Op 30 september stond dit artikel in de NRC: Wrange, persoonlijke verhalen over kindermisbruik in de Bhagwan-commune.
Wij voelen mee met de betrokkenen die nog altijd gebukt gaan onder het grensoverschrijdend gedrag waaraan zij destijds in de Osho communes hebben blootgestaan, laat dit vooropstaan.
Maar omdat het artikel bol stond van de gebruikelijk vooroordelen en verdraaiingen van de werkelijkheid in de Osho communes hebben een aantal vrienden brieven gestuurd naar de redactie.
De NRC reageert met ‘Wij hebben dit ter kennisgeving doorgegeven aan de redactie. Gezien de veelheid aan lezersreacties is de redactie helaas niet in de gelegenheid iedere brief of e-mail persoonlijk te beantwoorden. Wij hopen op uw begrip hiervoor.’
Omdat het antwoord heel mager is, publiceren we hier een drietal reacties.
Communekinderen 1977 India
Deva Lampe
Al vele jaren bijt Maroesja Perizonius zich vast in haar verhaal seksueel misbruikt te zijn als jong meisje in de Bhagwan commune.
NRC, het dagblad voor “betrouwbare en onafhankelijke journalistiek” publiceert het verhaal van mevrouw Perizonius als een feitelijke gebeurtenis, terwijl het gaat over de traumatische ervaring van een jong meisje op zoek naar aandacht.
Inmiddels is zij een vrouw van in de 50, die gedreven de media zoekt met een verhaal wat een hoop sensatie oproept en ook direct gekoppeld wordt aan andere sensationele verhalen over Bhagwan en zijn “sekte”. Gefeliciteerd NRC en gefeliciteerd Maroesja die nu zelfs wordt voorgedragen voor een BAFTA filmprijs.
Het is niet zo dat de beschreven feiten in de diverse verhalen niet gebeurd zijn. Echter wat er wezenlijk gebeurde rond de verlichte meester Bhagwan, die duizenden mensen uit de hele wereld heeft aangetrokken, heeft geïnspireerd en met liefde en compassie zijn sannyasins “begeleidde” in hun zoeken, hun quest, dat is niet te beschrijven. Dat is niet te benoemen. Dat is alleen ervaren door diegenen die in Bhagwan een meester vonden. Diegenen die zich herkenden in hetgeen Bhagwan zei en uitdroeg.
Nog steeds worden Bhagwans (Osho’s) woorden door velen en in vele talen gelezen. En nog steeds vinden mensen hun inspiratie en herkenning van de waarachtigheid en waarheid in zijn woorden. Dat is een diepgaand, persoonlijk en transformerend proces. Dit ondergaan en ervaren roept nog steeds diepe dankbaarheid bij mij op.
Het spijt mij oprecht voor Maroesja dat het verblijf als jonge puber in de commune nog steeds zo pijnlijk voor haar is en haar leven beheerst. Als jonge, volwassen vrouw heb ik bij Bhagwan, in therapie groepen, inzicht kunnen krijgen in en (daardoor) kunnen loslaten van vergelijkbaar trauma. Dat was een bevrijding.
Ko Hsuan school Engeland jaren 90
Tarangita Bosman
Amsterdam, Sannyasin sinds 1984.
In uw artikel over de Osho beweging worden ernstige beschuldigingen geuit richting sannyasins. Seksueel misbruik is ‘n pijnlijk onderwerp dat nooit mag worden gebagatelliseerd. Wat ik een misser vind in ‘t artikel van Coen van Zwol is dat hij geen onderscheid maakt tussen individuele misstappen en ‘t gedachtegoed van een spirituele beweging. Verschillende feiten kloppen niet.
Zo vond Osho het juist heel belangrijk dat mensen hun school en opleiding afmaakten. Ook maakte hij duidelijk dat ‘t voor het spirituele pad niet nodig was om huis en haard te verlaten. Ja, het huwelijk werd aan de kaak gesteld omdat hij zag dat veel huwelijken verre van liefdevol waren.
Osho’s visie heeft mij, en m’n kinderen, geholpen om bewuster, liefdevoller en vrijer door het leven te gaan. Daarom raakt het mij wanneer de hele beweging in een kwaad daglicht wordt gesteld. Natuurlijk worden er fouten gemaakt en door enkelen zeer ernstig, maar zeker niet structureel of ideologisch van aard en velen hebben geleerd van hun fouten.
De tijdgeest van die tijd: minister van Justitie, Korthals Altes (VVD) diende rond die tijd een wetsvoorstel in om het vrijen tussen tieners en volwassenen niet meer strafbaar te stellen. Kinderen tussen de 12-16 jaar moesten zelf kunnen beslissen of ze met een volwassene willen vrijen, volgens deze minister. In de jaren ’70 bestond bij vele psychologen het idee dat een vrijwillige seksuele relatie weinig kwaad kon. Een 14-jarige kon goed uitmaken of ze seks wilde met een 40- jarige.
In het artikel van Coen van Zwol wordt de denigrerende suggestie geopperd dat, de uitzendingen van OshoTV onbeduidend zijn, doordat ze ‘in de verborgen hoekjes van de kabel-TV worden aangetroffen.’ In werkelijkheid behoren de wekelijkse uitzendingen van Osho TV op de Amsterdamse kabel al jaren tot een van de de meest bekeken levensbeschouwelijke programma’s.
Juist als iemand, die zelf jarenlang als kind en jonge tiener, seksueel misbruik heeft ondergaan, pleit ik voor een diepgaande, zorgvuldige berichtgeving met ruimte voor feiten, nuance en respect. Alleen dan kunnen we werkelijk leren en helen.
Ko Hsuan school Engeland jaren 90
Frank Cliné
Als abonnee van NRC, de krant die de nuance zoekt, heb ik met verbazing het artikel van Coen van Zwol van 1 oktober jl. gelezen. Het schetst een wel heel eenzijdig beeld van de wereld van Osho. Hierbij zijn nogal wat kanttekeningen te plaatsen.
Kijkt u eens op: NRC, voor wie de nuance zoekt.