‘En jullie hebben het helemaal niet over mijn grote bescheidenheid?’
Subtiel zijn de wegen van het ego.
Laat me jullie een anekdote vertellen. Ik vind hem geweldig.
De alom geliefde rabbi lag op sterven en het leven vloeide langzaam uit hem weg. Rondom het bed zat een groep treurende discipelen die zich zeer bewust was van het aanstaande verlies en die op fluistertoon met elkaar praatte over de vele deugden van de oude man die hen ging verlaten.
De oude rabbi, (vermoedelijk van) Rembrandt van Rijn.
De ene zei: ‘Zo vroom, zo vroom! Bestaat er een van de vele geboden van de Wet waar hij zich niet aan heeft weten te houden? Waar is hij op enig punt ook maar even afgeweken van de geboden van God?’
En een andere treurende: ‘En zo geleerd. De uitgebreide commentaren van de rabbi’s van het verleden stonden in zijn geheugen gegrift, als het ware. Hij kon op elk moment een of andere spreuk in herinnering brengen die licht kon laten schijnen op welke theologische kwestie dan ook.’
En een derde zei nog: ‘En zo liefdadig, zo vrijgevig. Welke arme man heeft hij nou niet geholpen? Wie kent zijn goedheid niet in deze stad? Nou, hij hield voor zichzelf maar net genoeg over om zijn lichaam en ziel bij elkaar te houden.’
En terwijl deze litanie van eerbetoon maar doorging, verscheen er een lichte trilling over het gezicht van de rabbi. Het werd duidelijk dat hij iets probeerde te zeggen. Toen bogen de discipelen zich naar voren, met ingehouden adem, om die laatste woorden te aanhoren.
Flauwtjes kwamen de woorden van de lippen van de rabbi.
‘Vroomheid, geleerdheid, liefdadigheid! En jullie hebben het helemaal niet over mijn grote bescheidenheid?’
Osho, Nirvana, The Last Nightmare, pp. 161 – 162.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeelding:
http://i.telegraph.co.uk/multimedia/archive/02185/Painting_discoverd_2185831a.jpg
Vorige verhalen
