Osho,
Hoe komt de zoeker op het pad van overgave tot de juiste techniek uit 112 methoden?
Op het pad van de wil zijn er methoden: deze 112 methoden. Op het pad van overgave is overgave zelf de methode: er zijn geen andere methoden.
Onthoud dit. Alle methoden zijn van niet-overgave omdat een methode betekent dat je afhankelijk bent van jezelf: ‘jij’ kunt iets doen. De techniek is er, dus ‘jij’ doet het. Op het pad van overgave ben ‘jij’ er niet meer, dus kun je niets doen! Je hebt het ultieme, het laatste gedaan: je hebt jezelf overgegeven. Op het pad van overgave is overgave de enige methode.
Al deze 112 methoden vereisen een bepaalde wil. Ze vereisen dat er iets door ‘jou’ gedaan wordt. Je manipuleert je energie, je brengt je energie in balans, je creëert een centrum in je chaos. Je doet iets, je inspanning is belangrijk, wezenlijk, vereist. Op het pad van overgave is maar één ding nodig: je overgeven.
We zullen diep ingaan op deze 112 methoden, dus het is goed om iets te zeggen over overgave omdat het geen methode heeft. In deze 112 methodes zal er niets over overgave staan. Waarom heeft Shiva niets gezegd over overgave? Omdat er niets gezegd kan worden.
Shiva en Devi
Bhairavi zelf, Devi zelf, heeft Shiva niet via een methode bereikt. Ze heeft zich simpelweg overgegeven. Hier moet je dus nota van nemen. Ze stelt deze vragen niet voor zichzelf, maar voor de hele mensheid. Ze heeft Shiva bereikt. Ze zit al op zijn schoot, ze is al door hem omarmd. Ze is één met hem geworden, maar toch stelt ze vragen.
Onthoud dus één ding, ze vraagt niet voor zichzelf. Dat is niet nodig. Ze vraagt voor de hele mensheid. Maar als ze het bereikt heeft, waarom vraagt ze het dan aan Shiva? Kan ze zelf niet spreken tot de mensheid? Ze is gekomen door het pad van overgave, dus ze weet niets over methode. Ze is zelf gekomen door liefde. Liefde is genoeg op zichzelf. Liefde heeft niets meer nodig. Ze is door liefde gekomen, dus ze weet niets van methoden, technieken. Daarom vraagt ze het.
Shiva geeft dus honderdtwaalf methoden. Hij zal het ook niet over overgave hebben omdat overgave eigenlijk geen methode is. Je geeft je pas over wanneer elke methode nutteloos is geworden, wanneer je het door geen enkele methode kan bereiken. Je hebt je best gedaan. Je hebt op elke deur geklopt en geen deur gaat er open, en je hebt alle routes doorlopen en geen enkele route bereikt het. Je hebt alles gedaan wat je kon doen en nu voel je je hulpeloos. In die totale hulpeloosheid gebeurt overgave. Dus op het pad van overgave is er geen methode.
Maar wat is overgave en hoe werkt het? En als overgave werkt, waar zijn die honderdtwaalf methoden dan voor nodig? Waarom ga je er dan onnodig op in? zal de mind vragen. Oké dan! Als overgave werkt, is het beter om je over te geven. Waarom blijf je dan naar methodes verlangen? En wie weet of een bepaalde methode bij je past of niet? Het kan ook levens duren om daar achter te komen. Het is dus goed om je over te geven, maar het is moeilijk. Het is het moeilijkste in de wereld.
Methodes zijn niet moeilijk. Ze zijn gemakkelijk, je kunt jezelf trainen. Maar voor overgave kun je jezelf niet trainen – geen training. Je kunt niet vragen hoe je je moet overgeven. De vraag alleen al is absurd. Hoe kun je vragen hoe je je moet overgeven? Kun je vragen hoe je liefhebt? Er is liefde of niet, maar je kunt niet vragen ‘hoe je lief moet hebben’.
En als iemand je vertelt en leert hoe je moet liefhebben, onthoud dan dat je nooit in staat zult zijn om lief te hebben. Als je eenmaal een techniek voor liefde hebt gekregen, zul je je aan die techniek vastklampen. Daarom kunnen acteurs niet liefhebben. Ze kennen zoveel technieken, zoveel methodes – en we zijn allemaal acteurs.
Als je eenmaal de truc kent, hoe je moet liefhebben, dan zal liefde niet bloeien omdat je een façade kunt creëren, een bedrog. En met het bedrog sta je erbuiten, ben je er niet bij betrokken. Je bent beschermd.
Liefde is volledig open zijn. Kwetsbaar zijn. Het is gevaarlijk. Je wordt onzeker. We kunnen niet vragen hoe we moeten liefhebben. We kunnen niet vragen hoe we ons moeten overgeven. Het gebeurt. Liefde gebeurt. Overgave gebeurt. Diep van binnen zijn liefde en overgave één.
Maar wat is het? En als we niet kunnen weten hoe we ons moeten overgeven, dan kunnen we op zijn minst weten hoe we onszelf ervan weerhouden ons over te geven, hoe we onszelf ervan weerhouden ons over te geven. Dat kunnen we weten en dat is nuttig.
Hoe komt het dat jij je nog niet hebt overgegeven? Wat is jouw techniek om je niet over te geven? Als je nog niet verliefd bent geworden, dan is het ware probleem niet hoe je moet liefhebben. Het echte probleem is diep te graven om erachter te komen hoe je zonder liefde hebt geleefd: wat is je truc, wat is je techniek, wat is je structuur, je verdedigingsstructuur, hoe je zonder liefde hebt geleefd? Dat kan begrepen worden, en dat zou begrepen moeten worden.
