Deze weken staan in het teken van de soefi’s. Osho bespreekt de poëzie van de Perzische mystieke dichter Hakim Sanai. Vorige afleveringen hiervan zijn te vinden op Unio Mystica.
Zegt Sanai:
MAAR IK BEN BANG
DAT JE ONWETENDHEID EN DOMHEID
JE OP DE BRUG DOEN STRANDEN.
Maar onthoud één ding… Elke meester heeft het gezegd, want het probleem is er op beide paden. Het probleem is dat je op de brug kunt stranden. De mediteerder kan zo verslaafd raken aan meditatie dat hij op de brug kan stranden. De minnaar kan te veel verslaafd raken aan de liefde, dan strandt hij op de brug. Liefde is een brug, meditatie is een brug. En je moet voorbij de brug gaan.
In de ultieme staat moet de mediteerder zijn meditatie laten vallen en moet de minnaar al zijn liefde vergeten. Anders zal je gewoon dicht bij de deur staan maar niet in staat zijn om de tempel binnen te gaan. Je moet de methode vergeten.
Boeddha heeft gezegd dat elke methode is als een vlot, als een boot: gebruik het om naar de overkant te gaan, maar laat het daar dan achter en vergeet alles en vervolg je weg. Het is niet nodig om het vlot op je hoofd mee te dragen. Als je het vlot op je hoofd meedraagt, ben je gewoon dom.
Maar dit is wat er gebeurt: miljoenen mensen raken teveel verslaafd aan hun methode. En de methode kan verslavend zijn omdat het zulke mooie ervaringen geeft. De laatste barrière is de methode, de laatste barrière is de brug.
Zie het gewoon in – het is heel paradoxaal. De brug brengt je naar de andere oever: het is zeker een hulp en je zou er dankbaar voor moeten zijn. Maar het kan ook een probleem worden.
Je kunt verliefd worden op de brug en je kunt je huis op de brug gaan bouwen. En als je op de brug gaat wonen, ben je noch van deze oever noch van die oever; je zit in een soort limbo. En veel zogenaamde religieuze beoefenaars leven in een soort limbo – ze zijn noch van de ene wereld noch van de andere. Ze zijn verslaafd geraakt aan de brug.
En de brug is prachtig! Vandaar die angst van Sanai. Sanai zegt: Ik ben bang…
IK BEN BANG
DAT JE ONWETENDHEID EN DOMHEID
JE OP DE BRUG DOEN STRANDEN.
Elke leerling moet dit in het begin te horen krijgen: ‘Op een dag moet de methode die je tot nu toe heeft geholpen worden losgelaten.’
Wanneer zijn werk gedaan is, draag hem dan niet meer mee, zelfs voor geen moment langer. Wanneer je ziekte verdwenen is, moet je het medicijn laten vallen. Als je doorgaat met het medicijn, zal het je ziekte worden.
Alle methoden zijn methoden, alle middelen zijn middelen. En als je het einde wilt bereiken, moet je alle middelen en alle methoden laten vallen. Dat is de enige manier om het uiteindelijke te bereiken. De minnaar zal alles over liefde moeten vergeten, en de mediteerder zal alles over meditatie moeten vergeten. Ja, er komt een moment dat de mediteerder niet mediteert, omdat hij zelf meditatie is geworden; nu is meditatie geen afzonderlijke activiteit meer. En er komt een moment dat de minnaar niet liefheeft, omdat hij zelf liefde is. Er is niemand anders los van liefde, liefde is zijn wezen geworden – hij is alles erover vergeten.
Een grote Indiase soefi, Kabir, zegt:
Sinds de dag dat ik mijn Heer ontmoette,
is er geen einde gekomen aan de sport van onze liefde…
Ik zie met open ogen en glimlach,
en zie overal zijn schoonheid.
Ik spreek zijn naam uit, en wat ik ook zie,
het doet me aan hem denken.
Wat ik ook doe, het wordt zijn aanbidding…
Waar ik ook ga, ik beweeg me om hem heen,
alles wat ik bereik is zijn dienst.
Als ik ga liggen, lig ik neergebogen aan zijn voeten…
Of ik nu opsta of ga zitten, ik kan hem nooit vergeten,
want het ritme van zijn muziek klinkt in mijn oren.
Langzaam, langzaam, geleidelijk aan, wordt alles wat je doet je gebed, je aanbidding. Alles wat je bent wordt je meditatie.
Elke handeling van de toegewijde of mediteerder wordt doordrenkt van zijn meditatie of liefde. Langzaamaan is er geen doener meer over. Net zoals bomen onbewust bloeien, is de mediteerder onbewust van zichzelf in meditatie en is de minnaar onbewust van zichzelf in liefde.
Meer: Osho, Unio Mystica Vol. 1 #5 deel 2
Image by 822640 from Pixabay