Het was tijdens de late jaren 1950 en de vroege jaren 1960 dat – behalve de afstammelingen van Aziatische immigranten- ook een flink aantal Westerlingen een serieuze belangstelling voor Zen begon te krijgen. De verschillende boeken over Zen van Paul Reps*, Alan Watts en D.T. Suzuki die tussen 1950 en 1975 werden gepubliceerd, droegen bij aan deze groeiende belangstelling voor Zen in het Westen, evenals de belangstelling van de kant van beat poets als Jack Kerouac en Allen Ginsberg.
* Paul Reps: Zen Flesh, Zen Bones. Bekende koans in de verzameling zijn o.a.
‘Een kopje thee’, ‘Het geluid van een hand die klapt’ en ‘Geen water, geen maan’.
In zijn toespraken spreekt Osho uitvoerig over Zen, in vele verhalen en moppen.
Osho, waarom vertelt u zoveel moppen? Bent u helemaal niet geïnteresseerd in hogere dingen?
Is er iets hogers dan een mop? Dan heb je mijn moppen helemaal niet begrepen! Deze moppen zijn niet zomaar moppen, het is een serieuze zaak!
Paul Reps werd eens uitgenodigd om een lezing te geven aan de Universiteit van B.C. Hij werd aangeprezen als een bekend mysticus en filosoof en auteur van het beroemde Zen Flesh, Zen Bones.
De gelegenheid trok een aantal bekende intellectuelen. Paul Reps zat heel ontspannen in een eenvoudige houten stoel zijn kleine Zen-verhalen te vertellen. Veel mensen in het publiek genoten van de verhalen, maar sommige van de grote intellectuelen raakten verveeld. Tenslotte stond een van de meer geleerde op en zei: ‘Meneer, zou u alstublieft op een wat hoger niveau willen spreken?’
Zonder te pauzeren zette Paul Reps zijn stoel op tafel en ging verder met zijn prachtige Zen-verhalen.
Wil je dat ik dat doe? Ik kan op een zo hoog mogelijk niveau spreken. Ik kan op het dak gaan zitten. Je zult me niet kunnen zien. Dat zal heel esoterisch zijn! Net zoals God in het verleden sprak, vanuit den hoge! Je zult alleen de stem horen… maar ik zal nog steeds die moppen vertellen!
Osho, Walking in Zen, Sitting in Zen #16 vraag 6.
Meer: Zen, even serieus…
Een bijdrage van Antar Marc.