De koning der muggen en de olifant

We zijn als een streep op het water getekend.
 
Er is een eeuwenoud verhaal uit Tibet.
Er was eens een klein mugje. Omdat het verhaal door de mens is geschreven, noemt hij het mugje klein. Maar eigenlijk was hij de grootste onder de muggen.

Nee, hij was de koning van de muggen!
 
Nu leefden sommige muggen op de mesthoop, andere in bomen en weer anderen op verschillende andere plekken, maar het werd een probleem waar ze hun koning moesten gaan huisvesten. Toen werden ze het erover eens dat het oor van een olifant een passende plek voor zijn residentie zou zijn. Nu gingen alle muggen naar hun koning toe en verzochten hem om zijn verblijf te nemen in het oor van de olifant omdat dat, volgens hen, de waardigste plek was voor hun monarch.
De koning ging naar het oor van olifant toe en proclameerde:
‘Luister, o beest! Ik, de koning van de muggen, heb besloten om jou te eren door jouw oor te verwaardigen als mijn verblijfplaats!’
Hij deed deze proclamatie drie keer, want het werd niet als gepast beschouwd om een plek binnenin iemand in te nemen zonder hem ook maar te informeren. De olifant stond er stil bij.
‘De mug dacht: ‘Wie zwijgt stemt toe en daarom zegt de olifant niets.’

Vele jaren bleef hij zo zitten. Hij vloog in en uit, hij bracht zijn jongen groot en zijn familie groeide aanzienlijk. Desondanks was er nog genoeg ruimte om ook gasten te ontvangen!
Toen besloten de muggen om een andere plek voor hun koning te gaan zoeken. Voordat hij wegging, stond de mug opnieuw voor het oor van de olifant en zei: ‘Luister, o beest! Ik, de koning van de muggen, heb je oor hoffelijk opgeluisterd door er mijn koninklijke residentie van te maken. Nu ga ik weg!’

Maar de olifant gaf geen kik.
 
Moest hij dit nou als een teken van aanvaarding beschouwen, zelfs nu? Dat vond hij nogal moeilijk en vernederend. Maar misschien heeft de olifant het niet gehoord, want hij zegt geen ja en geen nee!
De mug riep steeds harder en harde. Tenslotte bereikte een zwak geluidje het oor van de olifant: ‘Ik, de koning van de muggen, heb uit groot mededogen in jouw oor gewoond. Kun je me horen of niet?’
De olifant antwoordde: ‘Geachte heer, ik weet niet wanneer u gekomen bent. Hoe lang u gebleven bent, dat weet ik niet. U komt en u blijft maar, doe wat u wilt, ik heb er geen weet van!’
 
De Tibetaanse fakir vertelt dit verhaal met een bepaald doel.
De mens komt ter wereld. Hij filosofeert van alles. Religieuze paden, waarheden, principes en woorden.
Hij schreeuwt van alle vier de hoeken van het uitgestrekte bestaan: ‘Luister allemaal – Ram is Zijn naam!’ Of ‘Luister allemaal – Krishna is Zijn naam!’

De hemelen zwijgen: die oneindige uitgestrektheid heeft er geen weet van.
 
Uiteindelijk heeft de olifant de mug wel gehoord, want ondanks het grote verschil in afmeting is er geen kwalitatief verschil tussen beide – de olifant is een reusachtige mug en de mug is een miniatuur olifant. Er is geen kwalitatief verschil die de communicatie onmogelijk maakt. Hoewel met enige moeite, is die wel mogelijk. De mug zal heel hard moeten praten en de olifant zal intenser moet luisteren. Maar onmogelijk is het niet.
 
 Maar tussen het Bestaan en de mind van de mens bestaat er niet het geringste beetje verband – of misschien toch?
Het is zich niet bewust van het feit dat we geboren worden, hoewel we dat met feesten en muziek voor heel de wereld aankondigen. Evenmin is het zich bewust van onze dood!

Wij komen en gaan. We zijn als een streep over het water getekend.
Zodra we gemaakt zijn, zijn we weer vernietigd.

 
Maar in deze korte tijd tussen het trekken van de lijn en het uitsterven ervan, god weet hoeveel woorden we niet maken, hoeveel wetenschap en organisaties wij niet scheppen! We spreiden een heel web van onze mind uit binnen zo’n korte tijd.
 
Osho, The Way of Tao – Discourses on Lao Tse’s Tao-Te-King, Volume 1, pp. 19 – 20.

Afbeeldingen:
http://www.siliconafrica.com/wp-content/themes/directorypress/thumbs//King-Mosquito.jpg
https://c1.staticflickr.com/3/2485/3990775403_e5fcf5540b_b.jpg
http://orig11.deviantart.net/fb65/f/2016/061/a/c/the_infinite_expanse___1000x1000t_by_cosmicspark-d9tppze.jpg
http://www.verybestquotes.com/wp-content/uploads/2012/08/A-line-drawn-on-water-vanishes-in-an-instant.-Our-lives-are-like-that-line-on-the-water.-Life-is-short.-Do-not-waste-it..jpg

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.

Vorige verhalen


Onzinverhalen


Boeddha en de almachtige aap


Hout sprokkelen, water halen


De kunst om een meester te kiezen


Een bed voor de gasten