Doodgaan, in vrede accepteren, het onbekende liefdevol betreden, in blijdschap afscheid nemen van oude vrienden, de oude wereld.
Er was eens een zenmeester, Lin Chi, die op sterven lag. Duizenden discipelen hadden zich verzameld om zijn laatste woorden te aanhoren, maar Lin Chi lag daar gewoon, blij, met een glimlach, maar zonder iets te zeggen. En oude vriend, zelf ook een meester, die zag dat hij ging sterven maar helemaal niets zei, wilde hem eraan herinneren… Hij was geen discipel van Lin Chi. Daarom kon hij tegen hem zeggen: ‘Lin Chi, ben je vergeten dat je je laatste woorden moet zeggen? Ik heb altijd al gezegd dat je geheugen je in de steek laat. Je ligt op sterven… ben je dat vergeten?’
Lin Chi zei: ‘Hoor eens.’
Op het dak renden twee eekhoorntjes krijsend rond.
Toen zei hij: ‘Wat mooi.’ En hij gaf de geest.
Heel eventjes, toen hij ‘hoor eens’ zei, viel er een absolute stilte. Iedereen dacht dat hij iets groots ging zeggen, maar alleen twee eekhoorntjes, die vochten, krijsten, over het dak renden… en hij glimlachte en gaf de geest.
Toch heeft hij zijn laatste boodschap gegeven: maak geen dingen groot of klein, triviaal of belangrijk. Alles is belangrijk. Op dit moment is Lin Chi’s dood even belangrijk als die twee eekhoorntjes die over het dak rennen, het maakt geen verschil. Voor wat bestaat is het allemaal hetzelfde. Dat was heel zijn filosofie, wat hij heel zijn leven onderwezen had: dat er niets is wat groot is en niets wat klein is. Het hangt helemaal van jou af, wat jij ervan maakt…
Alles wat je doet moet uitdrukken wie je bent, het moet jouw handtekening dragen. Dan wordt het leven een feest wat maar doorgaat. Ook als je ziek wordt en in bed ligt, dan maak je nog van die momenten in bed momenten van schoonheid en blijdschap, momenten van ontspanning en rust, momenten van meditatie, momenten van luisteren naar muziek of poëzie.
Je hoeft niet te treuren dat je ziek bent. Je zou blij moeten zijn dat iedereen op kantoor is en dat jij je als een koning in bed ligt te ontspannen. Iemand maakt thee voor je, de samovar zingt een liedje, er is een vriend langsgekomen om fluit voor je te spelen…
Die dingen zijn belangrijker dan welk medicijn ook. Als je ziek bent vraag je om een dokter. Maar het is belangrijker om te vragen om degenen die van je houden, want er gaat geen medicijn boven de liefde. Vraag om diegenen die schoonheid, muziek, poëzie om je heen kunnen creëren, want er is niets wat zo genezend werkt als een feestelijke stemming.
Medicijnen vormen een behandeling van de laagste soort. Maar het lijkt wel of we alles vergeten zijn, dus moeten we afhankelijk zijn van medicijnen en mopperig en treurig zijn. Alsof je zoveel plezier mist omdat je niet op kantoor bent! Op kantoor voelde je je ellendig. Nou ben je net een dag vrij en dan houd je ook nog aan die ellende vast. Je laat het niet los.
Maak alles creatief, maak van het slechtste het beste, dat is wat ik ‘de kunst’ noem. En als iemand zijn hele leven zo geleefd heeft dat hij van elk moment en elke fase ervan iets moois, iets liefdevols, iets vreugdevols heeft gemaakt, dan wordt zijn dood vanzelfsprekend ook de hoogste piek van alles wat hij in zijn leven heeft ondernomen.
De puntjes op de i… zijn dood zal niet zoiets lelijks worden als normaal met iedereen gebeurt. Als de dood lelijk is, wil dat zeggen dat je hele leven een verspilling is geweest. Doodgaan zou accepteren in vrede moeten zijn, het onbekende liefdevol betreden, in blijdschap afscheid nemen van oude vrienden, de oude wereld. Er zou helemaal geen sprake van tragedie moeten zijn.
…het onbekende liefdevol betreden.
Osho, Beyond Enlightenment, pp. 659-661.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/0f/58/cd/0f58cd9147ba2c643c32e46ab6c94b60.jpg
http://abundancenc.org/wp-content/uploads/2016/10/old-young-holding-hands.jpg
http://abundancenc.org/wp-content/uploads/2016/10/dance-with-death.jpg