Dit is het vervolg van De Beginners Mind, gepubliceerd op 7-10-21.
Estelle Frankel schrijft: Als je je innerlijke beeldscherm leeg veegt, houd je je heldere beginnersgeest over – Shoshin, het onbevlekte blad. Puur bewustzijn, een geest die via de zintuigen de wereld waarneemt, zonder verwachting, zonder oordeel, zonder te streven naar iets of dingen willen veranderen, in eenheid met de wereld en misschien wel met het goddelijke bewustzijn.
Waarom het zo moeilijk is je te ontdoen van alles wat je weet: want onze hersenen zitten zo in elkaar dat ze overschakelen op de automatische piloot als we iets doen wat we vaker doen, met als resultaat dat we als volwassenen niet geneigd zijn dingen rechtstreeks te ervaren, maar in een soort slaaptoestand gaan. Onze geest heeft het nodig steeds terug te keren naar het moment van nu en dat heeft ook te maken met het loslaten van zekerheden. Maar we willen zekerheden niet loslaten, dat is eng, maar tegelijkertijd is het leven onzeker.
Shoshin, dat is de wereld bekijken met nieuwsgierige ogen, elke dag opnieuw, zonder oordelen, zonder voorkennis, zonder mening, maar met verwondering. Juist door om te kunnen gaan met het niet-weten, kom je steviger in je schoenen te staan.
Jon Kabat Zinn zegt: ‘De volgende keer dat je iemand ziet die je vertrouwd is, vraag jezelf dan af of je deze persoon met frisse ogen ziet of dat je alleen maar de weerspiegeling ziet van je eigen gedachten en gevoelens over deze persoon. Of bekijk jezelf met een beginnersgeest.’
Suzuki en Frankel over het wonder van bewustzijn: de werkelijkheid is in feite elke moment een wonder. Als je dat beseft, wordt elke nieuwe ervaring een soort openbaring.
Osho: Iedereen is een geboren mysticus
Elk kind is een mysticus. Ergens op de weg van je zogenaamde opgroeien, verlies je contact met je innerlijke mogelijkheid een mysticus te zijn. Je wordt een zakenman, een kantoorbeambte, een collectant of je wordt een minister en gaat denken dat je dit bent. Niemand is gewoon en kinderen zijn het meest capabel, natuurlijke mystici. Voordat ze door de maatschappij worden vernietigd, is het beter hen te helpen iets van meditatie te weten.
Als je een kind leert Christen te worden moet je hem een doctrine geven, hem dwingen dingen te geloven, wat er natuurlijk absurd uitziet. Je bent nu de natuurlijke intelligentie van het kind aan het vernietigen. Als hij je niet gelooft, word je kwaad en kunt hem straffen, kwellen want je bent machtig. Hij moet dan een compromis met je sluiten en gaat zijn intelligentie verliezen en wordt dwaas.
Leer je een kind meditatie dan indoctrineer je hem niet, je nodigt hem eenvoudig uit voor een experiment in gedachtenvrij, wat een ervaring is en geen doctrine. En kinderen zijn zeer bekwaam, bevinden zich dichtbij de bron, herinneren zich nog steeds iets van het mysterie, komend uit die andere wereld die ze niet volledig vergeten zijn. Vroeg of laat vergeten ze dat maar de straling hangt nog steeds om hen heen. Daarom zien alle kinderen er zo prachtig en gracieus uit. Maar later in het leven is het heel zeldzaam mooie mensen te vinden. De dag dat ze hun gratie verliezen, raken ze ook hun intelligentie kwijt, hun natuurlijke ritme, hun natuurlijke elegantie. Ze lachen, huilen, dansen niet langer spontaan, je hebt het in een kooi, in een vast omhulsel gedwongen, je hebt jezelf gevangen gezet. De boeien zijn van het denken – Christelijk, Hindoe, Mohammedaans. Het is een gevangenis om een mens heen creëren, dus waar hij ook heengaat, de gevangenis blijft. Hij kan naar de Himalaya gaan, in een grot, maar blijft dan een Hindoe, een Christen, nog steeds gedachten bedenkend. Meditatie is een weg om bij jezelf naar binnen te gaan naar die diepte waar gedachten niet bestaan, dus geen indoctrinatie, niet je iets leren, maar je enkel alert maken naar je innerlijke capaciteit van zijn zonder gedachten, zijn zonder mind.
Osho: Learning to Silence the Mind.
Osho over de maatschappelijke conditionering van moederschap
De hele idee dat kinderen je bezit zijn is fout. Door de eeuwen heen hebben de ouders dat idee met zich mee gedragen, en dat kinderen gewoon evenbeelden zijn van hen. Je moet het bestaan dankbaar zijn dat het je heeft gekozen een passage te zijn voor prachtige kinderen. Maar je moet ze niet in de weg staan in hun groei, in hun potentie. Ze gaan niet in dezelfde tijd leven, worden niet geconfronteerd met dezelfde problemen. Ze gaan deel uit maken van een andere wereld. Je moet ze helpen voorbij jou op te groeien, niet jou te imiteren. Tot nu toe heeft het ouders zeer verheugd dat kinderen net als zij zijn. De vader voelt zich trots omdat zijn zoon net als hij is; hij zou zich moeten schamen, want dan is een leven verspild. Vanwege deze verkeerde opvatting hebben we een maatschappij gecreëerd van imitators. De ouders hebben gewild dat hun kinderen hen imiteerden. Leraren, professoren, priesters – iedereen wil dat kinderen hen imiteren. Ze worden een massaverschijnsel.
De hele mensheid heeft op zo’n verkeerde manier geleefd, en al zo lang, dat we volledig vergeten zijn dat er een andere weg is, een alternatief. Hoe kun je in deze wereld van imitators origineel en authentiek zijn? – want enkel die weinige individuen die zichzelf zijn, voelen zich voldaan. Anderen leven gewoon ellendig, in de hoop dat het morgen beter gaat, maar dat morgen komt nooit. Volgens de oude mind moet alles geleerd worden: kinderen worden niet toegestaan zichzelf te zijn. Ze moeten gemodelleerd worden in een zeker ideaal, wat ze levenloos maakt.
Zij die hun kinderen ruïneren, moeten zich schuldig voelen. Kinderen vrijheid geven en af en toe bij ze zijn want alleen dan kun je liefdevol zijn. Vierentwintig uur met hen zijn, jaar in jaar uit, dan kun je niet liefdevol zijn. Je bent vast wel eens boos, of jaloers; allerlei dingen die je niet naar je kinderen zou moeten zijn. Zij leren die dingen van jou. Ouders moeten hun kinderen bij gelegenheid ontmoeten, zodat ze hun hele hart de vrije loop kunnen laten en de kinderen hun moeders en hun vaders als pure liefde kennen. Ze weten dan niet dat deze beide personen voortdurend met elkaar strijden.
Osho: Beyond Psychology.