Als je echt een leraar wilt zijn, word dan een discipel. Maar discipelschap is moeilijk, omdat het ego – het ‘Ik! Ik! Ik!’ – moet worden losgelaten.
Er was een meester, zijn naam was Tapobana, en Tapobana had een discipel die hem met onberispelijke ijver diende. Het was alleen vanwege deze ijver en de diensten die hij verleende dat Tapobana hem hield, want hij vond de discipel nogal dom.
Op een dag deed het gerucht de ronde dat Tapobana’s discipel over water had gelopen, dat men hem de rivier had zien oversteken zoals men de straat oversteekt.
Tapobana riep zijn leerling en vroeg hem:
‘Is het mogelijk wat de mensen over je zeggen? Is het echt waar dat je de rivier bent overgestoken, lopend over het water?’
‘Wat kan er natuurlijker zijn?’ antwoordde zijn volgeling. ‘Het is aan U te danken, Gezegende, dat ik over het water ben gelopen. Bij elke stap herhaalde ik uw heilige naam, en dat heeft mij overeind gehouden.’
En Tapobana dacht bij zichzelf: ‘Als de discipel over water kan lopen, wat kan de meester dan niet doen? Als het in mijn naam is dat het wonder geschiedt, moet ik krachten bezitten die ik niet vermoedde en heiligheid waarvan ik mij niet voldoende bewust van ben geweest. Ik heb immers nooit geprobeerd de rivier over te steken alsof ik de straat overstak.’
En zonder verder omhaal liep hij naar de oever van de rivier. Zonder te aarzelen zette hij zijn voet op het water en herhaalde met onwankelbaar vertrouwen: ‘Ik!, Ik!, Ik! …’
… en zonk.
Osho, The First Principle – Talks on Zen, p. 120.
Afbeelding:
https://img.rt.com/files/2015.09/original/55e80747c36188f1258b45f5.jpg
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Vorige verhalen
Zen horen, Zen lezen
Meditatie is stilte
Verdwaald in de jungle
Op zoek naar God
