La Illaha Ill Allah. Er is geen God behalve God.
Dit is de fundamentele essentie van de weg van de soefi’s. Dit is het zaadje. Uit dit zaadje is de Bodhiboom van het soefisme gegroeid. In deze kleine verklaring is alles wat waardevol is in alle religies vervat: God is en alleen God is.

Sufi Whirling in Buddha Grove in Pune

Deze uitspraak maakt God synoniem met het bestaan. God is het wezen zelf van alles wat is. God staat niet los van zijn schepping. De schepper is in zijn schepping; er is geen dualiteit, er is geen afstand, dus alles wat je tegenkomt is God.

De bomen en de rivieren en de bergen, het zijn allemaal manifestaties van God. Jij en de mensen van wie je houdt, en de mensen die je haat, het zijn allemaal manifestaties van God.

Deze kleine uitspraak kan je hele leven veranderen. Het kan de gestalt van je visie veranderen. Zodra je beseft dat alles één is, ontstaat er vanzelf liefde. En liefde is soefisme.

Soefisme bekommert zich niet om kennis. Het gaat alleen om liefde, intense, hartstochtelijke liefde: hoe word je verliefd op het geheel, hoe stem je je af op het geheel, hoe overbrug je de afstand tussen de schepping en de schepper.

De zogenaamde georganiseerde religies van de wereld leren een soort dualiteit dat de schepper gescheiden is van de schepping, dat de schepper hoger is dan de schepping, dat er iets mis is met de schepping, dat deze moet worden verloochend.
Soefi’s verloochenen niet, zij verheugen zich.

En dat is wat ik je hier leer: verheug je! Mijn sannyas is een weg van vreugde, niet een weg van verloochening.  Rumi heeft gezegd:

   Als je niet één bent met de Geliefde
   Zoek!
   En als je in Eenheid bent,
   Verheug je!

Deze bijeenkomst is een soefi bijeenkomst. Jullie zijn mijn soefi’s, de soefi’s van het nieuwe tijdperk. Ik laat jullie kennismaken met de wereld van de liefde. Ik initieer jullie in de wegen van de liefde.

Soefi’s hebben het over twee soorten liefde. De ene noemen ze muhabbah; dat betekent gewone liefde, lauwe, tijdelijke, gedeeltelijke liefde. Het ene moment is ze er, het andere moment is ze verdwenen. Ze heeft geen diepte, geen intensiteit.

Je noemt het hartstocht, maar het is niet hartstochtelijk. Het is niet zo’n vlam die je kan verbranden. Je raakt er niet van in vuur en vlam; het blijft iets wat je onder controle hebt. Je raakt er niet door bezeten, je verliest jezelf er niet in. Je blijft de controle behouden.

De andere soort liefde, de echte liefde, de authentieke liefde, noemen soefi’s ishq;
ishq betekent liefde met totale intensiteit. Je raakt erdoor verloren, je raakt erdoor bezeten.

Osho: The Secret. Discourses on Sufism #1.

Sufi Whirling is een van de oudste technieken, een van de krachtigste.
Het is zo diepgaand dat zelfs een enkele ervaring je totaal kan veranderen.
Je moet met open ogen wervelen, net zoals kleine kinderen blijven ronddraaien,
alsof je innerlijke wezen het middelpunt is geworden
en je hele lichaam een wiel is geworden dat beweegt, 
een pottenbakkerswiel dat beweegt.
Je bevindt je in het middelpunt, maar je hele lichaam beweegt.

Osho

Afbeelding: Osho International Foundation.

Op Osho TV een vraag van Maneesha over satori: I Celebrate Myself #5 deel 4.

Hubert Benoit heeft een erg geleerd boek over zen geschreven, ‘De Hoogste Leerstelling’, maar het is alleen maar een intellectueel begrijpen. Ofschoon hij naar Japan ging en in zen kloosters leefde en de mediterenden gadesloeg, denkt hij het innerlijk proces te kennen – dat is fout. Gewoon in een zen klooster zijn betekent niet dat je een ingewijde bent geworden. Je bent nog steeds een toeschouwer – je bekijkt anderen die mediteren. Jij mediteert niet, en tenzij je mediteert moeten er wel zulke vragen in je opkomen.

