Voor mij is het leven in zijn totaliteit goed. En als je het leven in zijn totaliteit begrijpt, kun je pas vieren; anders niet. Vieren betekent: wat er ook gebeurt, het doet er niet toe – ik vier. Vieren is niet afhankelijk van bepaalde dingen, ‘als ik gelukkig ben dan zal ik feestvieren,’ of ‘als ik ongelukkig ben dan zal ik niet vieren.’ Nee. Vieren is onvoorwaardelijk; ik vier het leven.
Osho, The Alchemy of Yoga # 10
Maar er ontstaat een probleem, want telkens als ik woorden gebruik, hebben die woorden connotaties in je mind. Als ik zeg ‘vieren’, denk je dat je blij moet zijn. Hoe kun je feestvieren als je verdrietig bent? Ik zeg niet dat je blij moet zijn om te vieren. Vieren is dankbaarheid voor alles wat het leven je geeft. Wat het bestaan je ook geeft, vieren is een dankbaarheid.
Heb je er ooit over nagedacht waarom er overal ter wereld, in elke cultuur, in elke samenleving, een paar dagen in het jaar zijn om feest te vieren? Deze paar dagen voor feest zijn slechts een compensatie – omdat deze samenlevingen alle feest in je leven hebben weggenomen, en als je niets ter compensatie krijgt, kan je leven een gevaar worden voor de cultuur. Elke cultuur moet je enige compensatie geven, zodat je je niet helemaal verloren voelt in ellende, in verdriet. Maar deze compensaties zijn vals.
Ware viering moet voortkomen uit je leven, in je leven. En ware viering kan niet volgens de kalender zijn, dat je op 11 november feest viert. Vreemd, het hele jaar ben je ellendig en op de elfde november kom je plotseling dansend uit de ellende. Ofwel de ellende is vals, ofwel de elfde november is vals; beide kunnen niet waar zijn. En zodra de elfde november voorbij is, zit je weer in je donkere hol, iedereen in zijn ellende, iedereen in zijn angst. Het leven zou een voortdurend feest moeten zijn, een feest van lichtjes, het hele jaar door. Alleen dan kun je groeien, kun je bloeien.
Osho, Beyond Enlightenment # 28
De workaholics hebben de wereld enorme schade toegebracht. En de grootste schade die zij hebben aangericht is dat zij het leven hebben beroofd van zijn momenten van feestelijkheid. Door hen is er zo weinig feestelijkheid in de wereld, en wordt het elke dag saaier, grauwer en ellendiger. In feite heeft vermaak de plaats ingenomen van feestelijkheid in de huidige wereld. Maar vermaak is iets heel anders dan feest; vermaak en feest zijn nooit hetzelfde. Bij viering ben je een deelnemer; bij vermaak ben je slechts een toeschouwer. Bij vermaak kijk je toe hoe anderen voor je spelen. Dus terwijl vieren actief is, is vermaak passief. Bij viering dans je, terwijl je bij vermaak toekijkt hoe iemand danst, waarvoor je hem betaalt. Maar er is een wereld van verschil tussen dansen en kijken naar een dans uitgevoerd door een groep professionals die ervoor betaald worden. Overdag werk je hard, en als je ‘s avonds moe bent ga je naar een concert om te kijken hoe anderen dansen. Het is alles wat je kunt doen, maar het is niet eens een excuus voor een feestje.
Osho, Krishna: The Man and his Philosophy # 7