Bloemen kun je niet opsparen...

Ik heb eens een oude parabel gehoord…
Er was eens een grote koning die drie zonen had en hij wilde er eentje uitkiezen om zijn opvolger te worden. Dat was heel moeilijk, want ze waren alle drie heel intelligent, heel moedig. En het was een drieling, even oud, dus je kon ze helemaal niet uit elkaar houden. Wie moest hij nou kiezen? Dus ging hij te rade bij een grote wijze en de wijze deed hem een suggestie aan de hand.
Toen ging de koning naar huis en vroeg of al zijn drie zoons bij hem wilden komen. Hij gaf ze allemaal een zakje bloemzaad en zei dat hij op een pelgrimstocht ging – een Teertha Yatra. ‘Het kan wel een paar jaar duren – een, twee, drie, misschien wel meer. Dit is een soort van test voor jullie. Jullie moeten mij die zaadjes teruggeven als ik weer thuis kom. En degene die het best voor ze zorgt wordt mijn opvolger.’ Toen ging hij op pelgrimstocht.

De eerste zoon dacht bij zichzelf: ‘Wat zal ik met die zaden doen?’Hij sloot ze op in een ijzeren kluis, want als zijn vader terugkwam moest hij ze teruggeven zoals ze waren.
De tweede zoon dacht: ‘Als ik ze opsluit, precies zoals mijn broer heeft gedaan, gaan die zaadjes dood. En een dood zaadje is helemaal geen zaadje. Dan kan mijn vader zo redeneren van “Ik heb je levende zaadjes gegeven, ze hadden de kans om te groeien – maar deze zaadjes zijn dood, ze kunnen niet meer groeien. Je geeft me dus niet hetzelfde terug als wat ik jou gegeven heb.”’ Dus ging naar de markt, verkocht de zaadjes en bewaarde het geld. Hij dacht bij zichzelf: ‘Als mijn vader terugkomt, ga ik naar de markt, koop ik nieuwe zaadjes en geef die terug aan hem, beter dan de vorige.’
Maar de derde was de beste. Hij ging terug de tuin in en strooide de zaadjes overal uit.

Toen de vader na drie jaar terugkwam deed de eerste zoon zijn kluis open. De zaadjes waren allemaal dood, ze stonken. De vader zei: ‘Wat! Zijn dit de zaadjes die ik jou gegeven heb? Ze hadden de kans om als bloemen tot bloei te komen en een geweldige geur af te geven – terwijl deze zaadjes stinken. Dit zijn mijn zaadjes niet!’ Waarop de zoon zei: ‘Vader, het zijn dezelfde zaadjes.’ De vader zei: ‘Jij bent een materialist.’
Hij ging naar de tweede zoon. Deze snelde naar de markt, kocht daar zaadjes, kwam weer thuis en zei: ‘Dit zijn de zaadjes.’ De vader zei: ‘Maar dit zijn niet dezelfde, dit zijn niet precies dezelfde. Je bent beter dan de eerste, maar toch niet zo capabel als ik zou willen. Jij bent een psycholoog.’ Ja, een beetje beter dan het lichaam is de mind – een beetje beter dan de materialist is degene die in de mind gelooft.
Hij ging naar de derde toe. Hij koesterde veel hoop maar was ook bang: ‘Wat zou hij hebben gedaan?’ En de derde nam hem mee naar achteren in de tuin waar miljoenen plantjes in bloei stonden, miljoenen bloemetjes alom. De zoon zei: ‘Dit zijn de zaadjes die u mij gegeven heeft. Spoedig zal ik de zaadjes verzamelen om ze aan u terug te geven. Op dit moment zijn ze bijna klaar om verzameld te worden.’ De vader zei: ‘Jij bent de spiritualist. Jij bent mijn opvolger. Zo moet je met zaadjes omgaan.’

Met sparen zal je het leven niet begrijpen en met berekenen zal je het ook mislopen. Alleen een creatieve geest kan het begrijpen. Dat is het mooie van bloemen, je kunt ze niet opsparen… Ze weerspiegelen de liefde: liefde kun je niet opsparen.
Het is geen toeval dat de bloem altijd een symbool voor de liefde is geweest, door de eeuwen heen, in alle landen, in allerlei vormen van samenleving. Het is niet gewoon toevallig. Liefde is als een bloem – als ze in je tot bloei komt, moet je haar verspreiden, moet je haar delen, moet je geven. Je moet mensen vinden om ervan te genieten. En als iemand jouw liefde in ontvangst neemt, voel je een diepe dankbaarheid naar hem toe. Anders zou die bloem gestorven zijn – onbekend, niet gewaardeerd. En hoe meer je geeft, hoe meer de liefde groeit.

Osho, Zen, The Path of Paradox -Talks on Zen, Volume 2, p 43 – 45.

Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Dit is een herhaling van een van 1001 verhalen omdat de redactie van Osho News met vakantie is.