  Zen garden at Shoren-in in Kyoto

Dus Hubert Benoit heeft een erg mooi boek geschreven voor intellectuelen. Hij is een reus, en ik denk niet dat er enig ander boek van een Westerse filosoof of denker is, dat iets over zen op een betere manier meedeelt dan Hubert Benoit’s ‘De hoogste Leerstelling’.  Maar toch is het intellectueel, perfect voorgesteld, verfijnd. Zijn argumenten zijn mooi, maar niet gebaseerd op ervaring; ze zijn niet existentieel. Vandaar dat hij kon zeggen dat zelfs mensen in hun satori denken dat ze zijn. Maar als ze denken dat ze zijn, dan is dat hun persoonlijke god – opnieuw laat het zich gelden. Ze ontkenden god, maar nu worden ze zelf god. Maar dit is een gezichtspunt van een buitenstaander. Hij weet niet wat satori is.

In satori, of in samadhi – satori is het Japanse woord voor samadhi – is men niet meer. Dus wie is er om te denken van zichzelf dat hij God is? Gautama Boeddha gebruikt het woord anatta. In de Pali taal, wat de taal was die Boeddha gebruikte, betekent atta zelf, anatta betekent geen zelf. In samadhi, in satori, kom je tot een punt waarop je plotseling herinnert dat je niet bent – enkel zuivere ruimte, kloppend van leven, dansend van vreugde, maar jij bent niet meer. Je bent opgelost net zoals ijs smelt en de oceaan wordt.

Hij is bezorgd omdat hij de echte ervaring van satori niet kent. Hij zegt: ‘Ze moeten realiseren … ‘ Er is geen kwestie van realiseren. Er is niemand om te realiseren, en er is geen kwestie van moeten. In de woordenlijst van Zen bestaat geen moeten. Ik heb een boek gelezen wat door de bekende Amerikaanse auteur, Napoleon Hill, is geschreven, ‘Je Moet Ontspannen’. Wel, als er een moeten is, hoe kun je dan ontspannen?

Nou zegt Hubert Benoit: ‘Ze moeten realiseren.’ Er is niemand om zich te realiseren. Over wie spreekt hij? ‘Ze moeten zichzelf realiseren, ze moeten zichzelf bevrijden.’ Van wie? Er is niemand. Dit is bevrijding: als je niet bent. Het is niet een zaak van jezelf te bevrijden, want als je jezelf bevrijdt, dan ben je hier.

Maar dit is het probleem van alle intellectuelen. Ze kunnen niet voorbij woorden kijken, voorbij logica en taal. ‘Je moet realiseren,’ en ‘ze moeten bevrijden’—maar bevrijden? Noch is er iemand die niet bevrijd is, noch is er iemand die hen dwingt om niet vrij te blijven. Er is enkel bevrijding! De mediterende gaat vanzelf zien dat hij vrij van zichzelf is. Hij is niet meer – dat is zijn bevrijding.

Maar van buitenaf kijkend, mist zelfs een man met zo’n verfijnde en ontwikkelde mind als Hubert Benoit, het punt compleet. Als je eenmaal in diepe meditatie bent, ben je niet meer – dit is bevrijding, en er is geen andere bevrijding.

Meer: I Celebrate Myself #5 deel 4

Afbeelding van Christophe95, Wikimedia Commons.

De wet van karma is geen filosofie, geen abstractie.
Het is gewoon een theorie die iets echts in je wezen verklaart.

Het netto resultaat: ofwel we respecteren onszelf,
ofwel we verachten onszelf en voelen ons verachtelijk,
waardeloos en onaantrekkelijk.

Elk moment creëer je jezelf;
ofwel ontstaat er iets gracieus in je wezen,
ofwel iets schandelijks.
Dat is de wet van karma.

Osho

Image by Iris,Helen,silvy from Pixabay.