Ramses Shaffy

Remco Campert over Ramses

Nog op het toneel
neemt hij zijn masker af
eronder steekt een ander
kreten en zuchten vullen de zaal
lieveling van dames en heren
laat hij zich vieren en Américain
rozen worden aangedragen
champagne vloeit
er komt geen eind aan de première

dan vindt hij de marihuana uit
de speed en het nooit meer slapen
zijn schim trilt in de Lucky Star
kou nog hitte kan hem deren
hij danst sterren in het plaveisel
doet ontvlammen wie hij aanraakt

brandend ogenblik
dat het plein in schijnsel zet
vuren glimp van eeuwigheid

Genieten van het leven, zoals de dansende en zingende Zorba dat kan als geen ander, is niet in tegenspraak met een leven als van Boeddha, van meditatie in diepe stilte. Boeddha was zelf tot Boeddha geworden omdat hij het leven van een Zorba had geleefd.     Osho

Ramses Shaffy over mediteren

‘Meditatie valt te leren, maar eigenlijk is het meer ‘herkennen’ dan leren.
De mijne, nou ja, de mijne, die vorm van meditatie is al tweeduizend jaar oud, is Vipassana, een ademhalingsmeditatie.
Het helpt ook tegen de zenuwen. En als dingen tegen zitten.
Dan heb ik dat cadeau bij de hand.’

Uit een interview met Trouw 1996.
8x roerende teksten van Ramses Shaffy.

   Ramses in Metrostation Vijzelgracht

‘Hij is hoogst interessant’, dacht een vrouw van een man
‘Want hij zwijgt zo mystiek, daar houd ik van.’
Maar na een tijd zei hij ‘s wat,
toen bleek dat hij niets te zeggen had.
Weer nul op rekest, zij ging weer op pad,
op zoek naar een man met meer woordenschat.

Liefde is het ondiepe in een zwembad, voor wie niet kan mediteren. Maar dat is de plek om te leren mediteren. En het is hetzelfde zwembad, hetzelfde water, hetzelfde soort verschijnsel. Je bent alleen niet in staat om dieper te gaan omdat ze je bang hebben gemaakt om er ook maar in te gaan. Ze hebben het ondiepe veroordeeld en ze hebben tegen je gezegd dat je in het diepe moet springen zonder te weten hoe je moet zwemmen.
Dus hebben ze je liefdesleven
 veroordeeld door het te veroordelen en ze hebben je meditatieve leven verstoord uit pure strategie: je kunt niet zo diep gaan omdat je niet weet hoe je moet zwemmen. En je hebt geen ervaring van enige stilte, vrede, pure vreugde, een beetje extase, iets orgastisch – deze geven je de hints dat meditatie geen mythe is. Je hebt het een klein beetje geproefd. Het is hetzelfde energieveld, je moet er alleen wat dieper ingaan.

Osho,The Last Testament, Volume 2, # 21.

De halfzus die Ramses nooit gekend heeft

In Trouw van 15 juni staat een artikel over de halfzus die Ramses nooit gekend heeft. Muriel Mallet (83) ontdekte pas onlangs dat ze een in Nederland beroemde halfbroer had. Shaffy-biograaf Sylvester Hoogmoed sprak met haar. 
Het is een boeiend artikel geworden dat wat sluiers oplicht van het leven van de ‘goeroe van de vrijheid’ die jaren na zijn dood nog steeds zo aantrekkelijk blijkt te zijn voor velen.

  Swami Ramses Shaffy

‘De Franse vreemdelingenpolitie verdacht de moeder van Ramses van oplichting, spionage, en op zijn minst van een bandeloos amoureus leven. In 1939 verdween ze in de gevangenis, waarna zoon Ramses naar een tante in Utrecht ging en vervolgens in een kindertehuis belandde.’ …
‘Zijn vader bleek in Parijs te wonen, waar hij jarenlang bij de Unesco had gewerkt en Arabisch had gedoceerd aan de Sorbonne. Spoorslags reisde hij naar het opgegeven adres en ontmoette eindelijk de toen 93-jarige, dementerende Chaffey. “Een lange slanke aristocraat in lichte kleren met jongensachtige ogen”, schreef hij in zijn dagboek. Ze leken op elkaar, en ook Ramsès senior was een begaafd pianist.’

Drieënnegentig Rolls Royces…

Eén Rolls Royce is belachelijk, twee Rolls Royces is obsceen.
En drieënnegentig Rolls Royces is gewoon een grote grap.  
Ramses Shaffy