Ten eerste leven we met het ego, in het ego, gecentreerd in het ego. Ik ben, zonder te weten wie ik ben. Ik blijf verkondigen: ‘Ik ben’. Dit ik-ben-zijn is vals, want ik weet niet wie ik ben. En hoe kan ik ‘ik’ zeggen als ik niet weet wie ik ben? Deze ik is een onechte ik. Deze onechte ik is het ego. Dit is de verdediging. Dit beschermt je tegen overgave. ‘Jij’ kunt je niet overgeven, maar je kunt je bewust worden van dit verdedigingsmechanisme. Als je je ervan bewust bent geworden, lost het op. Langzamerhand versterk je het niet meer en op een dag kom je tot het gevoel: ‘ik ben het niet.’ Zodra je gaat voelen ‘ik ben het niet’, vindt er overgave plaats.
Probeer er dus achter te komen of je dat wel bent. Is er werkelijk een centrum in jou dat je je ‘ik’ kunt noemen? Ga diep in jezelf en probeer uit te vinden waar dat ‘ik’ is. Waar is de verblijfplaats van dit ego?
Rinzai ging naar zijn meester en zei: ‘Geef me vrijheid!’
De meester zei: ‘Breng jezelf. Als “jij” bent, zal ik je vrij maken. Maar als jij niet bent, hoe kan ik je dan vrij maken? Je bent al vrij. En vrijheid,’ zei zijn meester, ‘is niet jouw vrijheid. Vrijheid is eigenlijk vrijheid van “jou”. Ga dus ontdekken waar dit “ik” is, waar “jij” bent. Kom dan bij mij. Dit is de meditatie. Ga mediteren.’
De leerling Rinzai gaat weken-, maandenlang mediteren, en komt dan terug. Hij zegt: ‘Ik ben niet het lichaam. Zoveel heb ik alleen gevonden.’
Dan zegt de meester: ‘Zoveel ben je vrij geworden. Ga weer terug. Probeer erachter te komen.’
Hij probeert het, mediteert, en hij komt erachter dat ‘ik niet mijn mind ben’, omdat ik mijn gedachten kan observeren. Dus de observeerder is anders dan het geobserveerde: ik ben mijn mind niet.
Hij komt zeggen: ‘”Ik” ben niet mijn mind.’
Waarop zijn meester zegt: ‘Nu ben je voor drie kwart bevrijd. Ga nu opnieuw ontdekken wie je bent.’
Dan bedenkt hij: ‘Ik ben niet mijn lichaam. Ik ben niet mijn mind.’
Hij had gelezen, gestudeerd, hij was goed geïnformeerd, en hij denkt:’ Ik ben niet mijn lichaam, niet mijn mind, dus moet ik mijn ziel zijn, mijn atma.’ Maar hij mediteerde, en toen kwam hij erachter dat er geen atman is, geen ziel, omdat deze atma niets anders is dan je mentale informatie. Gewoon doctrines, woorden, filosofieën.
Dus kwam hij op een dag aangerend en zei: ‘Nu ben ik niet meer.’
Toen zei zijn meester: ‘Moet ik je nu de methoden voor vrijheid leren?’
Rinzai zei: ‘Ik ben vrij, want ik ben niet meer. Er is niemand om in slavernij te zijn. Ik ben slechts een wijde leegte, een niets-heid.’
Alleen niets kan vrij zijn. Als je iets bent, zul je in gebondenheid zijn. Als ‘jij’ iets bent, zul je in gebondenheid zijn. Alleen een leegte, een lege ruimte, kan vrij zijn. Dan kun je het niet vastbinden.
Rinzai kwam aangerend en zei: ‘Ik ben niet meer. Ik ben nergens meer te vinden. Dit is vrijheid.’
En voor het eerst raakte hij de voeten van zijn meester aan. Eigenlijk niet, want hij had ze al vaak aangeraakt. Maar de meester zei: ‘Voor het eerst heb je mijn voeten aangeraakt.’
Rinzai vroeg: ‘Waarom zegt u voor het eerst? Ik heb uw voeten vele malen aangeraakt.’
De meester zei: ‘Maar “jij” was er, dus hoe kon je mijn voeten aanraken terwijl “jij” er al was? Hoe kun je mijn voeten aanraken terwijl “jij” er bent?’
Het ‘ik’ kan nooit iemands voeten aanraken. Ook al lijkt het alsof het iemands voeten aanraakt, het raakt zijn eigen voeten aan, gewoon op een indirecte manier.
‘Je hebt mijn voeten voor de eerste keer aangeraakt,’ zei de meester, ‘want nu ben “jij” er niet meer. En dit is ook de laatste keer,’ zei de meester. ‘De eerste en de laatste.’
Overgave gebeurt wanneer ‘jij’ er niet bent; dus ‘jij’ kunt je niet overgeven. Daarom kan overgave geen techniek zijn. Je kunt je niet overgeven – ‘jij’ bent de hindernis. Wanneer ‘jij’ er niet bent, is er overgave. ‘Jij’ en overgave kunnen dus niet samengaan, er is geen co-existentie tussen ‘jij’ en overgave. Of ‘jij’ bent of overgave is.
Zoek dus uit waar je bent, wie je bent. Dit onderzoek levert vele, vele verrassende resultaten op.
Osho, The Book of Secrets #2. The Path of Yoga and The Path of Tantra.