Luister eens naar dit verhaal. Het was een plechtige, waardige bijeenkomst van diep bezorgde mensen, bij elkaar gekomen om de Waarheid te leren kennen. Ze waren bijeengekomen, zo geloofden ze, om de laatste geheimen van het universum te horen. Eindelijk stonden ze oog in oog met het Absolute, het Ultieme, eindelijk dachten ze de juweeltjes van wijsheid te horen waar prins en pauper sinds het begin der tijden voor hebben geworsteld. Stel je de waardigheid van dit alles voor, de plechtigheid, de sfeer van verwachting die de kamer vulde toen de Meester binnenkwam.
Een geëlektriseerde stilte daalde neer. De kamer werd een kathedraal. Alle ogen waren op de Meester gericht en er waren mensen die dachten dat ze zijn aura zagen. Er waren er die engelen in de buurt zagen zweven.
De Meester ging zitten en maakte zich klaar om te spreken. Het publiek leunde naar voren en bereidde zich met ingehouden adem voor om elk woord van hem op te vangen.
Eindelijk, na wat een eeuwigheid leek, deed de Meester der Gerechtigheid zijn mond open en onderrichtte hen zeggende: ‘Vandaag, precies op dit moment, heb ik pluizig ondergoed aan.’
En dat was alles wat hij die dag onderrichtte.
Zen heeft een totaal andere benadering van het leven.
Het gelooft niet in het heilige, het gelooft niet in het profane.
Het gelooft nergens in – het is allemaal één.
Hond en God – het is allemaal één.
Boeddha, geen Boeddha – het is allemaal één.
De onwetende, de wijze – het is allemaal één.
De zondaar en de heilige – het is allemaal één.
Osho: Take it easy, Talks on Zen Buddhism, Vol. 1 # 1.
Uit de serie 1001 verhalen van Shanti.
Vorige verhalen
De vis in de gouden kom
Boeddha’s grootste geschenk
Naar binnen kijken
De playboy en de Rohrschach test
Jezus en Gepetto van Pinokkio