Ma Prem Samarpito (Marian Birdow-Wertheimer) werd geboren in Amsterdam en groeide op als enig kind van liefhebbende Joodse ouders die niet ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog waren gekomen.
Nadat ze haar schoolopleiding had doorlopen en in 1975 afgestudeerd was aan de Sociale Academie, vertrok ze met haar vriendin Aren voor een reis over land naar India. Onderweg, al in Griekenland, ontmoette Aren ‘de man van haar dromen’ waardoor Samarpito de rest van de reis alleen verder moest.
Pas later hoorde ze van Osho en nam ze sannyas in Pune op 31 december 1980. Ze bezocht de ashram in Pune verschillende keren en woonde in de Amsterdamse commune Sadhana.
Samarpito op de Ranch
Na Osho’s vertrek naar Amerika voegde Samarpito zich bij hem in Rajneeshpuram en werkte in de vrachtwagenafdeling Baal Shem en in Gorakh als vuilniswagenchauffeur.
In 1985 vestigde ze zich in Amerika waar ze werkte als ‘Silver cab’ taxichauffeur, serveerster, schoonmaakster en maatschappelijk werkster in Laguna Beach en later in Boulder, CO.
Samarpito en Anthony
Samarpito, Anthony, moeder Rose
Daar ontmoette ze Anthony met wie ze in augustus 2001 trouwde, met een groot feest in aanwezigheid van haar moeder, Anthony’s familie en een aantal Nederlandse en Amerikaanse vrienden. De Nederlandse vrienden brachten twee heerlijke weken met haar door en werden goed verzorgd door het pasgetrouwde stel.
Samarpito bezocht haar moeder regelmatig in Amsterdam. Tijdens deze verblijven zocht ze ook haar vrienden op die op verschillende plaatsen in Nederland woonden. Onder hen was haar goede en levenslange vriendin, Anneke (‘mijn zus’), met wie ze vanaf de kleuterschool was opgegroeid.
Ik had Samarpito al ontmoet in Pune, maar we leerden elkaar beter kennen nadat we elkaar toevallig tegen het lijf liepen in een winkelcentrum in Amsterdam in 2012. Toen ze hoorde dat ik als zelfstandig zorgverlener met ouderen werkte, vroeg ze me of haar moeder (op dat moment 92 jaar oud) een beroep op me kon doen als ze ziek was of hulp nodig had.
Ik kreeg een hechte band met haar moeder en zo had ik regelmatig contact met Samarpito via de telefoon en e-mail. Ik was niet de enige die haar moeder bezocht en verzorgde, want Samarpito had haar vrienden en neven weten te mobiliseren om voor haar te zorgen, iets wat we meestal met veel plezier deden.
Samarpito, Devapriya en Devabodhi
Rond de tijd dat ik af en toe de zorg voor haar moeder op me nam, werd bij Samarpito LSM (leiomyosarcoom) geconstateerd, een terugkerende kanker van de zachte weefsels in de buik.
Hoewel ze in constante angst leefde voor de steeds terugkerende ziekte, de verschillende operaties en behandelingen die haar uitputten, liet ze zich er niet door hinderen om nieuwsgierig te blijven naar het leven en trouw te blijven aan haar wijdverspreide vrienden.
Rond haar 70e verjaardag, afgelopen oktober, vond ze echter dat het tijd was om het op te geven en was ze klaar voor haar ‘laatste reis’.
Gesteund door Anthony en een kring van goede vrienden verliet ze haar lichaam op 3 november in Broomfield, CO, slechts 14 maanden nadat haar moeder op 100-jarige leeftijd was overleden.
Ik ben dankbaar dat ik in februari van dit jaar twee weken met Samarpito in Florida kon doorbrengen. Ik zal me haar altijd herinneren als een liefdevolle, nieuwsgierige en dappere vriendin die met volle teugen van het leven genoot. Ze was een mooie, sterke vrouw en een echte vriendin voor velen.
Devabodhi
Foto in de Rajneesh Times
Het leven is niet een probleem
dat opgelost moet worden
maar een mysterie
dat geleefd mag worden.
Osho