Toen Alexander de Grote naar India kwam, stelde een sannyasin hem de vraag: ‘Waarom martelt u zichzelf, rent u de hele wereld over, verspilt u uw leven? Wat is het doel?’
Alexander zei: ‘Mijn doel? Mijn doel is om de hele wereld te veroveren.’
De sannyasin zei: ‘Kunt het geduld opbrengen om mijn ene vraag te beantwoorden? Als u in een woestijn dagenlang verdwaald, dorstig en hongerig bent, en ik kom met een glas water, hoeveel van uw rijk bent u dan bereid te geven in ruil voor een glas water?’
Niemand had Alexander ooit zo’n vraag gesteld.
Hij zei: ‘Hoeveel? Als ik stervende ben, kan ik u de helft van mijn rijk geven.’
De sannyasin zei: ‘Maar ik ben niet bereid om het voor een half rijk te verkopen. Dat kan uw dood worden. Ik heb uw volledige rijk nodig, het hele rijk, omdat ik u het hele glas water geef.’
Alexander zei: ‘Misschien ben ik in zo’n situatie bereid om u het hele rijk te geven voor één glas water.’
De sannyasin begon te lachen. Hij zei: ‘Dan is het beter dat u naar huis gaat. Maak u niet zo druk over dat rijk; de waarde ervan is niet meer dan één glas water.’
Osho: The Messiah, Commentaries on Kahlil Gibran’s “The Prophet”, Vol. II, page 211.
Afbeelding:
Mia Gaitanidis https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=87827468
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Vorige verhalen
Bindis, bindis, bindis!
Nooit geboren, nooit gestorven
‘Ah, deze taart is heerlijk!’
Een mooi huis staat in brand
