeren ze het. Ze zeggen: “Als u mee wilt, hou dan op over geld. U kunt meegaan en we zullen ons gezegend voelen. Het is al voldoende om bij u te zijn terwijl we de Ganges oversteken.”
Dus iets wat maar twee paise kost… daar heeft u twintig jaar aan verspild? U verbaast me.’
De man was aanvankelijk geschokt, maar toen besefte hij dat het juist was wat Ramakrishna gezegd had: ‘Wat is heeft het voor nut? Ik ben een showman geworden. Die twintig jaar… bijna een derde van mijn leven is verspild. En wat heb ik gepresteerd?’
De gouden poort staat open voor hen die eenvoudig zijn, die nederig zijn, die bijna niemand zijn, die geen grote prestaties hebben om aan de wereld te verkondigen, die niet met prijzen en Nobelprijzen lopen, die niets hebben om over op te scheppen… die net zo eenvoudig zijn als vogels, als bomen.
Misschien heb je er nooit bij stigestaan dat het hele bestaan, de bomen, de wolken, de bergen, de sterren, allemaal nederig zijn.
Er is nergens arrogantie. Alleen iemand die het geheim van niemand zijn begrijpt, kan de nauwe poort binnengaan. De poort is heel nauw; als je iemand bent, kun je er niet door. Je moet bijna niets zijn, alleen dan staat de poort van het heden tot jouw beschikking.
Je moet ego-loos zijn, niets te claimen hebben, gewoon zijn als het regenwater of de stille bomen, zo onschuldig als het pasgeboren kind.
Hij kijkt om zich heen, hij is zich bewust, maar hij maakt nergens aanspraak op.
Hij is, maar hij heeft geen identiteit.
Hij zegt niet: ‘Ik ben dit, ik ben dat.’
Hij loopt niet met certificaten en titels en wonderbaarlijke krachten.
Osho, The Great Zen Master Ta Hui, pp. 500 – 501.
Afbeeldingen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Ramakrishna#/media/File:Ramakrishna.jpg
http://67.media.tumblr.com/75bc6486986f27d7c2fd6453e16a1616/tumblr_inline_nugi50sE3K1rg2n3o_400.png
http://blog.smileprem.com/public/img/birth-without-violence-calm-baby.jpg
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Vorige verhalen
‘Wat mooi!’
De oude Heraclitus
Lao Tzu moet schrijven van de keizer
Midden in de roos
