De mens is voortdurend bezig met het uitvinden van een ZELF voor zichzelf, maar het uitgevonden zelf kan nooit het werkelijke zelf zijn. Er is geen mogelijkheid dat het verzonnen zelf ooit het echte zal zijn. Het echte zelf moet ontdekt worden, niet uitgevonden. Het verzonnen zelf wordt ons ego. Het echte zelf is op geen enkele manier het ego. Het echte zelf is helemaal geen zelf; het is volkomen leegte, en de stilte van leegte, en de vreugde van leegte.
Als je een zelf wilt uitvinden zul je het anderen moeten vragen; dat is de enige manier om het uit te vinden — meningen verzamelen over wat mensen over je denken. Dat is wat we ons hele leven blijven doen. Dat is waarom we zo bang zijn voor het gebrek aan respect van mensen. Dat wordt onze slavernij. We willen respectabel zijn, want als we respectabel zijn dan is de mening van mensen over ons mooi. Ze prijzen ons en we kunnen een beter zelf hebben. Als we niet respectabel zijn, veroordelen mensen ons; en dan zul je nooit een mooi zelf hebben, dan zul je een lelijk zelf hebben. Je zelf bestaat alleen uit de mening van anderen; het is een lappendeken. A heeft iets gezegd, en B heeft iets anders gezegd, en C weer iets anders, enzovoort, enzovoort. Je verzamelt al deze dingen, deze papieren knipsels. Dan maak je er een beeld van – je maakt ze aan elkaar vast, je lijmt ze aan elkaar.
Vanaf het allereerste begin begint het kind deze rommel te verzamelen. De moeder zegt iets, de vader, de broer, de buren: als het hem bevalt begint hij zich trots te voelen, als het hem niet bevalt begint hij zich depressief te voelen. Om depressie te voorkomen gaat hij door met het vleien van iedereen die hij ontmoet. De vleierij is niets anders dan een afspraak: ‘Ik zal je vleien, zodat je me een goed getuigschrift kunt geven. Ik zal u nog meer vleien als u bereid bent mij een nog beter getuigschrift te geven.’ Maar al die certificaten zijn alleen maar van de buitenkant, en niemand kent je, wie je bent – zelfs jijzelf niet.
Osho: The Secret # 11
Meer: Zelfbeelden.