Onlangs stond in de Optimist een artikel met als titel: ‘De moeizame tocht van man naar mens’, van Adriaan Hoogendijk. Hij studeerde filosofie, seksuologie en genderstudies. Hij geeft een aantal essenties weer met oog op de verhouding man-vrouw en hun maatschappelijke ongelijkwaardigheid. Hieronder volgt een samenvatting met tevens door hem weergegeven uitspraken van een tweetal bekende schrijvers.
In het socialisatieproces moest het meisje in het jongetje naar de achtergrond verdwijnen. Niks voelen, niks huilen, niks tederheid. Jongetje moet man worden, erboven staan, het allemaal weten, leidinggeven, hun vrouwen en kinderen beschermen, oorlog voeren, hun mannetje staan, brood op de plank brengen. Al deze aspecten zijn zichtbaar in het motoriek van mannen, hoe ze bewegen, lopen, vaak stram, niet soepel.
Het testosteron giert door jonge mannenlijven, ze willen iets, ze moeten iets, ook van elkaar, terwijl jonge vrouwen daar veel minder mee bezig zijn. Vrouwen zijn eerder uit op liefde en mannen eerder uit op seks.
De cultuur is dominant. De maatschappelijke druk om man te zijn en als man te leven, vrouw te zijn en als vrouw te leven, staat voor veel mannen en vrouwen authenticiteit in de weg. Want hoe is het om een echte vriendschap met een andere man te hebben? Vooral bij oudere generaties blijft de uitwisseling vaak op rationeel niveau, gaat vooral over concrete zaken in de buitenwereld.
Meer: Van man naar mens
Een bijdrage van Prem Abhay.