In antwoord op een vraag van Turiya heeft Osho het over dankbaarheid.
Het maakt niet uit hoe je je dankbaarheid gaat uiten. Je ervaring van stilte en meditatie, je ervaring van liefde en vreugde, je ervaring van dansen in gelukzaligheid is meer dan welke dankbaarheid ook. Dankbaarheid kan niet in woorden worden uitgedrukt. Het kan alleen worden uitgedrukt door je hele wezen: je ogen, je handen, je ademhaling, je hart; het overweldigt je volledig.
En het is niet mogelijk om het in woorden uit te drukken, probeer dat dus niet. Niemand is er ooit in geslaagd zijn dankbaarheid in woorden uit te drukken. Daarom hebben we in het Oosten verschillende manieren ontdekt om het te tonen: de leerling raakt de voeten van de meester aan.
Het Westen kan dat niet snappen: ‘Iedereen is gelijk – waarom zou je dan iemand’s voeten aanraken?!’
Zij hebben veel dingen niet ontdekt. Wanneer de leerling de voeten van de meester aanraakt, raakt de meester zijn hoofd aan en ontstaat er een cirkel van energie; en die cirkel is dankbaarheid. Gewoon aanwezig zijn in diepe stilte is genoeg.
Je zegt: ‘Alles wat u ons geeft opzuigen, totaal overweldigd worden door uw genade en uw schoonheid, bij het voelen van uw mededogen, komen er tranen in mijn ogen.’
Noch de genade is van mij, noch de schoonheid. Het hoort allemaal, net als de bloemen en de vogels, bij het bestaan. Sluit ze niet op in een kooi.
Laat jouw ervaring van mijn genade of schoonheid jouw ervaring worden van de genade van de bomen en de bergen en van de schoonheid van zonsopgang en zonsondergang. Verspreid het over de hele wereld. En zonder dat je er erg in hebt verspreidt het zich, vandaar dat er tranen in je ogen komen.
Mensen denken altijd dat tranen in de ogen komen als je lijdt, als er pijn is. Ze zitten er helemaal naast. Mensen krijgen wel tranen als ze pijn hebben, als iemand overlijdt; maar ze hebben maar één kant van tranen gekend: de andere kant is alleen voorbehouden aan die paar mensen wier ervaring van liefde, genade en schoonheid, wier extase zo overweldigend is, dat ze niet op een andere manier kan worden uitgedrukt.
Tranen zijn de meest subtiele uitdrukking. Je ogen staan vol tranen: een stille uitdrukking van overvloeiende vreugde. Tranen drukken elke ervaring uit die overweldigend is: of het nu pijn is of gelukzaligheid; of het nu kwelling is of extase.
Het is jammer dat miljoenen mensen nooit de hogere en de grootse kant van tranen kennen. Zij kennen alleen het lagere, het hele oppervlakkige, het gewone. In hun minds worden tranen geleidelijk aan geassocieerd met pijn en ellende, en angst en bezorgdheid. En zij zijn zich er niet van bewust dat tranen ook een uitdrukking kunnen worden van overweldigende zegeningen. En tenzij je je tranen hebt gekend als overweldigende zegeningen, heb je de mooiste ervaring van het leven gemist.
Tranen zijn een soort taal. Stil. Ze komen niet uit je hoofd, maar uit je hart. Het is het hart dat overspoeld wordt en de ervaring niet meer kan bevatten en de taal onmachtig, ontoereikend vindt. Dan herinnert het hart zich plotseling dat het een taal heeft die niet spreekt, maar toch iets uitdrukt.
Tranen van vreugde zijn de taal van het hart.
Osho: The Rebellious Spirit #2