Osho, verveelt u zich wel eens? Waarom laat u de ashram niet achter om in het bos te gaan leven?
Waar heb je het over?! Welke ashram?! Ik leef in het bos. Deze mensen zijn mijn bomen – oranje bomen – in vuur en vlam met bloemen! Kun je een wildere jungle vinden dan dit Hoe kan ik me vervelen met zoveel mooie mensen om me heen; met zo’n feestend bestaan?! Als jij je verveeld voelt, toont dat gewoon aan dat je ongevoelig bent. Je moet wel een dikke kop hebben, je schedel moet gebroken worden; waar vind je anders een beter bestaan dan dit?
Dit is het enige bestaan dat er is – en een perfect bestaan. Alles is zoals het zou moeten zijn. Bomen zijn groen en rozen zijn rood. Alles is zoals het zou moeten zijn. Hoe kun je je vervelen?
Verveling komt voort uit ongevoeligheid. Omdat je ongevoelig bent, kun je de subtiele veranderingen die om je heen gebeuren niet zien; vandaar dat het er repetitief uitziet: de zon komt elke ochtend op: dezelfde zon. Hoe kun je zonder je te vervelen blijven?
Maar het is niet dezelfde zon! Hij verandert voortdurend. Het is vuur! Hoe kan vuur hetzelfde blijven? Kijk eens naar vuur! Het verandert voortdurend. De vlammen veranderen: het is constant in beweging. De zon is vloeibaar vuur, die is nooit dezelfde.
Maar denken dat het hetzelfde is: je kijkt niet naar de ochtend! En de wolken zijn elke dag nieuw, hun vormen zijn nieuw: ze nemen nieuwe kleuren aan. Elke dag vieren ze de komst van de zon. De vogels, en de bomen, en het hele bestaan, elk moment, is nieuw – en fris. Zo fris als een dauwdruppel in de ochtend! En mensen ook.
Maar jullie hebben dikke koppen. Jullie zijn ongevoelig. Je denkt dat het dezelfde vrouw is met wie je al twintig jaar samenwoont: je hebt haar niet meer aangekeken. Je hebt haar al jaren niet meer aangekeken – niet in haar ogen. Je hebt haar niet aangeraakt. Je bent haar lichaamsgeur vergeten. Dan is het saai, dan is het steeds weer dezelfde vrouw.
Het is niet echt saai. Het is gewoon dat je ogen te veel stof hebben verzameld! Het leven wordt saai naarmate je meer stof in je ogen verzamelt. Het leven wordt gewoon formeel, een ritueel, leeg. Je blijft maar dingen doen. Geleidelijk aan worden al je handelingen mechanisch, robotachtig. Dan is het leven verveling.
Maar ik heb nog nooit twee momenten hetzelfde gezien! Elk moment heeft zijn eigen schoonheid, elk moment is er maar één keer. Als je het mist, mis je het voor altijd; het zal niet meer herhaald worden.
God herhaalt zich niet. Het bestaan is heel origineel. Het zingt nooit meer hetzelfde liedje. Als je hetzelfde liedje opnieuw hoort, is er iets mis met jou.
Osho: The Perfect Master – Talks on Sufi Stories #8
Afbeelding: Gerd Altmann – Pixabay.