Het leven is en-en

Het leven is niet of-of. Het leven is en-en.

Ik heb eens gehoord… Bernard Synon schrijft: Denk aan een man die een landweggetje heuvel op rijdt, die bij het bereiken van de top zijn auto tot stilstand brengt en naar een nabijgelegen hek met vijf spijlen loopt.
Hij leunt erop en kijkt met plezier naar het uitzicht dat zich voor hem uitstrekt. Er is een lucht van ademloos blauw, vol met vogels die lui rondvliegen in de warme zon. Smaragdgroene velden kabbelen in de zachte bries, terwijl op de hellingen koeien en schapen vredig grazen.
Het hele tafereel is er een van verstilde schoonheid en de man haalt diep adem en zegt: ‘Het is echt prachtig.’

Begeyn, Abraham; herderstafereel, National Trust, Ham House.

Op dat moment komt er een andere auto aanrijden en de eerste man krijgt gezelschap van iemand anders. ‘Mooi, hè?’ mompelt de eerste man.
De andere man zwijgt even en zegt dan bedachtzaam: ‘Heb je er ooit bij stilgestaan wat er daar echt gebeurt? Die sierlijke vogels die in de lucht rondvliegen zijn op zoek naar voedsel. Hoe sierlijk zien ze eruit voor de insecten die ze opslokken? Of naar de kronkelende wormen die ze met wrede en verscheurende snavels uit de aarde sleuren?’

De eerste man schuift ongemakkelijk opzij: ‘Ach, kom nou!’
De andere man begint weer: ‘Die schapen die zo vredig grazen – ze worden vetgemest en zullen spoedig naar het slachthuis worden gesleept, trillend van angst als ze de met bloed besmeurde vloer ruiken waarop ze zullen sterven. Hun lammetjes zullen worden weggerukt om aan de haken van de slagers te bengelen.’

De eerste man zwijgt terwijl de stem verder gaat: ‘Die smaragdgroene gratie kabbelt in de zon – daarbinnen vinden voortdurend moord en doodslag plaats terwijl spinnen vliegen verslinden en grote insecten de kleinere verslinden.
Als de geluiden konden worden geïnterpreteerd en uitvergroot, zou het geschreeuw van pijn en angst door deze weelderige weide galmen.’

De eerste is een dichter; hij kijkt door de ogen van positiviteit.
De tweede is een criticus; hij kijkt door de ogen van negativiteit.
Bernard Synon eindigt deze kleine parabel hier.
Ik wil graag nog een andere man, de mysticus, inbrengen.

Er komt een derde auto waar een mysticus uitstapt die naar de verhalen van beide mannen luistert en lacht.
En hij zegt: ‘Het leven is niet of-of. Het leven is en-en. Jullie hebben allebei gelijk, maar het leven is meer dan dat. Ja, er is donkere nacht en er is heldere dag, er is zomer en er is winter, en er is leven en er is dood. Jullie hebben allebei gelijk, maar jullie hebben het ene standpunt tegen het andere gekozen.
Je ziet maar de helft van het leven en je probeert die helft op te leggen aan het geheel. Dan ga je de fout in. Ik kies niet, ik accepteer gewoon zoals het is.’

Osho: Sufis, the People of the Path – Talks on Sufism, Vol. 2, p. 90-91.

Afbeelding: Wikimedia Commons, Abraham Begeyn (1637/38-1697) – Pastoral Scene with Shepherd and a Sheep, Goat and Cows.