Osho noemt het begrip euthanasie en het recht daarop voor het eerst in 1970, en liep dus toen al ver vooruit op de nodige en volgens hem onontkoombare ontwikkelingen op dit gebied.
In Nederland kwam in 2000 als eerste land ter wereld een wettelijke regeling voor euthanasie tot stand, via een wetsontwerp – na lange jaren voorbereidende discussies en rechtszaken die jurisprudentie vormden – ingediend door minister Els Borst en aangenomen door de Tweede Kamer. Het aannemen van die wet trok wereldwijde media-aandacht. Nederland werd op dit gebied gidsland: acceptatie van euthanasie was door de voorafgaande discussies maatschappelijk meer en meer aanvaardbaar geworden, ook met betrekking tot het lijden van psychiatrische patiënten.
‘Enkel één religie, het Jainisme, heeft dit al bijna tienduizend jaar geaccepteerd. Het wordt ‘santhara’ genoemd. Ze noemen het geen suïcide. Santhar betekent dat iemand rijp is geworden. Zoals een vrucht dan van de boom valt, zo is iemand rijp geworden, en hoeft niet langer op aarde te leven. Hij heeft alles meegemaakt wat de wereld te bieden heeft, en doorgaan met leven is alleen maar onnodige lastig voor hemzelf en voor anderen. Je moet hem toestaan zijn lichaam te verlaten. Dat is de enige spirituele filosofie die euthanasie rechtsgeldigheid verleent.’
Osho: The Transmission of the Lamp.
Lees verder: Osho over euthanasie, een chronologisch overzicht van de toespraken waarin Osho over euthanasie spreekt, samengesteld door Nandan Bosma.
Mahavira