In de toespraak van Osho die 21 mei werd uitgezonden op Salto TV heeft hij het over de Rolls Royces:
‘Drieënnegentig Rolls Royces… maar ik heb er verder niet naar gekeken, wat daarmee is gebeurd. Ze waren niet van mij, en ik ben net zo gelukkig zonder als dat ik met ze was. Ik ben nooit naar deze Rolls Royces in de garage gaan kijken. De directeur van mijn garage, Avesh, is hier. Ik zei steeds tegen hem: ‘Op een dag kom ik,’ maar die dag kwam nooit. Ik heb die wagens nooit bij elkaar gezien. Hij was het die een auto meebracht voor het ritje van een uur, hij koos dat uit. En ik heb niet omgekeken.
Die auto’s hebben hun doel vervuld. Ze hebben jaloezie gecreëerd in heel Amerika, in al de superrijken. Als ze intelligent genoeg waren geweest, dan zouden ze -in plaats van mijn vijand te zijn- naar me toe gekomen zijn om een manier te vinden om van hun jaloezie af te komen, want dat is hun probleem. Jaloezie is een vuur dat je verbrandt, en heel erg verbrandt. Je bent in handen van iemand anders.
Ik was daar alleen maar als toerist en ik heb heel Amerika in de war gebracht. Ze hadden geld genoeg, ze hadden meer Rolls Royces kunnen kopen als ze dat hadden gewild. Maar ze hadden daar ook het lef niet voor. Ze hebben mij veroordeeld, door te zeggen dat ik een materialist ben. En je zult verbaasd staan: een bisschop die mij voortdurend voor materialist veroordeelde, schreef me een brief, privé, waarin stond: “Het zou van veel medeleven getuigen als u een Rolls Royce aan mijn kerk kon schenken. Voor u zal het niets uitmaken – drieënnegentig of tweeënnegentig – maar voor ons zal het veel uitmaken.” En iedere zondag stond hij me te veroordelen. Hij veroordeelde mij niet om mijn materialisme, hij veroordeelde mij om zijn jaloezie te verbergen.
De politici, de rijken, hadden het voor zichzelf kunnen regelen – waar maakten zij zich druk om? Maar ze maakten zich druk om het feit dat een toerist, die niet eens een geldig visum heeft, al de superrijken heeft overtroffen. Dat doet pijn! Als ze intelligent genoeg waren geweest, hadden ze kunnen begrijpen dat er een doel achter die Rolls Royces had gezeten. Het kan niet alleen maar om het ritje van een uur geweest zijn. Daar zou één Rolls Royce genoeg voor zijn geweest.

Alles wat ik in mijn leven gedaan heb, heeft een doel. Het is een list om iets vanuit jou naar voren te halen waar je niet bewust van bent.
Als je intelligent genoeg bent zou je willen dat je ervan af kwam omdat het een gif is dat je doodmaakt. Een jaloerse mind is niet tot liefde in staat; een jaloerse mind is niet in staat om blij te zijn… en niet alleen niet in staat om blij te zijn, hij is niet in staat om iemand anders blij te zien zijn. Dit soort mensen vult de hele aarde. En die zogenaamde heiligen van je hebben hen niet geholpen. Die zogenaamde heiligen van je hebben hen geëxploiteerd.
Het is dolkomisch! Jullie heiligen buiten jullie uit door arm te zijn, zichzelf te kwellen. Ze helpen jou om je niet jaloers te voelen, niet gekwetst te voelen. Ze beschermen jouw ego. En het komt niet van één kant. Daarom zeg ik dat het dolkomisch is. Het is een vreemd spel: ze helpen je om in je ellende te blijven zitten, in je krankzinnigheid. En jij helpt hem om in zijn suïcidale, gemartelde leven te blijven – een wederzijdse samenzwering van de hele mensheid om in de hel te blijven zitten.
De commune in Amerika was ook een list. Het heeft zijn werk gedaan. Het heeft mensen bewust gemaakt dat het mogelijk is om vreugdevol, liefdevol op deze aarde te zijn; je hoeft niet te zitten wachten op een hemel. En ik kan niet inzien, ik kan er niet bij… iemand die hier nooit heeft gedanst en gezongen,

als hij de hemel binnengaat en hij krijgt een harp in handen – wat moet hij aan met zo’n harp? Hij zal niet weten wat hij moet doen! Hij zal vragen, wat is dit, en wat willen jullie dat ik hiermee doe?’

Osho: Beyond Psychology # 9.

 

Eerbetoon aan Ramses in nieuw metrostation

Van de week ging ik het nieuwe metrostation Vijzelgracht van de Noord-Zuidlijn aan de kant van de Weteringschans binnen en zag dit kunstwerk wat allerlei levenswegen van Ramses Shaffy laat zien, met mensen die voor hem van belang waren en samen zijn gezicht vormen. De lijn die de samenkomst van zijn boven- en onderlip verbeeldt omschrijft links ‘Bhagwan’ en rechts ‘Commune’. Ik vernam van o.a. Nandan dat er ooit een initiatief is geweest om dit metrostation naar Ramses Shaffy te vernoemen. Dit is de uitkomst: een hele eer voor Ramses en leuk dat Bhagwan/Osho zo duidelijk genoemd wordt voor tienduizenden reizigers te zien.
Premprabhu.

 

 

Rood Oranje boven

In de VARA Gids staat een goed geïnformeerd artikel naar aanleiding Wild Wild Country. Het begint heel verrassend: ‘Voor cynische journalisten en publicisten waren het mooie tijden, de hoogtijdagen van de Bhagwan in Nederland, tussen 1980 en 1984.’ En even later: ‘Ieder mens dat zichzelf weldenkend vond, keek neer op de in rood en oranje geklede volgelingen, sannyasins genoemd, van … Osho.’ De schrijver zet de vooroordelen tegenover de ervaringen van mensen als Ramses Shaffy, Albert Mol, Jan Foudraine, George Groot van cabaret Don Quishocking en de communes in de Havenstraat en het Cornelis Troostplein, evenals de Zorba the Buddha Disco. ‘Anders dan veel mensen … dachten, was de Bhagwan geen sekte, het was geen beweging die je inlijfde en je vervolgens niet meer liet gaan. Mensen die zich erbij aansloten, waren zoekers, die verdieping zochten en ‘love, peace and harmony’ wilden.’ 

Het artikel kondigt de uitzending aan van 2 documentaires die Frank Wiering maakte in 1984 en 2004 van 3 sannyasins die bij Osho in Oregon waren:
• De Nieuwe Mens. NPO Extra. Zondag 6 mei, 23:35.  
• De meester en het echte leven. NPO Extra. Maandag 7 mei, 21:30.
Meer: 04-05-18 Vara Gids