Valse hoop

Osho, u hebt ons verteld hoe gemakkelijk het is om onze ego’s te laten vallen en één te worden met de witte wolk. U hebt ons ook verteld dat we miljoenen levens hebben gehad, en vele daarvan waren met Boeddha’s, Krishna’s en Christussen – maar toch hebben we onze ego’s niet opgegeven. Schept u geen valse hoop in ons?

Alle hoop is vals. Hopen is zijn in het valse. Het is dus geen kwestie van valse hoop scheppen; alles wat ‘jullie’ kunnen hopen, zal vals zijn.
Hoop komt voort uit je valsheid van zijn. Als je echt bent, is er geen enkele hoop nodig. Dan denk je nooit na over de toekomst, over wat er gaat gebeuren. Je bent zo echt, zo authentiek, dat de toekomst verdwijnt. Als ‘jij’ niet echt bent, dan wordt de toekomst heel belangrijk. Dan leef je in de toekomst, dan is je werkelijkheid niet hier en nu. Je werkelijkheid ligt ergens in dromen en je laat die dromen echt lijken, want door die dromen verkrijg je je werkelijkheid. 
Zoals je bent, ben ‘jij’ onwerkelijk. Daarom wordt er zoveel gehoopt. Alle hoop is vals – jij bent echt, en mijn hele inspanning is hoe je op jezelf terug te gooien. Het ego is alle valse hoop bij elkaar. Het ego is geen werkelijkheid, het is de verzameling van al je dromen, van alles wat onwerkelijk is, van alles wat vals is. 

Het ego kan niet bestaan in het heden. Kijk naar dit fenomeen: het ego bestaat altijd in het verleden of in de toekomst, nooit hier en nu – nooit. Nooit. Dat is onmogelijk; telkens als je aan het verleden denkt, komt het ego, komt het ‘ik’. Wanneer je aan de toekomst denkt, komt het ‘ik’. Maar wanneer je hier bent, niet denkt aan verleden en toekomst: waar is je ‘ik’?!
Onder een boom zitten: niet denken aan verleden en toekomst, gewoon daar zijn – waar ben ‘jij’? Waar is het ‘ik’? Je kunt het niet voelen. Het is er niet! Het ego heeft nooit bestaan in het heden.
Het verleden is niet meer – de toekomst moet nog komen: beide zijn er niet. Het verleden is verdwenen, de toekomst is nog niet verschenen: beide zijn niet. Alleen het heden is – en in het heden wordt nooit zoiets als het ego aangetroffen.

Dus als ik zeg ‘laat het ego vallen’, wat bedoel ik dan? Ik geef je geen nieuwe hoop, ik neem al je hoop weg! En dat is de moeilijkheid… want ‘jij’ leeft door hoop. Dus voel je, als alle hoop wordt weggenomen, dat je dood bent.
Dan rijst de vraag: waarom leven? Waarvoor? Waarom van het ene moment naar het andere gaan? Waarvoor? Het doel is verdwenen met het verdwijnen van de hoop. Dus waarom doorgaan en doorgaan als je nergens heen kunt?!
‘Jij’ kunt niet leven zonder hoop. Daarom is het zo moeilijk om het ego te laten vallen: hoop is synoniem geworden met leven.

Dus wanneer iemand hoopt lijkt hij vitaler, lijkt hij levendiger, lijkt hij heel sterk. Als hij niet hoopt, lijkt hij zwak, depressief, op zichzelf teruggeworpen. Hij weet niet wat hij moet doen, waarheen hij moet gaan.
En wanneer er geen hoop is voel ‘jij’ zinloosheid in je opkomen. Onmiddellijk creëer je een andere hoop, een substituut wordt gecreëerd. 
Als de ene hoop gefrustreerd is, komt er onmiddellijk een andere voor in de plaats, want je kunt niet in het gat leven; ‘jij’ kunt niet hopeloos leven.
Ik zeg je dat dat de enige manier van leven is. Zonder enige hoop is het leven echt, voor het eerst is het leven authentiek.

Osho: My Way, the Way of the White Clouds #4.